Catagóir
103 Rann ar Scriosadh Ídola agus Altars
Léirscriosfuidh sibh a nuile áit, a ndearnadar na cineadhacha noch shealbhochthaoi serbhís da ndéeibh, ar na sléibhtibh árda, agus ar na enocuibh, agus faói gach éanchrann ghlas: ¶ A nuair fhairseongas an TIGHEARNA do Dhía do théora, mar do gheall sé dhuit, agus déara tusa, Iosa mé feóil, (do chionn go bhfuil fonn féola ar hanum); is féidir leachd féoil díthe, gidh bé ar bith a mbiáidh dúil ag hanam ann. Má bhíonn a náit do thogh an TIGHEARNA do chur a anma féin ann, a bhfad úait, annsin muirfidh tú dot ealbha agus dot thréud, noch thug an TIGHEARNA dhuit, mar do aithin misi dhíot, agus íosa tú ann do dhoirsibh féin gidh bé ní iona mbía dúil ag hanum. Amhuil ithtear an fíadh fionn agus an fíadh rúadh, mar sin íosas tusa iad: ionnan íosas an neamhghlan agus an glan díobh. Achd amháin bí deimhin nach iósa tú a nfuil: óir isí a nfuil an tanum; agus ní cóir dhuitsi an tanum dithe maille ris an bhfeóil. Ní íósa tú í; dóirtfidh tú í ar an ttalumh amhuil uisge. Ní iosa tú í; chor go rachuidh go maith dhuit, agus dot chloinn ad dhiáigh, a nuáir do dhéana tú an ní is cóir a radharc an TIGHEARNA. ¶ Amháin na neithe náomhtha bhías agad, agus do mhóide, do bhéura tú leachd íad, agus racha tú san náit thoighfeas an TIGHEARNA: Agus íodhboruidh tú hofráil loisge, an nfeóil agus an nfuil, ar altóir an TIGHEARNA do Dhía: agus dóirtfighear fuil hiodhbartha amach ar altóir an TIGHEARNA do Dhía, agus iosa tú an nfeóil. Coimhéud agus cluinn na briathraso uile noch aithnighimsi dhíot, chor go rachuidh go maith dhuit, agus dot chloinn ad dhíáigh go bráth, a núair dhéanas tú an ní is maith agus is ceart a radharc an TIGHEARNA do Dhía. ¶ A núair ghearrfas an TIGHEARNA do Dhía na cineadhacha sin amach romhad, mar a racha tú dá sealbhughadh, agus go ngéabha tusa a náit, agus go náitreabhaigh tú iona ndúithche; Agus scriosfuidhe síos a naltóra, agus brisfidhe a bpileiri, agus loiscfídhe a ngarráin lé teinidh; agus snoidhfidhe síos íomháighe grábhalta a ndée, agus scriosfuidhe a nanmanna amach as a náit sin.
¶ Má chluin tú a ccathruigh dá bhur gcaithreachuibh, noch thug an TIGHEARNA do Dhía dhuit dáitreabh innte, ghá radh, Do chúadar daóine áirigh, clann bhélial, amach as bhur measg, agus do thairngeadar léo luchd áitribh a ccaithreach, ghá rádh, Gluaisiom agus déanum seirbhís do dheéibh eile, nach ar bhaithnid daóibh; Ann sin loirgfe tú, agus spionfa tú, agus fiafróchá tú go friochnamhach; agus, féuch, más firinne é, agus, go bhfuil an ní dearbhtha, go ndearnadh a leithéid sin dadhfhuathmhaireachd bhur measc; Buáilfe tú go deimhin muintir na caithreach sin lé faobhar an chloidhimh, léirscrios i, agus gach a mbía innte, agus a háirnéis, le faobhair an chloidhimh. Agus cruinneocha tú a héadáil uile go lár a sráide, agus loiscfe tú le teinidh an chathair, agus a héadail uile ó bheag go mór, ar son an TIGHEARNA do Dhía: agus biáidh na carn go bráth; ní cuirfighear súas choidhche i.
