Eoin 1 - Na Cheithre Soisgéil agus Gníoṁartha na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL I. Diadhacht Críost agus a Incholnadh. Fiadhnaise á dhéanamh ag Eóin air. Críost ag tosnú ar a dheisgiobuil do ghlaodhach.

¹ I dtusach do bhí an Briathar, agus bhí an Briathar i bhfochair Dé, agus Dia ad eadh an Briathar.

² Do bhí so i dtusach i bhfochair Dé.

³ Is tríd a deineadh an uile nídh, agus gan é níor deineadh aon nídh d’ár deineadh.

⁴ Is ann á bhí beatha, agus b’é solus na ndaoine an bheatha.

⁵ Agus taithneann an solus sa dorchadas, agus níor ghlac an dorchadas é.

⁶ Bhí fear a cuireadh ó Dhia, agus Eóin ab ainim dó.

⁷ Tháinig sé sin chun fiadhnaise, ionus go ndéanfadh sé fiadhnaise i dtaobh an tsoluis, ionus go gcreidfeadh gach aoinne tríd.

⁸ Níor bh’é an solus é, ach chun fiadhnaise dhéanamh i dtaobh an tsoluis.

⁹ Dob’ é sin an solus fíor a shoillsigheann gach duine d’á dtagann ar an saoghal so.

¹⁰ Bhí sé ar an saoghal, agus is tríd a deineadh an saoghal, agus níor aithin an saoghal é.

¹¹ Is chun a choda féin a tháinig sé, agus níor ghlac a mhuintir féin é.

¹² Ach an méid a ghlac é thug sé dhóibh go ndéanfaí clann Dé dhóibh, an mhuintir a chreideann i n-a ainim.

¹³ Nác a’ folaibh, ná a’ toil na colna, ná ó thoil fir, a shíolradar, ach ó Dhia.

¹⁴ Agus do dhein feóil de’n Bhriathar, agus do chómhnuigh i n-ár measg, agus chonacamair a ghlóire mar ghlóire Aon Mhic an Athar, lán de ghrásta agus d’fhírinne.

¹⁵ Tugann Eóin fiadhnaise ’n-a thaobh, agus labhrann sé os árd agus deir sé: B’é seo an t-é ar a ndubhart: An t-é atá le teacht am’ dhiaidh do cuireadh rómham é, óir bhí sé rómham.

¹⁶ Agus as a líonmhaire iseadh ghlacamairne go léir, agus grásta ar ghrásta.

¹⁷ Óir do tugadh an dlígh tré Mhaois, agus do deineadh grásta agus fírinne tré Íosa Críost.

¹⁸ Ní fheacaidh aoinne riamh Dia; an t-Aon Mhac atá i n-ucht an Athar isé dh’aithris.

¹⁹ Agus sidé fiadhnaise Eóin, nuair a chuir na Iúdaig ag triall air ó Ierúsalem sagairt agus lebhíteacha chun a fhiafraighe dhe, Cé h-é thusa?

²⁰ Agus d’adhmhuigh sé, agus níor shéan sé; agus d’adhmhuigh sé: Ní mise Críost.

²¹ Agus d’fhiafraigheadar de: Cad eile má ’seadh? An tu Elias? Agus dubhairt sé: Ní mé. An tu an fáidh?

²² Agus dubhairt sé: Ní mé. Dubhradar leis, d’á bhrígh sin: Cé h-é thu, ionus go mbéarfaimís freagra ag triall ar an muintir a chuir anso sinn?

²³ Cad deirir ad’ thaobh féin? Dubhairt sé: Guth duine iseadh mé ag glaodhach sa bhfásach, Deinidh slígh an Tighearna do dhíriú; mar adubhairt Isáias fáidh.

²⁴ Agus de sna Fairisínigh ab eadh na teachtairí.

²⁵ Agus do cheistigheadar é, agus dubhradar leis: Cad chuige go ndeineann tú baisteadh mura tu Críost ná Elias, ná an fáidh?

²⁶ D’fhreagair Eóin iad agus dubhairt sé leó: Deinim-se baisteadh i n-uisge, ach tá ’n-a sheasamh i nbhúr measg duine nách aithin daoibh-se.

²⁷ Siné an t-é atá ag teacht am’ dhiaidh-se agus go bhfuil tusach aige orm, agus nách fiú mise go ndéanfainn iall a bhróige do sgaoileadh.

²⁸ Do thárla na neithe sin i mBetánia lastall de’n Iórdan, mar a raibh Eóin ag baisteadh na ndaoine.

