Catagóir
97 Véarsaí ar Déithe Bréagach a Dhíoladh
Go ma malluigh an duine dhéanas iomháigh ghrábhálta nó leaghtha, athfhúathmhaireachd don TIGHEARNA, obair lámh an fhir ceirde, agus chuireas a nionad uáighneach í. Agus freagoruidh an pobal uile agus déaruid, Amén.
Ní bhíaidh Día ar bith eile agad am láthairse. Ní dhéana tú dhuit féin iómháigh ar bith ghrábhalta, nó cosamhlachd ar bith éainneithe dá bhfuil ar neamh shúas, nó dá bhfuil ar talamh shíos, no da bhfúil sa nuisge faói an talamh: Ní chláonfa tú, thú féin síos dóibh, nimo seirbhís do dheanamh dóibh: oír misi an TIGHEARNA do Dhía, is Día éadmhar mé, thig dféachuim pheacuidh na naithreadh ar an gcloinn, gus an treas agus an ceathramhadh glún don druing fhuathuigheas mé;
Dháoibhsi do thaisbeanadh é, chor go mbía a fhios aguibh gur bé an TIGHEARNA is Día ann; agus nach bhfuil Díu ann ach é.
¶ Tabhruidh bhur ccúis a lathair, ar san TIGHEARNA; tugaidh a lathair bhur bhfádh neartmhartha, ar sa Rígh Iácob. Tigedís, agus foillsighedís dhúinn cred theigeomhus ann: táisbeanaidís na céaidneithe, cred íad féin, chor go measfuim íad, agus go mbía fios a ccríchedeighionuighe aguinn; nó foillsighedís dúinn na neithe atá ag teachd. Taisbeanuidh na neithe atá ag teachd na dhiáigh so, agus biáidh a fhios aguinn gur dée sibh: déanaidh fós maith, nó déanaidh olc, marsin úamhnuigheam, agus chífeam a naóinfheachd. Féuchuidh, ní bhfuil ionnuibh acht neimhní, agus bhur nobair gan tábhachd: is adhfúathmhar an té thoghas sibh.
Oír atáid gnátha an phobail díomhaóin: óir gearruidh aon amach crann as an bhforaois, obair lámh a noibrighe, leis an ttuáigh. Maisighid é le hairgiod agus le hór; ceangluid síad é le tairngibh agus le geannairibh, go nach corruighionn sé. Bíd díreach súas mar an ccrann pailme, acht ní labhruid siad: is éigin a niomchar, do bhrígh nach bhféaduid siubhal. Ná bíthí eaglach rompa; óir ní thig dhíobh olc do dhéanamh, ní mó fós atá ionta maith do dhéanamh.
Do ghlac tú fós do sheóid bhreágha dom órsa agus dom airgiod, noch thug mé dhuit, agus do rinne tú dhuit íomháighe daóine, agus do rinne tú stríopachus ríu,
Agus do íodhbradar a mic agus a ninghiona do dhíabhluibh, Agus do dhóirteadar fuil neimhchiontach, fuil a mac agus a ninghean, noch do íodhbradar do dhíabhluibh Chánáan: agus do bhí an talamh ar na thruailliughadh le fuil.
Mar sin do chuáidh mé a steach agus dféuch mé; agus do chonnáirc mé cuma gach uile neithe shnáidhios, agus bheathach nadhfhuathmhar, agus uile iodhail thighe Israel, ar na ttarruing air an mballa timchioll fá ccuáirt.