¶ Agus do aithin an rígh do Hilciah an tardshagart, agus do shagartaibh an dara huird, agus do choímhéuduibh an doruis, na huile shoíthighe do rinneadh do Bhaal, agus don gharrán, agus do shlúagh neimhe uile do thabhairt amach as teampall an TIGHEARNA: agus do loisg sé íad táobh amuich do Ierusalem a machairibh Cidron, agus rug a lúaith leis go Bétel. Agus do chuir sé síos na sagairt iodhaladhartha, noch do órduigheadar righthe Iúdah do losgadh túise annsna háitibh árda a ccaithreachaibh Iúdah, agus annsna háitibh fa ccuairt timchioll Ierusalem; an mhuinntir fós do loisgeadh túis do Bhaal, don ghreín, don ghealuidh, agus do na pláinéaduibh, agus do shlúagh neimhe uile.
Fillfíghthear ar a nais íad, biáidh náire mhór air an droing, dhóthchusuighios a níomháighibh ghreanta, noch a deir ris na híomháighibh leaghtha, Is sibh ar ndée.
Agus mar an gcéadna Máachah a a sheanmhathair, do athruigh sé ise fós ó bheith na bainríoghain, do chionn go ndéarna sí íomhaighe a ngarrán; agus do scrios Asa a hiodhal agus do loisg sé é, láimh ré habhuinn Cidron.
Uimesin, féuch, tiucfuid na láethe, a deir an TIGHEARNA, go ndéana misi breitheamhnus air a hiomháighibh greanta, agus úchbhadhfúidh an créachtach ar feadh a dúthaidhe uile.
¶ Annsa lósin féuchfuidh duine ar a Chruthaightheóir, agus biáid meas agá shúilibh ar Aon Náomhtha Israel. Agus ní fhéuchfa sé air na haltóruibh, oibreacha a lámh, ní mó bhías meas aige air áoinní dá ndeáruadar a mhéir, na garráin, ná na híomháighe.
Agus rug se leís ná heich thugadar ríghthe Iúdah don ghréin, a ndul a steach thighe an TIGHEARNA, láimh ré seómra Natan‐melech an seomradóir, noch do bhí san bhaile amuich, agus do loisg sé carbuid na gréine le teine.
Tugaidh bhur naire dhíbh féin, deagla go ndearmadadh sibh cunnradh an TIGHEARNA bhur Ndía, noch do rinne sé ribh, agus go ndéanadh sibh dhíbh féin íomháighe ghrabhálta, nó cosamhlachd éainneithe dár thoirmisc an TIGHEARNA bhur Ndía oruibh. Oír is teinidh dhíoghbhálach an TIGHEARNA bhur Ndía, Día éadmhar.
Annois uimesin, ar seision, cuiridh uáibh na dée coimhidhtheacha atá eadruibh, agus iompoíghidh bhur gcroidhe chum an TIGHEARNA Día Israel.
Oír do theilg sé seachad altóra na ndée ccoimhitheach, agus na haite árda agus do bhris sé síos na híomháighé, agus do ghearr síos na garráin:
Agus do chorruigheadar é chum feirge le na náitibh árda, agus re na níomháighibh ceirbhéartha do ghluáisiodar é chum éada.
Agus an chéaduáir cúiteocha mé a néigceart agus a bpeacadh dúbalta; do bhrígh gur thruáilleadar mo dhúthaigh, do líonadar moighreacht le conablachuibh a neitheann adhfhúathmhar ngráineamhuil.
Do bhrígh go ndéarnuidh Manasseh rígh Iúdah na neithe adhfhuathmharsa, go ndéarna sé olc ós cionn a ndéarnadar na Hamorítigh, noch do bhí roimhe, agus go ttug air Iúdah mar an gcéadna peacughadh le na iodhaluibh:
¶ An drong do ní íomháighe ghreanta atáid uile na ndiomháioneas, agus ní thairbheochuid a neithe dúileamhla; agus a síad féin a bhfíadhuin; ní fhaicid síad, agus ní bhfuil a fhios aca; ar chor go mbía náire orra.
Foillsighidhsi a measc na ngeinteadh, agus fúagruidh, agus cuiridh bratach súas; fúagruidh, agus ná ceilidh: abruidh, Do gabhadh an Bhabilóin, do claóidheadh Bel, do briseádh Merodach na blodhuibh; do milleadh a hiodhuil, do briseadh a hiomháighe na mblodhuibh.
Oír do chuáidh Solamh a ndiáigh Astarot baindia na Sidónianach, agus a ndiáigh Mhilcom adhfhuathmhuireachd na Namoríteach. Agus do rinne Solamh olc a radharc an TIGHEARNA, agus níor lean go hiomlán an TIGHEARNA, mar do rinne Dáibhi a athair. Annsin do chuir Solamh ionad árd súas do Chémos, gráineamhlachd Mhoab, annsa chnoc atá as coinne Ierusalem, agus do Mhólech, gráineamhlachd chloinne Ammon.
