Roinn-seòrsa
RANNAN CUMHACHD
Nach math a bhith eòlach, ged a tha buillean na beatha gar bualadh, gu bheil cumhachd Dhè againn nar beatha. Cha bhith clann Dhè leotha fhèin a-riamh, ge bith dè an suidheachadh. Tha Dia an-còmhnaidh an làthair, tha an Tighearna romhad a’ sabaid do bhlàran agus gad lìonadh leis a chumhachd gus an coisinn thu buaidh anns an t-suidheachadh a tha thu a’ dol troimhe.
Tha Dia ag ràdh riut ann an (2 Corintianaich 12:9-10) gu leòr a bhith dhut a ghràs oir tha a chumhachd air a dhèanamh foirfe nad laigse. Tha e brèagha fios a bhith agad, am measg na tha thu a’ fulang, do thrioblaidean, do laigse, gu bheil Dia an sin a’ dèanamh a chumhachd foirfe nad bheatha.
Tha Dia gar sgeadachadh leis a chumhachd (Lucas 24:49). “Agus feuch, cuiridh mise oirbh gealladh m’Athar: ach fanaibh-se anns a’ bhaile, gus an tèid sibh a sgeadachadh le cumhachd o na h-àirde.” Tha Dia uile-chumhachdach againn, chan eil dad do-dhèanta dha. Is urrainn dha rud sam bith a dhèanamh. Earb ann agus obraichidh Dia nad bheatha.
Molaidh mi thu, a Thighearna mo Dhia, lem uile chridhe, agus bheir mi glòir dod ainm gu bràth;
Agus gràdhaichidh tu an Tighearna do Dhia led uile chridhe, agus led uile anam, agus led uile neart.
Agus iarraidh sibh mi, agus gheibh sibh mi, nuair a rannsaicheas sibh air mo shon le ur n‑uile chridhe.
Agus ge bè air bith nì a nì sibh, dèanaibh o ur cridhe e, mar don Tighearna, agus chan ann do dhaoine;
Thubhairt Iosa ris, Gràdhaichidh tu an Tighearna do Dhia led uile chridhe, agus led uile anam, agus led uile inntinn.
Ach ma dh’iarras tu an Tighearna do Dhia as a sin, amaisidh tu air, ma dh’iarras tu e led uile chridhe, agus led uile anam.
Molaidh mi thu, a Thighearna, lem uile chridhe; cuiridh mi an cèill d’obraichean iongantach gu lèir.
Is e an Tighearna mo neart agus mo sgiath; annsan chuir mo chridhe a dhòchas, agus chuidicheadh leam; uime sin rinn mo chridhe gàirdeachas, agus lem laoidh molaidh mi e.
Molaidh mi thu le treibhdhireas cridhe, nuair a dh’fhòghlamas mi breitheanais do cheartais,
Thoir tuigse dhomh, agus gleidhidh mi do lagh; seadh, coimheadaidh mi e lem uile chridhe.
Molaidh mi thu, a Thighearna, lem uile chridhe; an làthair nan diathan seinnidh mi cliù dhut.
Molaidh mi thu, oir is uamhasach, iongantach a dhealbhadh mi; is iongantach d’obraichean-sa, agus is ro‑fhiosrach m’anam air sin.
Is iad ìobairtean Dhè spiorad briste; air cridhe briste agus brùite, a Dhè, cha dèan thusa tàir.
Molaibh-se an Tighearna. Bheir mise cliù don Tighearna lem uile chridhe, ann an coinneamh nam fìrean agus anns a’ choitheanal.
A‑chum gun seinneadh mo ghlòir cliù dhut, agus nach biodh i na tosd. A Thighearna mo Dhia, gu bràth molaidh mise thu.
Cuiribh air gach àm ur dòigh ann, O a shluagh; dòirtibh a‑mach ur cridhe na fhianais; tha Dia na thèarmann dhuinn. Selah.
Ach tha an uair a’ teachd, agus tha i a‑nis ann, anns an dèan am fìor luchd-adhraidh adhradh don Athair ann an spiorad agus ann am fìrinn: oir tha an t‑Athair ag iarraidh an leithidean seo de luchd-adhraidh.
Is spiorad Dia, agus is èiginn da luchd-adhraidh adhradh a dhèanamh dha ann an spiorad agus ann am fìrinn.
A‑mhàin biodh eagal an Tighearna oirbh, agus dèanaibh seirbhis dha ann am fìrinn le ur n‑uile chridhe: oir faicibh cia mòr na nithean a rinn e air ur son.
Dhealbh na h‑uaibhrich breug am aghaidh, ach gleidhidh mise d’àitheantan lem uile chridhe.