¶ Annsin do fhreagair a nuile dhuine dá raibh a fhios gur loisgeadar a mná túis do dhéeibh oile, agus na huile mhná dar sheas na bhfochair, a ccoimhthionól mhór, eadhon an pobal uile dáitreibh a ccrích na Hégipte, ann Patros, do Ieremiah, gha rádh, Ar son a nfocail do labhair tú rinne a nainm an TIGHEARNA, ní éistfiom riot. Achd do dhéanam go deimhin gach uile ni dá ttéid amach as ar mbéul féin, do losgadh túise do bhainríoghain neimhe, agus do dhórtadh ofrála dighe dhí mar do rinneamar féin, agus ar naithre, ar ríghthe, agus ar bprionnsadha, a ccaithreachaibh Iúdah, agus a sráidibh Ierusalem: óir annsin do bhí fairsinge bhídh aguinn, agus do bhámar go maith, agus ní fhacamar olc ar bith. Acht ó nuáir fár sguireamar do loscadh túise do bhainríoghain neimhe, agus ofráil díghe do dhórtadh amach dhi, do bhí easbhuidh a nuile néithe maithe oruinn, agus do marbhadh sinn leis an ccloidheamh agus leis an ngorta. Agus an tan do loisgeamar túis do bhainríoghan neimhe, agus do dhóirteamar amach ofrála dighe dhí, a ndéarnamar cácadha dhí dá hadhradh, agus do dhórtadh ofrála dighe dhí, a bhféagmhaois ar bhfear?
Ar chnoc árd úachtarach do shuighidh tú do leabuidh: eadhon is annsin súas do chúaidh tú dofráil íodhbartha.
Agus do mhill an rígh na háite árda do bhí as coinne Ierusalem, noch do bhí ar an láimh dheis do shlíabh an truaillighthe, noch do rinne Solamh rígh Israel do Astoret adhfhúathmhaireachd na Sidónianach, agus do Chemos adhfhuáthmhaireachd na Móabiteach, agus do Mbilchon adhfúathmhaireachd chloinne Ammon.
Claonuidh Bel síos, cromaidh Nebo, do bhádar a niodhala ar a mbeathachaibh, agus ar a náirnéis: do bhádar úaluidhe troma ar bhur ccaráiste; is muirighin íad don bheathach choirthe.
Oír annsa ló sin teilgfidh gach nduine hadh a iodhail airgid, agus a iodhail óir, noch do rinneadar bhur lámha féin díbh mar pheacadh.
Do bhrígh go ndéarnadar an ní dob olc ann mo radharc, agus gur chorruigheadar chum feirge mé, on ló fá ttangadar a naithre amach as an Négipt, gus a niugh.
Agus ann gach uile ní dá ndubhairt mé riot bí go fuireachair: agus ná tárr thair anmanuíbh dée ar bith eile, narob mó chluinfighear as do bbéul é.
Da bhur lasadh féin lé hiodhaluibh faói gach aon chrann glas, ag marbhadh na leanabh annsna gleanntuibh fa scealpuibh na ccarrac.
¶ Tuilleamh fós luchd na leannáin síthe, agus an luchd fáistine, agus na híomhaighe, agus na híodhuil, agus gach uile adhfhúathmhaireachd do fríth a ttír Iudah agus ann Ierusalem, do chuir Iosiah ar ccúl íad, chor go ccoimhlíonfadh sé bríathra an dlighe noch do bhí scríobhtha annsa leabhar do fúair Hilciah an sagart a ttigh an TIGHEARNA.
Ann sin imeochuid caithreacha Iúdah agus áitreabhthacha Ierúsalem, agus éighfid ar na déeibh dá nofráluid túis: achd ní chuimhdeochuid síad íad ar áonchor a naimsir a ndonuis.
Dfoillsigh mé fós ó thosach dhuit é; suil tháinic sé a ccrích do thaisbéin mé dhuit é: deagla go naibeorthá, Isé miodhal do rinne íad, agus míomháigh ghreanta, agus míomháigh leaghtha, daithin íad.
Agus do chorruigheadar é chum feirge le na náitibh árda, agus re na níomháighibh ceirbhéartha do ghluáisiodar é chum éada.