Ann sa ló sin teilgfidh duine a iodhuil airgid, agus a iodhail óir, noch do rinne dhó féin dá nadhradh, chum na mobhladh agus chum na míoltóg leathair;
Acht do chathuigheadarsan am aghaidh, agus níor éistiodar riom: níor theilg gach áon aca úadh gráineamhlachta a shúl, ní mó do thréigiodar iodhail na Hégipte: annsin a dubhairt misi, Dóirtfe mé a núas mo dhíbhfhearg orra, do choimhlionadh mfeirge na naghaidhsion a meadhon chríche na Hégipte.
Is bhrúideamhuil gach uile dhuine íona éolus féin: do claóidheadh gach uile chumadóir ann a íomháigh ghreanta: óir is neimhfhírinne a íomháigh leaghtha, agus ní bhfuil ánal ar bith ionnta.
Ann bhur nuile áitíbh comhnuidhe do dhéantar na caithreacha na bhfásach, agus béid na háite árda uáigneach; iondus go mbéid bhur naltóracha na bhfásach agus uáigneach, agus go mbrisfighear bhur niodhail agus go scuirfid, agus go ngearrfuighear síos bhur níomháighthe, agus go ccuirfighear ar ccúl bhur noibreacha.
Claonuidh Bel síos, cromaidh Nebo, do bhádar a niodhala ar a mbeathachaibh, agus ar a náirnéis: do bhádar úaluidhe troma ar bhur ccaráiste; is muirighin íad don bheathach choirthe.
¶ Agus tárla a noidhchesin téin, go ndubhairt an TIGHEARNA ris, Glac bulóg óghathar, eadhon an dara bhulóg do sheachd mblíadhnuibh dáois, agus teilg síos altóir Bhaal ata ag hathair, agus geárr síos a nfáschoill gharráin atá láimh ris:
Acht cáit a bhfuilid do dhée do rinne tú dhuit féin? éirghedís, má fhéaduid dot thártháil a nam do bhuáidheartha: óir is do réir uibhre do chaithreach atáid do dhée, a Iúdah.
Fúathighim an luchd choimhéadas díomháoineas bréagach: acht cuirim mo dhóthchus annsa TTIGHEARNA.
Bíd díreach súas mar an ccrann pailme, acht ní labhruid siad: is éigin a niomchar, do bhrígh nach bhféaduid siubhal. Ná bíthí eaglach rompa; óir ní thig dhíobh olc do dhéanamh, ní mó fós atá ionta maith do dhéanamh.
Mar do rinne misi re Sámaria agus re na hiodhalaibh, mar sin nach déana mé, re Ierusalem agus re na hiodhaluibh?
Annsin biáidh sí ag an nduine re a losgadh: óir glacfa dhe sin, agus gorfuidh é féin; féuch, dearguidh sé é, agus bacalúidhe sé arán; fós, do ní sé dia, agus adhruidh sé; do ní sé íomháigh ghreanta dhe, agus léigidh é féin ar a ghluinibh dhó.
¶ Agus do labhair Samuel re tigh Israel uile, dha rádh, Má fhilltí chum an TIGHEARNA maille ré bhur gcroidhthibh go hiomlán, ann sinn cuiridh úaibh na dee coimhitheacha agus Astárot as bhur measc, agus ullmhuighidh bhur gcroidhthe chum an TIGHEARNA, agus déanuidh seirbhís dósan ámháin: agus sáorfuidh sé sibh as láimh na Bhphilistineach.
Mar sin do chuáidh mé a steach agus dféuch mé; agus do chonnáirc mé cuma gach uile neithe shnáidhios, agus bheathach nadhfhuathmhar, agus uile iodhail thighe Israel, ar na ttarruing air an mballa timchioll fá ccuáirt.
¶ Agus a dubhairt an TIGHEARNA re Maóise, Féuch, coideoluidh tú a bhfochair haithreadh; agus éireochuidh an pobalsa, agus rachuid do stríapachus a ndiáigh dée gcoimhidheach na tíre, a bhfuilid síad ag dul na measc, agus tréigfid misi, agus bhrisfid mo chunradh noch do rinne mé ríu.
