ЁВА 7 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ Хіба жыццё чалавека на зямлі — гэта не вайна, хіба дні яго — не як дні найміта?

² Як нявольнік прагне ценю і як найміт чакае платы сваёй,

³ так і я меў месяцы мучэнняў і лічыў цяжкія ночы свае.

⁴ Калі я засну, то буду гаварыць: “Калі ж я ўстану?” І зноў буду чакаць вечара і напоўнюся пакутамі аж да змяркання.

⁵ Цела маё пакрыта гніллём і брудам пылу, скура мая лопаецца і цячэ [гноем].

⁶ Дні мае прайшлі хутчэй, чым чаўнок ткацкі, і скончыліся, як кароткая нітка.

⁷ Памятай, што жыццё маё — подых ветру і маё вока не вернецца, каб пабачыць дабро.

⁸ І не ўгледзіць мяне позірк чалавека; вочы Твае — на мяне, а мяне ўжо не будзе.

⁹ Як воблака марнее і знікае, так і той, хто сыдзе ў цемру, не падымецца.

¹⁰ Ён не вернецца болей у дом свой, і месца яго болей яго не пазнае.

¹¹ Таму і я не буду шкадаваць вуснаў маіх, буду прамаўляць у трывозе духу майго, буду гаварыць з горыччу душы маёй.

¹² Ці ж мора я або пачвара марская, што паставіў Ты пры мне варту?

¹³ Калі скажу я: “Пацешыць мяне ложак мой, і забярэ пасцель мая”, —

¹⁴ Ты пачынаеш палохаць мяне снамі і трывожыш жахлівымі прывідамі.

¹⁵ З гэтай прычыны душа мая выбірае самагубства, а косці мае — смерць.

¹⁶ Я ў роспачы; жыць болей я ўжо не буду. Злітуйся нада мной, бо дні мае — нішто.

¹⁷ Што ёсць чалавек, што Ты ўзвялічваеш яго? Або што Ты схіляеш сэрца Сваё да яго?

¹⁸ Ты наведваеш яго на світанні і штохвілінна выпрабоўваеш яго.

¹⁹ Дакуль жа не адвернеш Ты вачэй ад мяне? Няўжо не дазволіш мне [нават] праглынуць сліну маю?

²⁰ Зграшыў я, дык што маю зрабіць для Цябе, о Вартаўнік над людзьмі? Чаму ўчыніў Ты мяне непрыязным Табе і сам сабе я зрабіўся нязносны?

²¹ Чаму ж Ты не адпускаеш граху майго і чаму не здымаеш правіннасці маёй? Вось, цяпер я засну ў парахне; і калі назаўтра будзеш шукаць мяне, то не будзе мяне!»