Agus ge bè air bith nì a nì sibh, dèanaibh o ur cridhe e, mar don Tighearna, agus chan ann do dhaoine;
Air dhuibh fios a bhith agaibh gum faigh sibh on Tighearna duais na h‑oighreachd: oir is ann don Tighearna Crìosd a tha sibh a’ dèanamh seirbhis.
Is spiorad Dia, agus is èiginn da luchd-adhraidh adhradh a dhèanamh dha ann an spiorad agus ann am fìrinn.
Seinnidh mise don Tighearna an cian as beò mi; canaidh mi moladh dom Dhia fhads a bhios bith agam.
Ach seinnidh mise mud neart, agus àrd-mholaidh mi anns a’ mhadainn do thròcair; oir bu tusa mo dhaingneach agus mo dhìdean ann an là mo theanntachd.
Bheir mi fòs dhuibh cridhe nuadh, agus cuiridh mi spiorad nuadh an taobh a‑staigh dhibh; agus buinidh mi air falbh an cridhe cloiche as ur feòil, agus bheir mi dhuibh cridhe feòla.
Is e mo thlachd do thoil a dhèanamh, a Dhè; seadh, tha do lagh an taobh a‑staigh dem chridhe.
Thugaibh don Tighearna an t‑urram as cubhaidh da ainm: thugaibh tabhartas leibh, agus thigibh na làthair; sleuchdaibh don Tighearna ann am maise na naomhachd.
Uime sin trìdsan thugamaid suas ìobairt-bhuidheachais do Dhia a‑ghnàth, is e sin toradh ar bilean, a’ toirt molaidh da ainm.
Air an adhbhar sin guidheam oirbh, a bhràithrean, tre thròcairean Dhè, ur cuirp a thoirt nam beò-ìobairt, naoimh, thaitnich do Dhia, nì as e ur seirbhis reusanta.
Beannaich an Tighearna, O m’anam, agus moladh gach nì a tha an taobh a‑staigh dhìom a ainm naomh-san.
Biodh aoibhneas oirbh, fhìreanan, anns an Tighearna, agus thugaibh buidheachas ri cuimhneachadh air a naomhachd.
Uime sin thubhairt an Tighearna, Do bhrìgh gu bheil an sluagh seo a’ teachd dlùth dhòmhsa lem beul, agus a’ toirt onair dhomh lem bilean, ach nan cridhe gun do theich iad fada uam; agus gu bheil an eagal romhamsa air a theagasg le àitheantan dhaoine;
Agus a‑nis, Israeil, ciod a tha an Tighearna do Dhia ag iarraidh ort, ach eagal an Tighearna do Dhia a bhith ort, gluasad na uile shlighean, agus a ghràdhachadh, agus seirbhis a dhèanamh don Tighearna do Dhia led uile chridhe, agus led uile anam;
Aitheantan an Tighearna a ghleidheadh, agus a reachdan, a tha mise ag àithneadh dhut an‑diugh airson do leas?
Earb as an Tighearna led uile chridhe; agus rid thuigse fhèin na biodh do thaic.
Ann ad uile shlighean aidich e, agus seòlaidh esan do cheuman.
Thèid sinn a‑steach da phàilleanan, sleuchdaidh sinn aig stòl a choise.
Eirich, a Thighearna, gud thàmh, thu fhèin agus àirc do neirt.
Sgeadaichear do shagartan le ionracas, agus dèanadh do naoimh luath-ghaire.
Na biodh ro‑chùram nì sam bith oirbh: ach anns gach uile nì le ùrnaigh agus aslachadh maille ri breith-buidheachais, biodh ur n‑iarrtais air an dèanamh aithnichte do Dhia.
Agus coimheadaidh sìth Dhè, a tha thar gach uile thuigse, ur cridhe agus ur n‑inntinn ann an Iosa Crìosd.
Ach is ginealach taghte sibhse, sagartachd rìoghail, cinneach naomh, sluagh sònraichte; a‑chum gun cuireadh sibh an cèill feartan an Tì a ghairm à dorchadas sibh a‑chum a sholais iongantaich fhèin:
Agus rinn an sluagh gàirdeachas a chionn gun tug iad uapa gu toileach, a chionn le cridhe iomlan gun tug iad tabhartas uapa gu toileach don Tighearna: agus rinn Daibhidh an rìgh mar an ceudna gàirdeachas le aoibhneas mòr.
Molaibh-se an Tighearna; mol an Tighearna, O m’anam.
Rìoghaichidh an Tighearna gu bràth, do Dhia-sa, a Shion, o linn gu linn. Molaibh-se an Tighearna.
Molaidh mi an Tighearna an cian as beò mi; seinnidh mi cliù dom Dhia am feadh a bhios bith agam.
