Lúcás 23:2 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta) Agus do thosnuigheadar ar neithibh do chur ’n‐a leith, g‐á rádh, Fuaramar an fear so ag déanamh toirmisc i measc ár gcinidh, agus ag cosc cánach do thabhairt do Chéasar, agus é g‐á rádh gur ab é féin Críost rí. An Tiomna Nua 1970 (Ó Cuinn) Thosaigh siad ansin ar a chúisiú, agus dúirt siad, “Fuaireamar an duine seo ag cur ár náisiúin bun os cionn, agus ag crosadh orainn cios a íoc le Caesar agus é á rá aige gur Críost agus gur rí é féin.” Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara Agus thoisigh siad a chur neithe ina leith, ag rádh: Fuaireamar é seo ag cur ár gcinidh ar a n-aimhleas, ag crosadh cáin a thabhairt do Chaesar, agus ag rádh gurab é féin Críost, an Rí. An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell) Agus do thionnsgnadar cúis do chuir air, ag radh, Fúramar an fearsa ag iompódh ar gcinidh, agus ag toirmeasg cíosa do thabhairt do Shéasar, ag rádh gur ab é féin Críosd an Rí. Na Cheithre Soisgéil agus Gníoṁartha na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire) Agus chromadar ar neithe do chur ’n-a leith, agus deiridís: Fuaramair é seo ag cur na ndaoine ar a n-aimhleas, agus ag cosg cíosa do thabhairt do Chaesar, agus ’ghá rádh gur b’é Críost an rí é. An Tiomna Nua agus Leabhar na Salm 2012 Thosaigh siad dá chiontú dá rá: “Fuaireamar é seo ag gríosadh ár náisiúin chun ceannairce, ag toirmeasc cíos a íoc le Caesar, agus ag rá gurb é féin Críost Rí.” An Bíobla Naofa 1981 Thosaigh siad á chiontú á rá: “Fuaireamar é seo ag gríosadh ár náisiúin chun ceannairce, ag toirmeasc cíos a íoc le Céasar, agus ag rá gurb é féin Críost an rí.” |
Acht, an eagla go dtiubhraimís scannal dóibh, imthigh‐se chum na fairrge, agus caith dubhán, agus tóg an chéad iasc thiocfas aníos; agus nuair fhosclóchas tú a bhéal, do‐gheobhair píosa airgid ann: glac é sin, agus tabhair dhóibh‐sean é ar mo shon‐sa agus ar do shon féin.
Adeirid‐sean leis, Le Céasar. Annsin adubhairt sé leo, D’á bhrigh sin, tabhraidh do Chéasar na neithe is le Céasar; agus do Dhia na neithe is le Dia.
Agus do bhí Íosa ’n‐a sheasamh i láthair an riaghaltóra: agus d’fhiafruigh an riaghaltóir dhe, g‐á rádh, An tusa Rí na nIúdach? Agus adubhairt Íosa leis, Adeirir é.
Agus adubhairt Íosa leo, Tabhraidh do Chéasar na neithe is le Céasar, agus do Dhia na neithe is le Dia. Agus do b’iongnadh mór leo é.
Agus d’fhiafruigh Píoláid de, An tusa Rí na nIúdach? Agus d’fhiafruigh seisean agus adubhairt, Adeirir é.
Thugabhar chugam an fear so mar dhuine atá ag buaidhreadh na ndaoine agus féach, tar a éis dom a cheistiú ’n‐bhúr bhfiad naise, ní fhuaras cionntach é ins na neithibh atá agaibh‐se d’á gcur ’n‐a leith:
Acht ba dhéine d’áitigheadar air, g‐á rádh, Atá sé ag buaidhreadh na ndaoine, ag tosnú dhó ó’n nGalilé go dtí an áit seo.
Uime sin do chuaidh Píoláid amach chuca, agus adubhairt, Caidé an chúis atá agaibh i n‐aghaidh an fhir seo?
D’fhreagradar agus adubhradar leis, Muna mbéadh gur cuirptheach an fear so, ní thiubhraimís ar láimh duit é.
Annsin do bhí fonn ar Phíoláid Íosa do shaoradh: acht do liúgh na h‐Iúdaigh, g‐á rádh, Má shaorann tú an duine sin, ní cara le Céasar thú: gach duine do‐ghní rí dhe féin, is ag cur i gcoinnibh Chéasair atá sé.
Ní mó nach bhfuil ar chumas dóibh na neithe atá siad do chur im’ leith do chrothú dhuit.
Is amhlaidh fuaramar an fear so ’n‐a ughdar tubaiste agus ’n‐a adhbhar ceannairce i measc na nIúdach ar fud an domhain, agus é ’n‐a cheann ar aicme na Nasardhach:
Tabhraidh a cheart féin do’n uile dhuine: cáin do’n té d’ar dual cáin; cíos do’n té d’ar dual cíos; ómós do’n té d’ar dual ómós; ónóir do’n té d’ar dual onóir.