Is marso a deir an Tighearna DIA; Do bhrígh gur dóirteadh do shalchar amach, agus gur foillsigheadh do thárnochtuighthe do bhrígh do stríopachuis led háos grádha, agus re huile iodhaluibh do ghráineamhlachda, agus le fuil do chloinne noch thug tú dhóibhsion;
Ní chláonfa tú, thú féin síos dóibh, nimo seirbhís do dheanamh dóibh: oír misi an TIGHEARNA do Dhía, is Día éadmhar mé, thig dféachuim pheacuidh na naithreadh ar an gcloinn, gus an treas agus an ceathramhadh glún don druing fhuathuigheas mé;
¶ Tuilleamh fós luchd na leannáin síthe, agus an luchd fáistine, agus na híomhaighe, agus na híodhuil, agus gach uile adhfhúathmhaireachd do fríth a ttír Iudah agus ann Ierusalem, do chuir Iosiah ar ccúl íad, chor go ccoimhlíonfadh sé bríathra an dlighe noch do bhí scríobhtha annsa leabhar do fúair Hilciah an sagart a ttigh an TIGHEARNA.
Méideochar a ndóbhrón, noch bhrostuighios a ndiáigh día oile: a ndeochíodhbartha fola ni ofrála mé, ní thógfa mé súas a nainm chum mo phus.
Agus deírgheadar agus rugadar na haltóra do bhí ann Ierusalem leó, agus rugadar leó a nuile altóir thúis, agus do theilgeadar a sruth Cidron íad.
Oír biáidh náire orra fa na dairibh díarrabhair, agus muigheochthar sibh fa na gáirdínibh do thoghabhair.
Agus cúiteochuid siad bhur leimhe ribh, agus iomchorthaói peacuidhe bhur niodhal: agus aitheontaói gur misi an Tighearna DIA.
Ar mo shon féin, ar mo shon féin, do dhéana mé é: óir ciondus do thruaillfidhe mainm? agus ní thiubhrad mo ghlóir do neach oile.
Go madh claóidhte bhéid síad uile noch do ní seirbhís díomháigh grábhálta, noch do ní íad féin aidhbhéil as iodhalaibh: cláonuidh sibh féin dó, a dhée uile.
¶ Tuilleamh fós, a naltoír do bhí a Mbétel, agus a náit árd do rinne Ieroboam mhac Nébat, noch thug ar Israel peacughadh, a naltóir aráon agus a náit árd do bhrís sé síos, agus do loisg a náit árd, agus do rinne lúaithreadh dhí, agus do loisg an garrán. Agus mar do iompóigh Iosiah é féin, do chonnairc sé na tuamadha do bhí ann sin ann sa tslíabh, agus do chuir fios, agus do thóg na cnámha amach as na húaighibh, agus do loisg ar a naltóir íad, agus do thrúaill í, do réir bhreithre an TIGHEARNA noch dfhúagair óglach Dé, noch do réumhráidh na bríathrasa.
Agus anois peacuighid síad ní is mó agus ní is mó, agus do rinneadar iomháighe leaghtha dá nairgiod, agus iodhail do réir a ttuicsiona féin, íad uile oibreacha na bhfear ceirde: a deirid dá ttáobhsan, Na daóine iodhbras pógaidís na laóigh.
Achd scriosfaidh sibh a naltóra, brisfigh sibh a niómháighe, agus gearrfuidh sibh síos a ngarraín:
Anois a núair do críochnuigheadh so uile, do chuáidh a nuile dhuine Disrael dá raibh a lathair amach go caithreachaibh Iúdah, agus do bhrisiodar na hiomháighe na mblodhuibh, agus do gheárradar síos na garráin, agus do theilgeadar seachad na háite árda agus na haltora amach as Iúdah agus as Beniamin, ann Ephraim fós agus a Manasseh, no gur scriosadar go hiomlán íad. Annsin dfilleadar clann Israel uile, gach áon dá sheilbh féin, ann a ccaithreachaibh féin.
Ni dhéana tú cunnradh ar bith riú, no ré na ndeéibh. Ní choimneochuid ann do dhútháidh, deagla go ttiubhraidís ort peacadh am aghuidhsi: óir má fhoghnann tú dá ndeéibh sin, biáidh sin go deimhin na líon romhad.
Atá a ccroidhe roinnte; anois do gheabhthar ciontach íad: brisfidh sé síos a naltóra, millfidh sé a níomháighe.