Oír ní adhrocha tú dia ar bith eile: oír an TIGHEARNA, a bhfuil ainm Eadmhur, as Día eadmhar é:
Acht go ndéarna tú olc nios mo nó éanduine dá ttáinic romhad: óir do imthigh tú agus do rinne tú dhuit féin dée oile, agus íomhaighe leaghtha, dom bhrostughadhsa chum feirge, agus do theilg tú misi táobh shiar dot dhruim:
Cuimhnighidh na cédneithe ón tseannaimsir: óir is misi Día, agus ní bhfuil máithearrach ann; is misi Día, agus ní bhfuil aóinneach cosmhuil riom,
¶ Agus mar an ccéadna Maachah mathair Asa an rígh, do athruigh sé í ó bheith na bainríoghain, do bhrígh go ndéaruuidh sí íomháighe a ngarrán: agus do gheárr Asa síos a híomháigh, agus do mhionbhrúigh í, agus do loisg sé í ag sruth Cedron.
Agus do scrios sé ná sodomitígh amach as an bhfearann, agus do áthruigh sé na hiodhuil uile noch do rinneadar a aithreadh.
Ar a nadhbharsin do dhóirt misi mo dhioghaltas orra ar son na fola do dhóirteadar air an bhfearann, agus ar son a niodhail ler thruáilleadar é:
Uimesin, féuch, tiucfaid na láethe, go ndéana misi breitheamhnas ar íomháighibh greanta na Babilóine: agus scriosfuighear a dúthaigh uile, agus tuitfid a mairbh uile iona lár.
¶ Iarruid mo dhaóine comhairle air a smotánuibh, agus foillsighidh a mbata dhóibh: óir thug spiorad an stríopachuis orra dul air seachrán, agus do chúadar do stríopachus ó bheith faói na Ndía.
Go deimhin is díomhaóin súil do bheith re slánughadh ó na cnocaibh, agus ó iomad na slíabh: go deimhin is annsa TIGHEARNA ar Ndía atá slánughadh Israel.
Is marso a deir an Tighearna DIA; Do bhrígh gur dóirteadh do shalchar amach, agus gur foillsigheadh do thárnochtuighthe do bhrígh do stríopachuis led háos grádha, agus re huile iodhaluibh do ghráineamhlachda, agus le fuil do chloinne noch thug tú dhóibhsion;
Fillfíghthear ar a nais íad, biáidh náire mhór air an droing, dhóthchusuighios a níomháighibh ghreanta, noch a deir ris na híomháighibh leaghtha, Is sibh ar ndée.
Agus do chuir na deé coimhightheacha ar ccúl, agus an tíodhal as tigh an TIGHEARNA, agus na huile altóra dar chuir sé súas a slíabh thighe an TIGHEARNA, agus a Nierusalem, agus do theilg amach as an ccathruigh íad.
Do chorruigheadar chum éada mé, leis an ní nach Día; do bhrostuigheadar mé chum feirge le na ndíomháoineas: agus cuirfe misi eúd orrasan ris an ndroing nach bhfuil na bpobal; broisteochuidh mé chum feirge íad ré cineadh amadanta.
Ní chromtha tú síos dá ndeéibh, ní dhéana tú seirbhís dóibh, ní mó dhéanas tú do réir a noibreach: ach scriosfa tú íad go léir, agus brisfe tú go léir a níomhaighe.
Acht isé an TIGHEARNA an Día fíre, isé an Día bithbhéo, agus an rígh siorruidhe é: criothnochuidh sé an talamh re na fheirg, agus ní fhéadfuid na geinte a a mhíchéadfa dfúlang.
Do rinneadar láogh ann Hóreb, agus do adhradar don íomháigh leaghtha. Cía fhéadas neart an TIGHEARNA chanamhuin? a mholadh uile dfoillsiughadh? Agus do áthruigheadar a nglóir a gcosamhlachd dhaimh noch ithios féur. Do dhearmadar Día a slánaightheóir, noch do rinne neithe móra san Négipt;
Do fhilleadar go hobann as an tslighe do aithin misi dhíobh: do rinnéadar láogh leaghtha dhóibh féin, agus do adhradar dhó, agus do íodhbradar dhó, agus a dubhradar, Is íad so do dhéesi, ó a Israel, noch thug thu amach as crích na Hégipte.
