«Дакуль жа будзеце вы кідаць гэтыя словы? Перш зразумейце, а потым будзем гаварыць.
«Калі пакінеце вы кідаць прамовы? Перш зразумейце, а потым будзем гаварыць.
калі ж пакладзяце вы канец такім гаворкам? абдумайце і пасьля будзем гаварыць.
«Ці ж таму, хто шмат гаворыць, нельга адказаць? Або ці чалавек гаваркі апраўдаецца?
У адказ сказаў Балдад Сугіт:
Чаму мы лічым сябе за жывёлу, і чаму мы ў пагардзе перад вамі?
«Паслухайце, прашу, словы мае, і хай будуць яны вам на пацеху.
Там бязбожнікі больш не бунтуюцца, і там спачываюць змарнелыя сілай.
Дык пачуй, Ёве, прамову маю і выслухай усе словы мае.
«Як доўга ты будзеш так гаварыць? А словы вуснаў тваіх — вецер навальнічны!
Хто спярша гаворыць, а потым слухае, — таму бязглуздасць і ганьба.
Ведайце, браты мае дарагія: хай кожны чалавек будзе хуткі да слухання, павольны да гутаркі ды няскоры да злосці.