Agus a dubhairt Elias riú, Gabhuidh faíghe Bhaal; ná léigidh áon díobh as. Agus do ghlacadar íad: agus rug Elias síos íad go habhuinn Cison, agus do mharbh sé annsin íad uile.
Agus ann gach uile ní dá ndubhairt mé riot bí go fuireachair: agus ná tárr thair anmanuíbh dée ar bith eile, narob mó chluinfighear as do bbéul é.
Féuch gúth chomhairc inghine mo dhaoine do bhrígh na muinntire áitreahhus a ttir imchéin: Nach bhfuil an TIGHEARNA ann Sion? nach bhfuil a rígh inte? Cred as ar bhrostuigheadar misi chum feirge le na níomháighibh greanta, agus le díomhaóineasuibh coimhthigheacha?
Deagla go ttruaillfidhthigh sibh féin, agus go ndéanaidh sibh íomháigh ghrabhálta, cosamhlachd fhidhreach ar bith, cósamhlachd fir nó mná, Cosamhlachd éainbheathaigh dá bhfuil ar an ttalamh, cosamhlachd éoin air bith sciathanuigh noch eitíollus san naieir, Cosamhlachd éainneithe dá ngluaisionn ar an dtalumh, cosamhlachd éisc ar bith dá bhfuil ann sna huisgedhibh fáoi an dtalamh:
¶ Iómháighe grábhalta a ndée loiscfidh tú lé tenidh: ní shainteochuidh tú an tairgiod ná án tór atá orra, agus ní ghlacfa tú chugad é, deagla go ngéabhthaoi a ngaiste leis thú: oír is adhfhúathmhaireachd don TIGHEARNA do Dhía é.
Agus béid bhur naltóra áonranach, agus béid bhur níomháighthe briste: agus teilgfidh me síos bhur mairbh as coinne bhur niodhal.
¶ Do atharruidh sé na háite árda, agus do bhris sé na híomháighe, agus do ghearr sé sios na garraín, agus do bhris na codchannaibh a naithir nimhe phráis do rinne Máoise: óir gus an namsin do loisgeadís clann Israel túis di: agus do ghoir sé Nehustan di.
Ach marso do dhéantaoi riú; teilgfidhe seachad a naltóra, agus bristidhe síos a níomháighe, agus gearrfuidhe síos a garrain, agus loiscfidhe a níomháighe grabhálta le teinidh.
Agus scriosfuidhe síos a naltóra, agus brisfidhe a bpileiri, agus loiscfídhe a ngarráin lé teinidh; agus snoidhfidhe síos íomháighe grábhalta a ndée, agus scriosfuidhe a nanmanna amach as a náit sin.
Ní chromtha tú síos dá ndeéibh, ní dhéana tú seirbhís dóibh, ní mó dhéanas tú do réir a noibreach: ach scriosfa tú íad go léir, agus brisfe tú go léir a níomhaighe.
¶ Agus tárla a noidhchesin téin, go ndubhairt an TIGHEARNA ris, Glac bulóg óghathar, eadhon an dara bhulóg do sheachd mblíadhnuibh dáois, agus teilg síos altóir Bhaal ata ag hathair, agus geárr síos a nfáschoill gharráin atá láimh ris: Agus déana altóir dot THIGHEARNA Día ar mhullach na cairgesi, ann sa náit dháingin, agus glac an dara bhulóg, agus cfráil íodhbuirt loisge le cunnadh na coilleadh noch ghéarrfas thú síos.
Agus na haltora do bhí a mullach séomra úachdaruigh Ahas, noch do rinneadar ríghthe Iúdah, agus na haltóra do rinne Manasseh a ndá chúirt thigh an TIGHEARNA, do réub an rígh, agus do bhris síos as sin íad, agus do chaith a lúaithreadh a nabhuinn Cídron.
Agus do bhris sé na híomháighe a mblodhuibh, agus do ghéarr sé síos na garráin, agus do líon sé a náiteach do chnámhuibh dáoine.