Is misi an TIGHEARNA: sé sin mainm: agus ní thiubhra mé mo ghlóir do neach oile, nó mo mholadh díomháighibh grábhálta.
Agus do ní se día don chuid oile dhe, eadhon íomháigh ghreanta: cláonuidh sé síos di, agus adhraidh sé í, agus guidhigh sé chuige, agus a deir, Sáor mé, óir is tú mó dhía.
¶ Cruinnighidh sibh féin agus tigidh; láimh ré chéile, a dhrong do chuáidh as do na cineadhachaibh: ní bhfuil éolus ar bith ag an mhéid chuireas súas maide a níomháigheadh greanta, agus ghuidhios chum dé nach ccabhruighionn íad.
Dóirtidh síad ór go fairsing as an mála, agus comhthromaid airgiod ansa meadh, agus fostuighid céard óir; agus do ní sé día dhe sin: umhluighid síad sios, adhruid, fós. Iomchraidh síad air a nguáillibh é, iomchraid é, agus suighid é iona áit, agus seasuidh sé; ní chorrocha sé as a áit: fós, goirfidh duine air, gidheadh ní fhéadann sé freagra, nó an té sin do thártháil ó ná bhuáidhreadh.
Nar mhalartuigheadar na geinte dée, nach bhfuil ar aon chor na ndéeibh? achd dáthruigheadar mo dhaóinesi a nglóir ar ní nach ttarbhuighionn.
Bíd díreach súas mar an ccrann pailme, acht ní labhruid siad: is éigin a niomchar, do bhrígh nach bhféaduid siubhal. Ná bíthí eaglach rompa; óir ní thig dhíobh olc do dhéanamh, ní mó fós atá ionta maith do dhéanamh.
Atá gach uile dhuine brúideamhuil le na éolus; atá gach uile fhear ceirde millte lé híomhaigh ghreanta: óir is neimhfhirinne a íomháighe leaghtha, agus ní bhfuil anál ar bioth ionta. Is díomhaóineas íad, obair sheachráin: dioghbháighfid a naimsir a ccúarta.
¶ Marsin cía ré saimhleochuidhe Día? no cía an chosamhlachd chuirfidhe iona choimhmeas? Leaghaidh an fear oibre íomháigh ghreanta, agus folchaidh céard a nóir í timchioll le hor, agus teilgidh sé slabhradha airgid. Labhruidh go meisneamhuil ré Hierusalem, agus fúagruidh dhi, gur críochnuigheadh a cogadh, gur maitheadh a héigceart: óir do ghlac sí as láimh an TIGHEARNA díol dúbalta ar son a huile peacaidh. An té bochtuighthear mar sin, ionnus nach bhfuil ofráil aige toghuidh sé crann nach lobhann; íarruidh sé chuige oibrigh glic dullmhughadh íomháighe greanta nach ccorrochthár.
Agus do theilgeadar a ndée annsa teine: óir níor dhée íad, acht obair lámh daóine, crann agus cloch: uimesin do sgriosadar íad.
Ní dhéana tú dhuit féin iómháigh ar bith ghrábhalta, nó cosamhlachd ar bith éainneithe dá bhfuil ar neamh shúas, nó dá bhfuil ar talamh shíos, no da bhfúil sa nuisge faói an talamh: Ní chláonfa tú, thú féin síos dóibh, nimo seirbhís do dheanamh dóibh: oír misi an TIGHEARNA do Dhía, is Día éadmhar mé, thig dféachuim pheacuidh na naithreadh ar an gcloinn, gus an treas agus an ceathramhadh glún don druing fhuathuigheas mé;
¶ Ná hionntoighidh lé hiodhaluibh, agus ná déanaidh dée leaghtha dháoibh: misi an TIGHEARNA bhur Ndía.
Agus annsin do dhéantáoi serbhís do dhéeibh, oibreacha lámh dáoine, do chrann agus chloich, nach bhfaiceann fós, agus nach ccluineann, nach itheann, agus nach bholtanuigheann.
