Біблія онлайн

Аб'явы


Усю біблію Стары Запавет Новы Запавет




ГАБРЭЯЎ 11:25 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

лепш выбіраючы быць пераследаваным разам з народам Божым, чым мець часовую прыемнасць граху.

Глядзіце раздзел

Біблія (пераклад А.Бокуна)

і выбраў лепш пакутаваць з народам Божым, чым мець часовую прыемнасьць грэху,

Глядзіце раздзел

Біблія (пераклад В. Сёмухі)

і лепей захацеў пакутаваць з народам Божым, чым мець часовую, грахоўную асалоду,

Глядзіце раздзел



ГАБРЭЯЎ 11:25
34 Крыжаваныя спасылкі  

што радасць несправядлівых кароткая і весялосць бязбожнікаў — быццам імгненне.


Сцеражыся, каб не звярнуўся да злачынства, бо праз яго спазнаеш ты гора.


Бог валадарыць над народамі, Бог сядзіць на пасадзе Сваім святым.


Глянь, Божа, наш абаронца, ды глянь на аблічча намашчэнца Твайго!


Трасецца сэрца маё, страх напаў на мяне; прыцемкі, мною жаданыя, ператварыліся для мяне ў жахі.


Калі не пажадае, то ведай, цару, што не будзем ушаноўваць тваіх багоў, ані пакланяцца залатой статуі, якую ты паставіў».


але не мае кораня, таму зменны. І, калі настане ўціск і пераследы за слова, адразу ж спакушаецца.


І сказаў Абрагам: “Сыне, прыпомні, як ты ў жыцці сваім карыстаўся даброццямі тваімі, а Лазар гэтак жа благаццём; ён цяпер тут суцяшаецца, а ты пакутуеш.


Пазіраючы, убачыў Я прыгнёт народа Майго ў Егіпце, ды пачуў стогны яго, дык сышоў, каб вызваліць яго; і цяпер ідзі, Я пасылаю цябе ў Егіпет”.


Ды не толькі гэтым, але пахваляемся таксама прыгнётам, ведаючы, што прыгнёт спараджае цярплівасць,


Бо хто ў Хрысце – новае стварэнне; старое мінула, вось, усё сталася новае.


Цяпер радуюся я з цярпенняў маіх за вас і дапаўняю тое, чаго нестае з пакут Хрыстовых, у сваім целе за Цела Яго, якім ёсць Царква,


Дык не саромейся тады сведчання Госпада нашага, ані мяне, вязня Яго, але працуй дзеля Евангелля моцы Бога,


Прыпомніце мінулыя дні, у якія вы, асвечаныя, перанеслі вялікую навалу пакут,


каменавалі іх, перапілоўвалі і катавалі, гінулі яны ад меча, туляліся ў авечых і казліных скурах, жылі ў горы, нястачах і прыгнёце.


Дык пакідаецца святкаванне шабату для народа Божага.


Бо злосць чалавека не спрычыняецца да справядлівасці Божай.


Балявалі вы на зямлі ды жылі ў раскошы, напасвілі сэрцы вашы на дзень загубы.


вы, калісьці не народ, а цяпер народ Божы, якія былі не дасягнуўшымі міласэрнасці, а цяпер дасягнулі міласэрнасці.


Колькі ўзносілася яна і раскашавала, столькі дайце ёй і мукаў, і гора, бо кажа ў сваім сэрцы: “Сяджу, як царыца, і не ўдава я, і не пабачу гора”.