Ní dhéana tú dhuit féin iómháigh ar bith ghrábhalta, nó cosamhlachd ar bith éainneithe dá bhfuil ar neamh shúas, nó dá bhfuil ar talamh shíos, no da bhfúil sa nuisge faói an talamh: Ní chláonfa tú, thú féin síos dóibh, nimo seirbhís do dheanamh dóibh: oír misi an TIGHEARNA do Dhía, is Día éadmhar mé, thig dféachuim pheacuidh na naithreadh ar an gcloinn, gus an treas agus an ceathramhadh glún don druing fhuathuigheas mé;
Léirscriosfuidh sibh a nuile áit, a ndearnadar na cineadhacha noch shealbhochthaoi serbhís da ndéeibh, ar na sléibhtibh árda, agus ar na enocuibh, agus faói gach éanchrann ghlas:
Ni dhéantaoi dháoibh féin íodhuil ar bith nó iomháigh ghrábhalta, ní mó chuirfeas sibh súas íomháigh sheasmhach, ni mó chuirfidhe én iomháighe chloiche súas ionbhur bfearann, do chromadh sios di: oir misi an TIGHEARNA bhur Ndía.
Agus do mharbh sé sagairt na naíteach nárd uile do bhí annsin ar na haltóruibh, agus do loisg sé cnámha dáoine orra, agus dfill sé go Hierusalem.
Truaillfighthí fós folach híomháigheadh greanta dairgiod, agus córughadh híomháigheadh leaghtha dór: teilgfidh tú uáit íad amhail éadach salach; a déara tú ris, Imthigh as so.
Agus do bhrisiodar síos altóra Bhaalim iona fhiadhnuise; agus do ghéarr sé síos na híomhaighe, do bhí go hárd ós a ccionn, agus na garrain, agus do bhris na mblodhuibh na híomháighe grábhalta, agus na hiomhaighe leaghtha, agus do rinne sé luáithreadh dhíobh, agus do leathnuigh é ar uáighibh na druinge do rinne íodhbuirt dóibh.
Tabhair haire dhuit féin nach gabhthar a ndul thú ó na leanmhuin, tar éis a scriosta romhad; agus nach déana tú loirgaireachd air a ndeéibh, gha rádh, Cionnus do rinneadar na fineadhachasa serbhís dá ndeéibh? is mar sin do dhéana misi mar an gcéadna. Ní dhéana tusa sin red THIGHEARNA do Dhía: óir gach éainni is athfhúamhar lé Día noch a fhuathian sé do nídís sin re na ndeéibh féin; eadhon a mic agus a ninghiona do loisgedis ansa teinidh dá ndeéibh.
¶ Agus an tanam ionntochus leis an druing ga mbídh leannáin síghe, agus a ndiáigh luchd fáistine, do dhul do stríapachus na ndiáigh, cuirfe mé cheana maghaidh a naghaidh a nanma, agus géarrfa mé as lár a muinntire íad.
Annsin cuirfidhe amach na huile dhúthchusaigh a nfhearuinn as bhur radharc, agus scriosfaidhe a níomháigheadh uile, agus millfidhe a níomháigheadh leaghtha uile, agus leagfuidhe síos go hiomlán a náite árda uile:
Agus scriosfaidh tusa a nuile phobal thoirbheorus an TIGHEARNA do Dhía dhuit; ní bhía trúaighe ag do shúil dóibh: ní mó dhéanas tú serbhís da ndéeibh; óir bíaidh sin mar dhul ort féin.
Agus do bhrisiodar síos íomháighe Bhaal, agus do bhriseadar síos tigh Bhaal, agus do rinneadar campa dhe gus a niugh.
Uimesin, féuch, tiucfaid na láethe, go ndéana misi breitheamhnas ar íomháighibh greanta na Babilóine: agus scriosfuighear a dúthaigh uile, agus tuitfid a mairbh uile iona lár.
Oír ní adhrocha tú dia ar bith eile: oír an TIGHEARNA, a bhfuil ainm Eadmhur, as Día eadmhar é:
Agus a nuáir do bhéara an TIGHEARNA do Dhía dhuit íad; buáilfe tú íad, agus scriossuidh tú íad thríd a mach; ní dhéana tú cunradh air bith riú, nó trócaire do thaisbeanadh dhóibh:
Ann sin do chuáidh an pobal uile go tigh Bhaal, agus do bhrisiodar síos é, agus do bhrisiodar a altóra agus a íomháigh na mblodhuibh, agus do mharbhadar Mattan sagart Bhaal a bhfiadhnuise na naltórach
Agus do ghlac mé bhur ccoir, an láogh do rinneabhair, agus do loisg mé lé teinidh é, agus do bhrúigh mé é, agus do mheil mé go roimhín é, eadhon go raibh choimín re luáithreadh: agus do chaith mé a luáithreadh ionsa nabhuinn thig a núas as an tslíabh.
