Salm 102 - An Bíobla Naofa 1981

Urnaí an Deoraí

¹ Urnaí an ainniseora an uair a dhoirteann sé a bhrón agus a bhuairt amach i bhfianaise an Tiarna agus é go tuirseach tnáite.

² A Thiarna, éist le mo ghuí; agus go dtaga mo ghlór ag triall ort.

³ Ná folaigh do ghnúis orm, a Thiarna, an uair a bhím do mo bhuaireamh. Claon chugam do chluas nuair a ghlaoim ort; éist liom go luath agus freagair mé.

⁴ Óir tá mo laethanta ag leá amhail deatach; tá mo chnámha ar loscadh amhail tine.

⁵ Tá mo chroí arna chríonadh mar fhéar; rinne mé dearmad ar mo bhia a ithe.

⁶ Bím ag caí agus ag gol go fuíoch; bíonn mo chnámha ag greamú do mo chraiceann.

⁷ Is cosúil mé le peileacán san fhásach, le hulchabhán i measc na bhfothracha.

⁸ Bím gan chodladh agus mé ag caoineadh, mar éan ar dhíon tí ina aonar.

⁹ Bíonn m'eascairde do mo mhaslú de shíor; agus bíonn m'ainm ina eascaine ag mo naimhde.

¹⁰ Óir ithim luaithreach mar a ithim arán; agus meascaim mo dheoch le deora,

¹¹ de dheasca do dhíbheirge agus do dheargbhuile, óir thóg tú mé agus theilg tú uait arís mé.

¹² Is cosúil mo laethanta le scáil a chuaigh chun síneadh; tá mé ag críonadh ar nos an fhéir.

¹³ Maireann tú, a Thiarna, go brách na breithe; maireann d'ainm ó ghlúin go glúin.

¹⁴ Éireoidh tú agus déanfaidh tú trócaire ar Shíón, óir is mithid duit trua a dhéanamh di, toisc gur tháinig a hionú isteach.

¹⁵ Óir tugann do sheirbhísigh taitneamh dá clocha; agus is trua leo fiú amháin a fothracha.

¹⁶ Beidh eagla ar na ciníocha roimh d'ainm, a Thiarna; agus ar ríthe uile an domhain roimh do ghlóir.

¹⁷ Nuair a athnuafaidh an Tiarna Síón, nuair a thaispeánfaidh sé a ghlóir,

¹⁸ claonfaidh sé ansin chun urnaithe na ndealbh; agus ní eiteoidh sé a n‑achainíocha chuige.

¹⁹ Scríobhtar an ní seo le haghaidh na glúine atá le teacht; moladh pobal nár rugadh fós an Tiarna.

²⁰ “D'fhéach an Tiarna anuas óna shanctóir in airde; bhreathnaigh sé ó neamh ar an talamh.

²¹ i dtreo go gcluinfeadh sé osnaí na mbraighdeanach; agus go saorfadh sé a ndaoradh chun báis” -

²² D'fhonn ainm an Tiarna a fhógairt i Síón, agus a mholadh i gceartlár Iarúsailéim,

²³ nuair a chruinneofar na ciníocha agus na ríochtaí le chéile; chun go ndéana siad fónamh don Tiarna.

²⁴ D'ídigh sé mo neart sa tslí; rinne sé mo laethanta a ghiorrú.

²⁵ Deirim: “A Dhia liom, ná tóg mé chun siúil, ná sciob mé leat i lár mo laethanta, ós tú a mhaireann go brách na breithe.”

²⁶ Bhunaigh tú an talamh ar dtús; is iad na flaithis saothar do lámh.

²⁷ Rachaidh siadsan ar ceal ach mairfidh tusa; rachaidh siad uile in aois mar bhall éadaigh. Malartaíonn tú iad ar nós éadaigh agus athraítear iad;

²⁸ ach bíonn tusa gan claochlú gan críoch le do laethanta.

²⁹ Mairfidh clann do sheirbhíseach go buan; agus beidh a sliocht i do láthair go brách.