А цяпер, калі дзіця памерла, навошта маю пасціць? Ці ж я змагу яго вярнуць? Хутчэй я пайду да яго, яно ж да мяне не вернецца».
ЁВА 7:9 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года) Як воблака марнее і знікае, так і той, хто сыдзе ў цемру, не падымецца. Біблія (пераклад А.Бокуна) Як воблака пралятае і чэзьне, так і той, хто зыходзіць у цемру, не вяртаецца. Біблія (пераклад В. Сёмухі) Радзее воблака і сыходзіць; так той, хто сышоў у апраметную, ня выйдзе, |
А цяпер, калі дзіця памерла, навошта маю пасціць? Ці ж я змагу яго вярнуць? Хутчэй я пайду да яго, яно ж да мяне не вернецца».
Усе мы памром, і мы — быццам вада, разлітая на зямлі, якую немагчыма сабраць; аднак Бог не хоча загубіць душу, але, разважаючы, Ён думае аб тым, каб зусім не загінуў той, хто быў адкінуты.
У апраметную найглыбейшую сыдуць усе справы мае, і ці будзе мне адразу супачынак у парахне?»
Жахі павярнуліся да мяне; як вецер, прамінае веліч мая; і шчасце маё праляцела, як воблака.
Выслухай маленне маё, Госпадзе, лямантаванне маё ўспрымі вушамі. Не будзь глухім да слёз маіх, бо я — прыхадзень у Цябе, вандроўнік, як усе продкі мае.
Памерлыя не ажывуць, пахаваныя не ўваскрэснуць. Таму наведаў Ты іх, і знішчыў, і сцёр усякі ўспамін пра іх.
Казаў я: «Ужо не буду бачыць Госпада Бога на зямлі жывых, не ўбачу чалавека больш між жыхароў свету.