ПСАЛТЫР 39 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ Кіраўніку хору. Ідытун. Псальм Давідаў.

² Я буду пільнаваць дарогі мае, каб не правініцца языком маім; пастаўлю я ахову вуснам маім, пакуль грэшнік стаіць перада мной.

³ Я знямеў у маўчанні і не гаварыў нават пра дабро, і пакута мая аднавілася.

⁴ Разгарэлася ўва мне сэрца маё; і ў роздумах маіх запалаў агонь.

⁵ Загаварыў я языком сваім: «О, Госпадзе, дай мне пазнаць канец свой і які лік дзён маіх, каб усвядоміць, наколькі кароткае жыццё маё».

⁶ Вось жа вызначыў Ты дні мае на некалькі корхаў, і прамежак жыцця майго — нішто прад Табою. Бо кожны чалавек — як суцэльная марнасць.

⁷ Бо быццам цень праходзіць чалавек. Бо марна мітусіцца ён; збірае скарб і не ведае, хто атрымае яго.

⁸ А цяпер чаго я чакаю, Госпадзе? Надзея мая — у Табе.

⁹ Вырві мяне ад усіх правіннасцей маіх, не выстаўляй мяне на пасмешышча неразумнаму.

¹⁰ Анямеў я і не адкрыю вуснаў маіх, бо Ты так учыніў.

¹¹ Здымі з мяне пакаранне Тваё, гіну я ад удару рукі Тваёй.

¹² Ушчуваннем за правіннасць пакараў Ты чалавека і ўчыніў так, што змарнелі, быццам ад молі, усе памкненні яго. Бо марнасць — кожны чалавек.

¹³ Выслухай маленне маё, Госпадзе, лямантаванне маё ўспрымі вушамі. Не будзь глухім да слёз маіх, бо я — прыхадзень у Цябе, вандроўнік, як усе продкі мае.

¹⁴ Адступі ад мяне, каб я перадыхнуў перад тым, як адыду і больш мяне не будзе.