2 ЦАРСТВАЎ 14:14 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹⁴ Усе мы памром, і мы — быццам вада, разлітая на зямлі, якую немагчыма сабраць; аднак Бог не хоча загубіць душу, але, разважаючы, Ён думае аб тым, каб зусім не загінуў той, хто быў адкінуты.

Біблія (пераклад А.Бокуна)

¹⁴ Бо сьмерцю мы памром, і мы быццам вада, разьлітая на зямлі, якую немагчыма сабраць. Але Бог ня [хоча] загубіць душу, і Ён думае, каб ня быў на выгнаньні выгнанец.

Біблія (пераклад В. Сёмухі)

¹⁴ Мы памром і будзем, як вада, вылітая на зямлю, якую нельга сабраць; але Бог ня хоча загубіць душу і думае, як бы не адкінуць ад Сябе і адкінутага.

2 ЦАРСТВАЎ 14:14 Крыжаваныя спасылкі

ЁВА 30:23

Ведаю, што Ты выдасі мяне на смерць, дзе ўсталяваны дом кожнаму жывому.

ГАБРЭЯЎ 9:27

І, як устаноўлена людзям, раз памерці, а пасля – суд,

ЛІКІ 35:28

бо да смерці першасвятара павінен забойца прабываць у горадзе прыбежышча свайго. Па смерці ж першасвятара можа ён вярнуцца да сваёй спадчыны.

ЁВА 34:15

то прапала б адразу кожнае цела, і чалавек перамяніўся б у парахно.

ЛІКІ 35:25

і грамада павінна выратаваць забойцу ад рукі мсціўцы за кроў і павінна вярнуць яго ў горад — прыбежышча яго, куды ён уцёк, каб ён там жыў да смерці першасвятара, які памазаны святым алеем.

ЛІКІ 35:15

як для сыноў Ізраэля, так і для чужаземцаў або падарожнікаў, каб у гэтыя шэсць гарадоў уцякалі тыя, што ненаўмысна пралілі кроў.

ЭКЛЕЗІЯСТА 9:5

Тыя, якія жывуць, ведаюць, што памруць; мёртвыя ж нічога больш не даведаюцца, і не маюць больш [ніякай] заплаты, бо памяць аб іх аддадзена забыццю.

ПСАЛТЫР 22:14

Разяўляюць яны на мяне свае пашчы, быццам леў драпежны і рыклівы.

ЁВА 14:14

Ці памерлы чалавек зноў будзе жыць? Усе дні маёй службы чакаю, калі прыйдзе мая замена.

РЫМЛЯНАЎ 2:11

Бо ў Бога няма зважання на асобу.

МАЦЬВЕЯ 22:16

І паслалі да Яго вучняў сваіх з ірадыянамі, якія казалі: «Настаўнік, ведаем, што Ты справядлівы, і шляху Божаму праўдзіва навучаеш, ды не аглядаешся на асобы людзей.

ПСАЛТЫР 90:10

Колькасць нашых гадоў — семдзесят або, у здароўі, восемдзесят, а большая частка іх — праца і марнасць, бо хутка праходзяць, а мы адлятаем.

ПСАЛТЫР 90:3

Ты вяртаеш чалавека ў парахно і Ты сказаў: «Сыны чалавечыя, вярніцеся».

ПСАЛТЫР 79:3

Разлілі іх кроў, нібы ваду, вакол Ерузаліма, не было каму заняцца пахаваннем.

ПСАЛТЫР 58:7

Божа, скрышы ім зубы ў іх роце, выламі клыкі ў ільвятаў, Госпадзе.

ЁВА 34:19

Які не глядзіць на асобы князёў і не зважае на багатага, калі ён судзіцца з бедным? Бо ўсе яны — справа рук Яго.

2 ЦАРСТВАЎ 11:25

І сказаў Давід вестуну: «Скажы гэта Ёабу: “Не перажывай дзеля гэтага выпадку; бо рознай бывае ваенная доля, і меч дасягае раз таго, другі раз іншага; будзь мужны ў вайне тваёй супраць горада, каб знішчыць яго. І ты падбадзёр яго”».

ДРУГІ ЗАКОН 10:17

бо Госпад, Бог ваш, — адзіны Бог над багамі і Валадар над валадарамі, Бог вялікі, магутны і страшны, Які не глядзіць ні на асобу, ані на падарункі.

ЛЯВІТ 26:40

Тады прызнаюцца яны ў злачынствах сваіх і бацькоў сваіх, якімі спаганіліся адносна Мяне і хадзілі супраць Мяне.

1 ПЯТРА 1:17

І калі Айцом завеце Таго, Хто без аглядкі на асобы судзіць кожнага паводле яго ўчынкаў, дык у страху праводзьце час пражывання вашага,

ДЗЕІ 10:34

Тады Пётра, адкрыўшы вусны, сказаў: «Я сапраўды пераконваюся, што Бог не зважае на асобу,

ВЫХАД 21:13

Калі ж не меў ён намеру забіць, але Бог выдаў таго ў рукі яго, вызначу яму месца, куды ён павінен уцячы.

2 ЦАРСТВАЎ 14:15

І вось сёння прыбыла я, каб сказаць цару, гаспадару майму, гэтае слова, бо народ палохае мяне. І сказала паслугачка твая: “Скажу я цару, ці можа цар споўніць просьбу паслугачкі сваёй?

3 ЦАРСТВАЎ 11:39

і, акрамя таго, вынішчу нашчадкаў Давіда, але не на ўсе дні”».

ПСАЛТЫР 22:15

Нібы вада, я ўвесь выліўся, і рассыпаліся косці мае. Зрабілася сэрца маё, быццам воск, расплаўляючыся ў сярэдзіне ўлоння майго.

ПСАЛТЫР 77:8

няўжо Бог адкіне навечна, няўжо не вырашыць, каб дагэтуль быць больш спагадным?

ПЛАЧ 3:31

Не адпіхне бо навечна Госпад.

ЕЗЭКІІЛЯ 18:23

Ці ж воля Мая, каб загінуў бязбожнік, — кажа Госпад Бог, — і не тая, каб адвярнуўся ад дарогі сваёй ліхой і жыў?