वर्ग
73 आशीर्वादः शापः च इति विषये बाइबिलस्य श्लोकाः
प्रिय, वचसां प्रभावः धर्मग्रन्थे स्पष्टमेव दृश्यते। यदि कृपापूर्णया श्रद्धया च वदामः, तर्हि ईश्वरस्य आशीर्वादं प्राप्स्यामः। किन्तु यदि अश्रद्धया दुष्टभावनया च वदामः, तर्हि शापाः अनिष्टानि फलानि च अस्मान् अनुवर्तिष्यन्ति।
वचनानि जीवनदायिनी मृत्युदायिनी च शक्तिं धारयन्ति। तस्मात् यत् वदामः आशिषः अर्थे, तत् प्रकटं भविष्यति, यत् च शापार्थे वदामः, तत् ईश्वराय न रोचते। अविरतम् आशिषः स्रोतः भवेम, शापं वर्जयित्वा स्वेषु आशिषः कामनां कुर्मः। ईश्वरवचसि ध्यानं कृत्वा, ख्रीष्टदेहस्य अङ्गत्वेन लोके स्वकर्तव्यबोधेन एतत् साधयितुं शक्नुमः।
ज्योतिः सन्ततयः स्मः, अस्माकं वाक् ईश्वरस्य चिन्तनं प्रतिबिम्बयेत्, सर्वदा सत्यवचनस्य उदाहरणं दर्शयन्ती। संसारस्य दुःखेषु मध्ये, ईश्वरस्य आशिषं भुवि आनयाम, शान्तिं सामञ्जस्यं व्यवस्थां प्रेम च विस्तारयन्तः। यथा व्यवस्था २८:२ वदति, सर्वाः एताः आशिषः अस्मान् उपैष्यन्ति यदि वयं भगवन्तं ईश्वरं पालयामः।
ख्रीष्टोऽस्मान् परिक्रीय व्यवस्थायाः शापात् मोचितवान् यतोऽस्माकं विनिमयेन स स्वयं शापास्पदमभवत् तदधि लिखितमास्ते, यथा, "यः कश्चित् तरावुल्लम्ब्यते सोऽभिशप्त इति।"
कर्म्मणि स्वकरान् व्यापारयन्तश्च दुःखैः कालं यापयामः। गर्हितैरस्माभिराशीः कथ्यते दूरीकृतैः सह्यते निन्दितैः प्रसाद्यते।
युष्माकं भ्रान्ति र्न भवतु, ईश्वरो नोपहसितव्यः, येन यद् बीजम् उप्यते तेन तज्जातं शस्यं कर्त्तिष्यते।
अपरं युष्माकं वदनेभ्यः कोऽपि कदालापो न निर्गच्छतु, किन्तु येन श्रोतुरुपकारो जायते तादृशः प्रयोजनीयनिष्ठायै फलदायक आलापो युष्माकं भवतु।
ख्रीष्टोऽस्मान् परिक्रीय व्यवस्थायाः शापात् मोचितवान् यतोऽस्माकं विनिमयेन स स्वयं शापास्पदमभवत् तदधि लिखितमास्ते, यथा, "यः कश्चित् तरावुल्लम्ब्यते सोऽभिशप्त इति।"
तस्माद् ख्रीष्टेन यीशुनेव्राहीम आशी र्भिन्नजातीयलोकेषु वर्त्तते तेन वयं प्रतिज्ञातम् आत्मानं विश्वासेन लब्धुं शक्नुमः।
एकस्माद् वदनाद् धन्यवादशापौ निर्गच्छतः। हे मम भ्रातरः, एतादृशं न कर्त्तव्यं।
प्रस्रवणः किम् एकस्मात् छिद्रात् मिष्टं तिक्तञ्च तोयं निर्गमयति?
हे मम भ्रातरः, उडुम्बरतरुः किं जितफलानि द्राक्षालता वा किम् उडुम्बरफलानि फलितुं शक्नोति? तद्वद् एकः प्रस्रवणो लवणमिष्टे तोये निर्गमयितुं न शक्नोति।
अनिष्टस्य परिशोधेनानिष्टं निन्दाया वा परिशोधेन निन्दां न कुर्व्वन्त आशिषं दत्त यतो यूयम् आशिरधिकारिणो भवितुमाहूता इति जानीथ।
युष्माकं भ्रान्ति र्न भवतु, ईश्वरो नोपहसितव्यः, येन यद् बीजम् उप्यते तेन तज्जातं शस्यं कर्त्तिष्यते।
स्वशरीरार्थं येन बीजम् उप्यते तेन शरीराद् विनाशरूपं शस्यं लप्स्यते किन्त्वात्मनः कृते येन बीजम् उप्यते तेनात्मतोऽनन्तजीवितरूपं शस्यं लप्स्यते।
ततः परं राजा दक्षिणस्थितान् मानवान् वदिष्यति, आगच्छत मत्तातस्यानुग्रहभाजनानि, युष्मत्कृत आ जगदारम्भत् यद् राज्यम् आसादितं तदधिकुरुत।
दानानिदत्त तस्माद् यूयं दानानि प्राप्स्यथ, वरञ्च लोकाः परिमाणपात्रं प्रदलय्य सञ्चाल्य प्रोञ्चाल्य परिपूर्य्य युष्माकं क्रोडेषु समर्पयिष्यन्ति; यूयं येन परिमाणेन परिमाथ तेनैव परिमाणेन युष्मत्कृते परिमास्यते।
युष्मत्समीपे ममागमनसमये ख्रीष्टस्य सुसंवादस्य पूर्णवरेण सम्बलितः सन् अहम् आगमिष्यामि इति मया ज्ञायते।
किन्तु विश्वासं विना कोऽपीश्वराय रोचितुं न शक्नोति यत ईश्वरोऽस्ति स्वान्वेषिलोकेभ्यः पुरस्कारं ददाति चेतिकथायाम् ईश्वरशरणागतै र्विश्वसितव्यं।