Злітуйся нада мною, Госпадзе, бо я прыгнечаны; стурбавалася ў тузе вока маё, душа мая і нутро маё.
Зьлітуйся нада мною, ГОСПАДЗЕ, бо я — прыгнечаны. Ад тугі высахла вока маё, і душа мая, і нутро маё.
Шмат смуткаў бязбожнаму; а таго, хто на Госпада мае надзею, атачае міласьць.
Уздыханні мае апярэджваюць хлеб мой, і быццам бурлівыя воды стагнанні мае.
Дакуль, Госпадзе, будзеш зусім на мяне забывацца? Дакуль будзеш адводзіць аблічча Сваё ад мяне?
Выслухай, Госпадзе, голас мой, якім усклікаю, пашкадуй мяне ды выслухай мяне.
Бо стрэлы Твае працялі мяне і апусцілася на мяне рука Твая,
Здымі з мяне пакаранне Тваё, гіну я ад удару рукі Тваёй.
Змарнела ў жальбе вока маё, састарэў я сярод усіх непрыяцеляў маіх.
Не адпіхай мяне ў часіну старасці; калі саслабее магуцце маё, не пакідай мяне.
і загубіў дні іх ў марнасці і гады іх у страху.
Чаму, Госпадзе, адпіхваеш душу маю і хаваеш аблічча Сваё ад мяне?
што вялікі смутак у мяне і няспынны боль у сэрцы маім.