Ní leanfa tú dée ar bith oile, do dhéeibh na ndáoine atá fá ccuáirt bhur dtimchioll;
Do íodhbradar do dhiabhluibh, ní do Dhía; do dhéeibh nar bhfeas doíbh, do dhéeibh núadha tháinic ansíus go núadh, nach raibh a neagla ar bhur naithribh.
Féuchuidh a nois gur misi, misi féin é, agus ní bhfuil día am fharradh: is mé mharbhus, agus is mé ní béo; loitim, agus leighisim: agus ní mó atá éinneach fhéadas sáoradh as mo láimh.
Is airgiod agus ór a níomháighthe, obair láimhe duine. Atá béul aca, agus ní labhruid: atáid súile aca, agus ní fhaicid síad: Atáid chlúasa aca, agus ní chluinid: atá srón aca, agus ní bholtnuighid. Atáid lámha aca, agus ní mhothuighid: atáid cosa aca, agus ní shiubhluid: ní labhruid síad le na scórnuigh. Is cosmhuil ríu an lucht do ní íad; a nuile duine chuirios a dhóigh ionta.
Is airgiod agus ór íomhaighe na ngeinteadh, obair lámh dáoine. Atá béul aca, agus ní labhraid; atáid súile aca, agus ní fhaicid síad; Atáid cluása aca, agus ní chluinid; agus ní bhfuil fós anál iona mbéul. Is cosmhuil ríu an lucht do ní íad: gach a ccuirionn a ndóigh ionnta.
¶ Uimesin abair ré tigh Israel, Is marso a deir an Tighearna DIA, Déanuigh aithrighe, agus iompóighidh sibh féin ó bhur niodhaluibh; agus fillidh bhur naighthe ó bhur nuile ghráineamhlachtaibh.
Agus anois peacuighid síad ní is mó agus ní is mó, agus do rinneadar iomháighe leaghtha dá nairgiod, agus iodhail do réir a ttuicsiona féin, íad uile oibreacha na bhfear ceirde: a deirid dá ttáobhsan, Na daóine iodhbras pógaidís na laóigh.
Ann bhur nuile áitíbh comhnuidhe do dhéantar na caithreacha na bhfásach, agus béid na háite árda uáigneach; iondus go mbéid bhur naltóracha na bhfásach agus uáigneach, agus go mbrisfighear bhur niodhail agus go scuirfid, agus go ngearrfuighear síos bhur níomháighthe, agus go ccuirfighear ar ccúl bhur noibreacha.
Annsin a dubhairt mé ríu, Teilgidh uáibh gach áon aguibh adhfhúathmhaireachta a shúl, agus ná truáilligh sibh féin le hiodhaluibh na Hégipte: is Misi an TIGHEARNA bhur Ndía.
Ar bhur sonsa, a thigh Israel, is marso a deir an Tighearna DIA, Imthighidh, foghnuidh gach uile dhuine agaibh dá iodhaluibh féin, agus na dhiáighsin mar án ccéadna, muna néistighe riomsa: acht ná truáillidhe mainm náomhtha ní as mó lé bhur mbrontuibh, agus le bhur niodhaluibh.
Uime sin a dtáobh íthe bhídh íodhbarthar díodhaluibh, atá a fhios aguinn nach bhfuil éifeachd ar bith a niodhail, agus nach bhfuil Día eile ann achd an táon Día.
Uime sin créud a deirim? a né go bhfuil éifeachd sa niodhail, nó go bhfuil éifeachd sa ní íodhbarthar diodhaluibh? Agus gur baisdeadh íad uile lé Máoisi sa néull agus sa bhfáirrge; Achd a deirim, gur do dhiabhlaibh iodhbruid na Cineadhacha, na neithe íodhbruid síad, agus nach do Dhía: agus ní háill leam cumann do bheith aguibhsi ris na diabhluibh.
Achd an tan sin ar mbeith dháoibh gan eólas Dé aguibh, do bhíodh sibh ag seirbhís do na déeibh, nach bhfuil na ndéeibh ó naduir.
