ЁВА 19 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года) Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)
ЁВА 19

¹ У адказ сказаў Ёў:

² «Што вы ўсе кроіце душу маю і мучыце мяне словамі?

³ Вунь, дзесяцікратна асуджаеце мяне, ды не чырванееце, прыгнятаючы мяне.

⁴ Відавочна, калі я сапраўды зграшыў, дык грэх мой застанецца са мною.

⁵ Калі вы ўздымаецеся супраць мяне і папракаеце мяне ганьбамі маімі,

⁶ дык, прынамсі, цяпер зразумейце, што Бог пакараў мяне неадпаведным судом і сеццю Сваёй аблытаў мяне.

⁷ Бо калі я крычу: “Гвалт цярплю я!”, мяне не чуюць; калі ўзношу голас, няма Таго, Хто б судзіў.

⁸ Ён загарадзіў дарогу мне, і не магу я прайсці, і на сцежцы маёй Ён раскінуў цемру.

⁹ Ён сцягнуў з мяне славу маю і забраў вянец з галавы маёй.

¹⁰ Ён зруйнаваў мяне з усіх бакоў, і я гіну, і зваліў Ён, як дрэва, спадзяванне маё.

¹¹ Разгневалася на мяне абурэнне Яго, і так пачаў Ён лічыць мяне ворагам Сваім.

¹² І прыбылі разам дружыны Яго, і праклалі сабе дарогу супраць мяне, і акружылі аблогаю палатку маю.

¹³ Аддаліў Ён братоў маіх ад мяне, і знаёмыя мае, быццам чужыя, адышліся ад мяне.

¹⁴ Пакінулі мяне мае сваякі і тыя, што ведалі мяне, забыліся пра мяне.

¹⁵ Хатнія ў доме маім і служанкі мае за чужога пачалі лічыць мяне, і быццам прыхадзень стаўся я ў вачах іх.

¹⁶ Паклікаў я слугу свайго, а ён не адгукнуўся; я вуснамі ўласнымі ўпрошваў яго.

¹⁷ Дыханнем маім брыдзілася жонка мая, і смярдзючы я для дзяцей улоння майго.

¹⁸ Пагарджалі мною дзеці малыя, і, калі я ўставаў, яны здзекаваліся з мяне.

¹⁹ Пагарджаць пачалі мною колішнія суразмоўцы мае, і той, каго я больш за ўсіх любіў, адвярнуўся ад мяне.

²⁰ Да скуры маёй у змардаваным целе прысохла косць мая, і змарнелі дзёсны мае вакол зубоў маіх.

²¹ Злітуйцеся нада мною, злітуйцеся нада мною хоць вы, прыяцелі мае; бо рука Госпадава дакранулася да мяне.

²² Чаму вы, як Бог, пераследуеце мяне і чаму не насычаецеся целам маім?

²³ Хто прадставіць мне [магчымасць], каб былі запісаны словы мае? Хто дасць мне, каб былі яны зазначаны ў кнізе

²⁴ разцом жалезным і алавяным, каб навечна былі высечаны на камені?

²⁵ Ведаю вось я, што Адкупіцель мой жыве і што ў апошні дзень падымецца Ён над парахном;

²⁶ і пасля таго, як сцягнуць з мяне гэтую скуру, з цела свайго ўбачу я Бога.

²⁷ Яго сам я ўбачыць мушу, і вочы мае павінны аглядаць [Яго], і нішто іншае. Змарнелі ныркі мае ва ўлонні маім.

²⁸ Калі вы кажаце цяпер: “Як жа мы будзем пераследаваць яго і корань слова знойдзем супраць яго?” —

²⁹ дык бойцеся вастрыя ляза, бо мсціўца за несправядлівасці — меч; ды ведайце, што ёсць суд».