Як доўга, Госпадзе, ці вечна будзеш хавацца? [Як доўга,] быццам агонь, будзе палымнець Твой гнеў?
Як доўга, ГОСПАДЗЕ? Ці назаўсёды Ты будзеш хавацца? Ці будзе палаць, як агонь, ярасьць Твая?
Успомні, прашу, што Ты апрацоўваў мяне, як гліну, і вернеш мяне ў парахно?
Чалавек, што народжаны з жанчыны, мае век кароткі і поўны трывог;
Памятай, што жыццё маё — подых ветру і маё вока не вернецца, каб пабачыць дабро.
Колькі дзён слугі Твайго? Калі ўчыніш суд над пераследнікамі маімі?
Чалавек стаўся падобны да марнасці, дні яго мінаюць, як цень.
Дакуль жа, Госпадзе? Ці вечна будзеш гневацца? Няўжо ўспыхне, як агонь, рэўнасць Твая?
вы не ведаеце, якім будзе заўтра жыццё ваша. Бо яно – пара, што на хвіліну з’яўляецца, а потым прападае.