Біблія онлайн

Аб'явы


Усю біблію Стары Запавет Новы Запавет




ЁНЫ 2:6 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

Нахлынулі на мяне воды аж па горла, бяздонне ахутала мяне, марская трава абвіла галаву маю.

Глядзіце раздзел

Біблія (пераклад А.Бокуна)

Нахлынулі воды на мяне аж да душы, глыбіня агарнула мяне навокал, травы марскія абвілі галаву маю.

Глядзіце раздзел

Біблія (пераклад В. Сёмухі)

Абнялі мяне воды да душы маёй, бездань замкнула мяне; марскою травою абвіта была галава мая.

Глядзіце раздзел



ЁНЫ 2:6
25 Крыжаваныя спасылкі  

то злітуецца Бог над ім і скажа: “Вызвалі яго, каб не ішоў ён у магілу, бо Я знайшоў тое, у чым яму можа быць літасць”.


Ён вызваліў душу маю, каб не трапіла ў магілу, але, жывучы, бачыла святло”.


Безданню, як шатамі, прыкрыў Ён яе, над гарамі стаялі воды.


Падняліся яны на горы, і апалі ў лагчыны, на месца, якое Ты ім прызначыў.


Ахуталі мяне путы смерці і пакуты пякельныя нахлынулі на мяне. Натрапіў я на бяду і пакуту.


Хутчэй выслухай мяне, Госпадзе; змарнеў дух мой. Не хавай аблічча Твайго ад мяне, каб не стаў я падобным да сыходзячых у магілу.


Бо не пакінеш душы маёй у пекле ды не дасі святому Твайму ўбачыць парахненне.


Агарнулі мяне хвалі смерці, і віры Бэліяла ўстрывожылі мяне.


Госпадзе, Божа мой, я ўсклікаў да Цябе, і Ты аздаравіў мяне.


Да Цябе я, Госпадзе, клікаў і да Бога майго звяртаўся.


Ускінь на Госпада клопаты твае, і Ён цябе падтрымае, не дасць Ён ніколі пахіснуцца справядліваму.


Дзівосным чынам у справядлівасці Ты пачуеш нас, Божа збаўлення нашага, надзея ўсіх канцоў зямлі і далёкага мора.


Збаў мяне, Божа, бо падступіліся воды аж да горла майго.


Казаў я: «У палавіне дзён маіх пайду я да брамы пекла; прасіў я рэшту гадоў маіх».


Вось жа, на супакой замянілася горыч мая. Ты вось вырваў душу маю з ямы загубы, кінуў за спіну Сваю ўсе грахі мае.


Хто змераў жменяй воды, ды хто далонню змераў нябёсы? Хто меркаю ахапіў глебу зямную? Хто зважыў на вагах горы і на шалях узгоркі?


сцягну цябе з тымі, хто сыходзіць у магілу, да людзей даўніх часоў, і памяшчу цябе ў глыбінях зямлі, як руіны, навечна, з тымі, якія сыходзяць у магілу, так, каб больш не жыў ты ды больш не паўстаў у зямлі жывых.


каб ніводнае дрэва над водамі не падымалася ў вышыні сваёй і не падымала сваёй верхавіны пад хмары, і каб нішто, што бярэ сваю моц з вады, не стаяла ля іх у сваёй вышыні, бо ўсе яны аддадзены смерці ў краіне падземнай, сярод людзей, сярод тых, хто сыходзіць у магілу”.


убачылі Цябе і затрэсліся горы. Хмары вылілі воды, бяздонне выдала голас свой, увысь падняла рукі свае.


Ён стаў — і дрыжыць зямля, глянуў — і палохае народы. І распадаюцца горы векавыя, старадаўнія ўзгоркі ападаюць ад шляхоў Яго спрадвечных.


І Я табе кажу: “Ты – Пётра, і на гэтым камені пабудую царкву Маю, і брамы пякельныя не перамогуць яе.


Узгарэўся агонь раз’ятранасці Маёй і будзе гарэць аж да найглыбейшага пекла, і спаліць зямлю з расліннасцю яе, і спапяліць падваліны гор.