Agus thug sé amach an garrán ó thigh an TIGHEARNA, taobh amuich do Ierusalem, go habhuinn Cídron, agus do loisg ag abhuinn Cídron é, agus do rinne lúaithreadh dhe, agus do chaith an lúaithreadh ar uáighibh chloinne an phobail.
Agus rug sé ar an láogh noch do rinneadar, agus do loisc sé san teinidh é, agus do mheil sé na phúdar é, agus do leathnuigh sé ar a nuisce é, agus tug ar chloinn Israel dól dhe.
Agus do scrios sé ná sodomitígh amach as an bhfearann, agus do áthruigh sé na hiodhuil uile noch do rinneadar a aithreadh. Agus mar an gcéadna Máachah a a sheanmhathair, do athruigh sé ise fós ó bheith na bainríoghain, do chionn go ndéarna sí íomhaighe a ngarrán; agus do scrios Asa a hiodhal agus do loisg sé é, láimh ré habhuinn Cidron.
Agus do chúadar muinntir na tíre uile go tigh Bhaal, agus do bhrisiodar síos é; a altóracha agus a íomhaigheacha do bhriseadar na mbloghuibh thríd amach, agus do mharbhadar Matan sagart Bhaal as coinne na naltórach. Agus dórduigh an sagart oifigidh ós cionn thighe an TIGHEARNA.
Agus ní dhéantáoi síothchaín ar bith ré háitreabhaibh na tírese; teilgfidhe sios a naltóra: achd níor umhluigheabhaírse dom ghlór: cred fá ndearnabhair so?
Agus brisfighear a híomháighe greanta uile a mbloghuibh, agus loisgfighear le teine a tuillmhigh uile, agus leagfa mé a hiodhail uile áonránach: oir do chruinnigh sí íad do thuilleamh meirdrighe, agus fillfid chum tuillmhe meirdrighe.
Agus ní fhéuchfa sé air na haltóruibh, oibreacha a lámh, ní mó bhías meas aige air áoinní dá ndeáruadar a mhéir, na garráin, ná na híomháighe.
¶ Agus mar an ccéadna Maachah mathair Asa an rígh, do athruigh sé í ó bheith na bainríoghain, do bhrígh go ndéaruuidh sí íomháighe a ngarrán: agus do gheárr Asa síos a híomháigh, agus do mhionbhrúigh í, agus do loisg sé í ag sruth Cedron.
Agus a nuáir do éirgheadar go moch ar maidin ar na mhárach, féach, do bhí Dágon ar ttuitim ar a aghaidh fan talumh a bhfiadhnuisi aírce an TIGHEARNA; agus ceann Dhágon agus a dhá bhais ar na ngearradh dhe ar an táirsigh; amháin gur fágbhadh ceapán Dágon aige.
Is marso a déara sibh ríu, Na dée nach déarna na neamha nó an talamh, sgriosfuighear íad ón ttalamh, agus ó faói na neamhuibhsi.
Dfoillsigh mé fós ó thosach dhuit é; suil tháinic sé a ccrích do thaisbéin mé dhuit é: deagla go naibeorthá, Isé miodhal do rinne íad, agus míomháigh ghreanta, agus míomháigh leaghtha, daithin íad.
Leis so ar a nádhbharsin glanfuighthear éigceart Iácob; agus isé so uile thoradh do chur a pheacaidh ar ccúll; a núair do dhéana sé clocha na haltóra uile amhuil clocha cailce noch bhristior ó chéile, ní sheasfuid na garráin nó na hiomháighe súas.
Agus atá tiormach air a huisgeadhuibh; agus tiormochthar súas íad: óir isí tír na níomháigheach ngreanta í, agus a táid ar buile ar a niodhaluibh.
Geárrfa mé fós híomháighe grábhálta, agus híomháighe feasta a mach as do lár; agus ní aidheora tú ní is mó obair do lámh.
Is airgiod agus ór a níomháighthe, obair láimhe duine. Atá béul aca, agus ní labhruid: atáid súile aca, agus ní fhaicid síad: Atáid chlúasa aca, agus ní chluinid: atá srón aca, agus ní bholtnuighid. Atáid lámha aca, agus ní mhothuighid: atáid cosa aca, agus ní shiubhluid: ní labhruid síad le na scórnuigh. Is cosmhuil ríu an lucht do ní íad; a nuile duine chuirios a dhóigh ionta.