Agus an chuid do na daóinibh do fágbhadh gan mharbhadh ris na pláighibhse ni dhearnadar aithrighe ar son oibreacha a lámh, ionnus nach déunaidís seirbhís do dheamhnuibh, agus diodhaluibh óir, agus áirgid, agus phráis, agus chloiche, agus chroinn, ris nach éidir amharc, ná éisdeachd, ná siubhal:
Achd do gheabhuid na daóine meata, agus díchreidmheacha, agus gráineamhla, agus luchd dúnmharbhtha, agus adhaltrannuis, agus na bpiséog, agus a niodhaladhruigh, agus a nuile bhréugaire, a gcuid sa loch atá ar dearglasadh do theine agus do ruibh: noch is dara bás ann.
Oír don táobh amuigh béid na madruigh, agus luchd na bpiseóg, agus a nadhaltrannuis, agus an dúnmharbhtha, agus a niodhaladhruigh, agus gach neach ghrádhuigheas agus do ní an bhréug.
¶ A nuáir éighfios tú, tárthuighidís do chompanuigh thú; acht béara an ghaoth ar siubhal íad uile; béara an diomhaoíneas air siubhal íad: acht sealbhochuidh an té chuirios a dhóigh ionnamsa an dúithche, agus do gheabhuidh oighreacht mo shléibhe náomhtha;
Go madh claóidhte bhéid síad uile noch do ní seirbhís díomháigh grábhálta, noch do ní íad féin aidhbhéil as iodhalaibh: cláonuidh sibh féin dó, a dhée uile.
Geárrfa mé fós híomháighe grábhálta, agus híomháighe feasta a mach as do lár; agus ní aidheora tú ní is mó obair do lámh.
Agus thug an TIGHEARNA fúagra dot thaóibh, chor nach síolcuirfidh ní is mó dot ainm: geárria mé amach as tigh do dhée an niomháigh ghreanta agus an níomháigh leaghtha: do dhéana me huáig; óir atá tú beagluáigh.
¶ Cred tharbhuighios a níomháigh ghreanta ar ghrean fear a hullmhuighthe í; a níomháigh leaghtha, agus teagasgóir bréug, as a ndóthchusuighionn fear déanta a oibre féin ann, do dhéanamh iodhal mbalbh? A mhairg don tí a deir ris an maide, Múscail; ris an ccloich mbalbh, Eirigh, teagoscúidb sí? Féuch, do córughadh í air fad dór agus dairgiod, agus ní bhfuil anál ar áonchor iona lár.
Agus a nuáir do éirgheadar go moch ar maidin ar na mhárach, féach, do bhí Dágon ar ttuitim ar a aghaidh fan talumh a bhfiadhnuisi aírce an TIGHEARNA; agus ceann Dhágon agus a dhá bhais ar na ngearradh dhe ar an táirsigh; amháin gur fágbhadh ceapán Dágon aige.
Agus ná héirghidhe do leaththaoibh: óir annsin leanfuidhe neithe díomhaóine, nach déan tarbha nó ttárrtháil; óir is díomhaóin íad.)
¶ Agus tháinic Elias chum an phobuil uile, agus a dubhairt sé, Cá fad bheithíse bacach idir dhá bharamhuil? má sé an TIGHEARNA as Día, leanuidh é: achd má se Baal, leanuidh é sin. Agus níor fhregair an pobal éanfhocal dó.
Agus do tharcuisnigheadar a reachda, agus a chunnradh do rinne sé re na naithribh, agus a fhiadhnuiseadh noch do fhíadhnuigh sé na naghaidh; agus do leanadar díomhaóineas, agus thangadar chum bheith díomhaóin, agus do leanadar na geintigh noch do bhi ar gach táobh dhíobh, a ttaobh ar fhúagair an TIGHEARNA dhíobh, nach déanaidís ní cosmhuil riú.
Agus gur theilgeadar a ndée annsa teine: óir nior dhée íad, achd obair lámh daóine, crainn agus clocha: uimesin do scriosadar íad.