Dlùthaichibh ri Dia, agus dlùthaichidh e ribh: glanaibh ur làmhan, a pheacacha, agus glanaibh ur cridhe, sibhse aig a bheil an inntinn dhùbailte.
Nuair a thubhairt thusa, Iarraibh-se mo ghnùis, thubhairt mo chridhe riut, Do ghnùis, a Thighearna, iarraidh mi.
Agus a‑chum gun tugadh na Cinnich glòir do Dhia airson a thròcair: a rèir mar a tha e sgrìobhte, Air an adhbhar seo aidichidh mi thu am measg nan Cinneach, agus seinnidh mi ceòl dod ainm.
A’ labhairt ribh fhèin ann an sailm, ann an laoidhean, agus ann an dàin spioradail, a’ seinn agus a’ dèanamh ciùil nur cridhe don Tighearna:
Molaibh-se an Tighearna, oir is math an nì a bhith a’ tabhairt cliù dar Dia, oir tha e taitneach, agus tha moladh ciatach.
Sleuchdaibh don Tighearna ann am maise na naomhachd; biodh eagal oirbh na fhianais, gach uile thìr.
Ionnas gum bithinn am mhinistear aig Iosa Crìosd do na Cinnich, a’ frithealadh soisgeul Dhè, a‑chum gum biodh tabhartas nan Cinneach taitneach, air a naomhachadh leis an Spiorad Naomh.
Oir is sinne an timcheall-ghearradh, a tha a’ dèanamh adhraidh do Dhia anns an Spiorad, agus a’ dèanamh gàirdeachais ann an Iosa Crìosd, agus nach eil a’ cur muinghinn anns an fheòil:
Lem uile chridhe dh’iarr mi thu; na leig dhomh dol air seachran o d’àitheantan.
Os cionn nan seanairean tha mi crìonna, a chionn gu bheil mi a’ gleidheadh do reachdan.
O gach droch shlighe chùm mi mo chasan, a‑chum gun coimheadainn d’fhacal.
Od bhreitheanais cha do chlaon mi, oir theagaisg thusa mi.
Cia milis lem bhlas do bhriathran! Nas mìlse tha iad na mil dom bheul.
Trìd do reachdan fhuair mi tuigse; uime sin is fuathach leam gach slighe bhreugach.
Is lòchran d’fhacal dom chois agus solas dom cheum.
Mhionnaich mi, agus coileanaidh mi e, gun coimhead mi breitheanais do cheartais.
Tha mi ann an àmhghar ro‑mhòr; ath-bheothaich mi, a Thighearna, a rèir d’fhacail.
Gabh uam gu taitneach, guidheam ort, a Thighearna, saor-thabhartasan mo bheòil, agus teagaisg dhomh do bhreitheanais.
Tha m’anam a‑ghnàth am làimh; gidheadh cha do dhìochuimhnich mi do lagh.
Am chridhe dh’fhalaich mi d’fhacal, a‑chum nach peacaichinn ad aghaidh.
Molaibh-se an Tighearna. Seinnibh don Tighearna òran nuadh, seinnibh a mholadh ann an coitheanal nan naomh.
Tha an sluagh seo a’ dlùthachadh riumsa lem beul, agus a’ toirt urraim dhomh lem bilean: ach tha an cridhe fada uam.
Ach is ann an dìomhain a tha iad a’ dèanamh adhraidh dhòmhsa, a’ teagasg àitheantan dhaoine mar theagasg.
Agus chuir e òran nuadh ann am bheul, òran-molaidh dar Dia: chì mòran e, agus bidh eagal orra, agus earbaidh iad as an Tighearna.
Thugadh gach duine seachad a rèir rùn a chridhe; na b’ann an doilgheas, no le èiginn: oir is toigh le Dia an neach a bheir seachad gu suilbhir.
Nì sinne aoibhneas ann ad shlàinte, agus ann an ainm ar Dè‑ne togaidh sinn suas ar bratach. Gun coileanadh Dia d’iarrtasan uile!
Mar a thogras am fiadh a‑chum nan sruth uisge, mar sin tha m’anam a’ togairt ad ionnsaigh, a Dhè.
Mar chlaidheamh am chnàmhan, tha mo naimhdean a’ toirt maslaidh dhomh nuair a their iad rium gach là, Càit a bheil do Dhia?
Carson a tha thu air do leagadh sìos, O m’anam? Agus carson a tha thu fo bhuaireas an taobh a‑staigh dhìom? Earb thusa à Dia, oir fhathast molaidh mise e, slàinte mo ghnùise agus mo Dhia.
Tha tart air m’anam an dèidh Dhè, an dèidh an Dè bheò; cuin a thig mi agus a nochdar mi am fianais Dhè?