Ад шчырага сэрца мае словы, і чыстую праўду кажуць вусны мае.
Ад шчырага сэрца плывуць словы мае, і яснае веданьне кажуць вусны мае.
Словы мае ад шчырасьці майго сэрца, і вусны мае вымавяць веданьне чыстае.
«Ці ж будзе мудры адказваць на словы пустыя і ці напоўніць жывот свой гарачым ветрам?
не скажуць вусны мае несправядлівасці і язык мой не будзе гаварыць хлусні!
Не буду звяртаць увагі на асобу, і ні перад адным чалавекам ліслівіць не буду.
Ды я і не ўмею ліслівіць, бо зараз жа ўзяў бы мяне Творца мой.
Вось, я адкрыў вусны свае, і язык мой гаворыць у горле маім.
«Хто гэта, што неразумнымі словамі зацямняе задуму?
Цяпер, прашу, павярніцеся да мяне, бо перад абліччам вашым не скажу няпраўды.
Язык мудрых лье веды, вусны бязглуздых выкрыкваюць бязглуздасць.
Вусны мудрых распаўсюдзяць веды; сэрца бязглуздых — не будзе вернае.
Ёсць золата і мноства самацветаў, а каштоўнейшая пасудзіна — вусны ведаў.
я дам вам добрае навучанне, не пагарджайце запаветам маім.