Is beannuighe an duine chuireas a dhóthchus ansa TIGHEARNA, agus nár fhéuch do nuáibhreach, nó don luchd chláonas chum bréug.
Uime sin a dtáobh íthe bhídh íodhbarthar díodhaluibh, atá a fhios aguinn nach bhfuil éifeachd ar bith a niodhail, agus nach bhfuil Día eile ann achd an táon Día. Oír bíodh go bhfuilid neithe ann dá ngoirthear dée, ar neamh agus ar talamh, (amhail atáid iomad dée, agus iomad tighearnadh.) Gidheadh ní bhfuil aguinne achd áon Ndía amháin, an Tathair, ó a bhfuilid na huile neithe, agus sinne annsan: agus éin Tighearna Iósa Críosd, tré a bhfuilid na huile neithe, agus sinne thrídsion.
Achd an tan sin ar mbeith dháoibh gan eólas Dé aguibh, do bhíodh sibh ag seirbhís do na déeibh, nach bhfuil na ndéeibh ó naduir. Achd a nois, ó átá eólas Dé aguibh, nó fós eólas Dé oruibh, cionnas fhilleas sibh a rís ar na céudthosuíghibh eugcruáidhe uireasbhacha, dár mían rubh bheith a rís fá dháoirse?
Ag rádh gur dhaóine éagnuidhe íad fein, do rinneadh amadáin dhióbh, Oir do iompóidheadar glóir Dé nach éidir do thruáilleadh a gcosamhlachd iomháighe dhuine shothruáillighe, agus éunlaithe, agus ainmhinnteadh cheatharchosach, agus phéisdeagh.
Claonuidh Bel síos, cromaidh Nebo, do bhádar a niodhala ar a mbeathachaibh, agus ar a náirnéis: do bhádar úaluidhe troma ar bhur ccaráiste; is muirighin íad don bheathach choirthe. Ag foillsiughadh an deiridh ón tosach, agus ón tseanaimsir na neithe nach déarnadh fós, gha rádh, Seasfa mo chomhairlesi, agus do dhéana mé mo thoil féin go hiomlán: Ag gairm eúin chíocraidh ó noirthear, an fear do dhéanas mo chomhairle ó thír imchéin: aseadh, do labhair mé é, do bhéara mé fós chum críche é; do thionnsguin mé é, do dhéana mé fós é. ¶ Eistigh riomsa, a chroidhthe árrachda, atá a bhfad ó fhíréantacht: Do bheirimsi mfírinne a ngar; ní bhiáidh sí a nimchían, agus ní fhanfa mo shlánughadh: agus suighfe mé slánughadh a Sion do Israel mo ghlóir. ¶ Cláonuid síad, claonuid síos a naoinfheacht; níor fhéadadar an teirigh do sheachadadh, acht do chúadar féin a mbraighdionas.
Ar a nadhbharsin ar mbeith dhúinn do chinéul Dé, ní coir dhúinn a bhreathnughadh gur cosmhuil an Díaghachd ré hór, ná ré hairgead, ná rá cloich, ar na grabháil lé healuidhin nó lé hinntleachd dháonda.
Tabhruidh bhur naire ribh nach meallfuidh éinneach sibh tré fheallsámhnachd agus tré mhealltóireachd dhiomhaíun, do réir thráchduighe na ndaóine, do réir chéudthosuigheadh an dómhuin, agus ní do réir Chríosd.
¶ Agus tiucfuidh a ccrich annsa lósin, a deir TIGHEARNA na slógh, go ngéarrfa mé anmanna na niodhal as an dtalamh, agus ní chuimhneochthar ní is mó íad, agus fós do bhéara mé air na faighibh agus air na spioraduibh neamhghlana imtheacht amach as an ttír.
A fhíora agus a mhná a nadhaltrannais, a né nach bhfuil a fhios aguibh gur naimhdeanus a naghuidh Dé, cairdeas an tsáoghailse? uime sin gidh bé ré mían an sáoghal bheith na charuid aige do ní sé namhuid Dé dhe féin.