²⁹ An lá ’n-a dhiaidh san do chonaic Eóin Íosa ar teacht fá n-a dhéin, agus dubhairt sé: Féach Uan Dé, féach an t-é a thógann peacadh an domhain.

³⁰ Sidé an t-é ar a ndubhart: Tá fear ag teacht am’ dhiaidh, agus do luadhadh rómham é, óir do bhí sé rómham;

³¹ Agus níor aithingheas-sa é, ach ionus go dtaisbeánfaí d’Israél é, uime sin iseadh do thánag-sa ag déanamh baiste i n-uisge.

³² Agus do thug Eóin fiadhnaise uaidh agus dubhairt: Do chonac an Spioraid Naomh ag teacht anuas ó neamh i riocht colúir, agus do stad sé air.

³³ Agus níor aithnigheas-sa é, ach an t-é a chuir mé ag déanamh baiste i n-uisge dubhairt sé liom: An t-é go bhfeicfir an Spioraid ag túirling air agus ag fanmhaint air, siné an t-é a dheineann baisteadh sa Spioraid Naomh.

³⁴ Agus do chonac; agus thugas fiadhnaise gur b’é Mac Dé é seo.

³⁵ An lá ’n-a dhiaidh san airís bhí Eóin ’n-a stad, agus beirt d’á dheisgiobuil,

³⁶ Agus bhí sé ag féachaint ar Íosa ag siubhal, agus dubhairt sé: Féach Uan Dé.

³⁷ Agus d’airigh an bheirt deisgiobul é ag rádh na cainte, agus do Leanadar Íosa.

³⁸ Agus d’iompuigh Íosa, agus chonaic sé iad ’ghá leanmhaint, agus dubhairt sé leó: Cad ’tá uaibh? Agus dubhradar leis: A Rabbí (sé sin le rádh, a Mháighistir), cá gcómhuigheann tú?

³⁹ Agus dubhairt sé leó: Tagaidh agus feicidh. Agus thánadar agus chonacadar cár chómhnuigh sé, agus d’fhanadar i n’fhochair an lá san; agus bhí sé tímpal an deichmhadh h-uair.

⁴⁰ Agus duine de’n bheirt a bhí ag éisteacht le h-Eóin agus do lean Íosa ab eadh Aindrias, driotháir Shímóin ar ar tugadh Peadar.

⁴¹ Do fuair sé sin ar dtúis a dhriotháir féin, Símón, agus dubhairt sé leis; do fuaramair an Messias (sé sin le rádh, an Críost).

⁴² Agus thug sé leis é ag triall ar Íosa. Agus d’fhéach Íosa air, agus dubhairt sé: Tusa Símón mac Ióna. Tabharfar ort Céphas (eadhon Peadar).

⁴³ Ba mhian leis dul, lár n-a mháireach, go Gaililí, agus do fuair sé Pilib; agus dubhairt Íosa leis; lean mise.

⁴⁴ Agus ó Bhetsaida, ó chathair Aindriais agus Pheadair, ab eadh Pilib.

⁴⁵ Agus do fuair Pilib Natanaél agus dubhairt sé leis: An t-é úd ar ar sgríbh Maois sa dlígh, agus na fáidhe, do fuaramair é, Íosa mac Ióseph ó Nasaret.

⁴⁶ Agus dubhairt Natanaél: An féidir aon nídh fóghanta theacht ó Nasaret? Deir Pilib leis, Tar agus feic.

⁴⁷ Agus chonaic Íosa Natanaél, agus dubhairt sé: Sin Israél-íteach fírinneach ná fuil feall ann.

⁴⁸ Agus dubhairt Natanaél: Conus aithnigheann tú mé? Dubhairt Íosa leis ’ghá fhreagradh: Sar ar ghlaoidh Pilib ort, nuair a bhís fé’n gcrann fíge, do chonac tu.

⁴⁹ D’fhreagair Natanaél agus dubhairt sé: A Mháighistir, is tusa Mac Dé, is tusa rí Israéil.

⁵⁰ D’fhreagair Íosa agus dubhairt: Toisg mé ’gha rádh leat: Bhíos ag féachaint ort agus tú fé’n gcrann fíge, creideann tú. Chífir neithe is mó ’ná san.

⁵¹ Agus dubhairt sé leis: Go deimhin deimhin adeirim libh, chífidh sibh na flaithis ar osgailt, agus aingil Dé ag dul suas agus ag teacht anuas ar Mhac an Duine.