¶ Uimesin abair ré tigh Israel, Is marso a deir an Tighearna DIA, Déanuigh aithrighe, agus iompóighidh sibh féin ó bhur niodhaluibh; agus fillidh bhur naighthe ó bhur nuile ghráineamhlachtaibh.
¶ Agus tiucfuidh a ccrich annsa lósin, a deir TIGHEARNA na slógh, go ngéarrfa mé anmanna na niodhal as an dtalamh, agus ní chuimhneochthar ní is mó íad, agus fós do bhéara mé air na faighibh agus air na spioraduibh neamhghlana imtheacht amach as an ttír.
¶ Oír annsa nochdmhadh blíadhuin dá ríghe, an feadh do bhí sé fós óg, do thosuigh se Día a athar Dáibhi díarruigh: agus annsa dara blíadhuin déag do thosuigh ar Iúdah agus Ierusalem do ghlanadh ó na háitibh árda, agus ó na garránuibh, agus ó na híomháighibh greanta, agus ó na hiomháighthibh leaghtha. Agus do chuáidh an rígh súas go tigh an TIGHEARNA, agus fir Iúdah uile, agus muinntir Ierusalem, agus na sagairt, agus na Lebhítigh, agus an pobal uile, mór agus beag: agus do léigh sé iona cclúasaibh briathra leabhair an chunnartha uile noch do fríth a ttigh an TIGHEARNA. Agus do sheas an rígh iona áit, agus do rinne sé cunnradh a lathair an TIGHEARNA, siubhal a ndiáigh an TIGHEARNA, agus a aitheanta do choimhéad, agus a fhiádhnuiseadh, agus a reachda, maille re na uile chroidhe, agus re na uilé anum, do choimhlíonadh an chunnartha atá scríobhtha san leabharsa. Agus thug sé air an méid do bhí a lathair ann Ierusalem, agus ar Bheniamin seasamh aír sin. Agus do rinneadar muinntir Ierusalem do réir chunnartha Dé, Día a naithreadh. Agus do chuir Iosiah ar ccúl a nuile ghráineamhlachd as na huile chríochuibh do bhean re cloinn Israel, agus do thug air an méid do bhí a lathair Dísrael foghnamh, eadhon foghnamh da TTIGHEARNA Día. Agus air feadh a bheathasan níor sgaradar re leanmhuin an TIGHEARNA, Dia a naithreadh. Agus do bhrisiodar síos altóra Bhaalim iona fhiadhnuise; agus do ghéarr sé síos na híomhaighe, do bhí go hárd ós a ccionn, agus na garrain, agus do bhris na mblodhuibh na híomháighe grábhalta, agus na hiomhaighe leaghtha, agus do rinne sé luáithreadh dhíobh, agus do leathnuigh é ar uáighibh na druinge do rinne íodhbuirt dóibh. Agus do loisg sé cnámha na sagart ar a naltóruibh, agus do ghlan sé Iúdah agus Ierusalem. Agus do rinne sé marsin a ccaithreachaibh Mhanasseh, agus Ephraim, agus Shimeoin, eadhon go nuige Naphtali, le na matoguidh timchioll fa ccúairt. Agus a nuáir do bhris sé siós na haltóra agus na garráin, agus a nuáir do bhrúigh sé na hiomhaighe grabhalta na luaithreadh, agus do ghearr siós na hiodhail óile ar feadh chríche Israel eile, dfill sé go Hierusalem.
Agus fós morán don mhuinntir do ghnáthuigheadh drochealadhna, tugadar a leabhuir léo, agus do dhóigheadar a bhfíadhnuisi cháich uile iad: agus dó chomháirmheadar a lúach, agus fúaradar é na dheich mile agus da fhíchead píosa airgid.
Ag rádh gur dhaóine éagnuidhe íad fein, do rinneadh amadáin dhióbh, Oir do iompóidheadar glóir Dé nach éidir do thruáilleadh a gcosamhlachd iomháighe dhuine shothruáillighe, agus éunlaithe, agus ainmhinnteadh cheatharchosach, agus phéisdeagh.
Féuchuidh, ní bhfuil ionnuibh acht neimhní, agus bhur nobair gan tábhachd: is adhfúathmhar an té thoghas sibh.