Яны задумваюць у сэрцы ліхое, цэлы дзень узнімаюцца на бойкі.
Яны задумляюць ліхое ў сэрцы сваім, кожны дзень узьнімаюць вайну,
Пакладзі, Госпадзе, ахову на вусны мае, і аслані дзьверы вуснаў маіх;
Дык сказаў Госпад Бог жанчыне: «Што ты гэта зрабіла?» Яна сказала: «Змей звёў мяне, і я з’ела».
Ён сашле з неба і вызваліць мяне, Ён аддасць на ганьбу тых, што тапталі мяне. Сашле Бог міласэрнасць Сваю і праўду Сваю.
Адлучаны грэшнікі ад улоння, зблукалі ад [самага] чэрава тыя, што прамаўляюць фальшыва.
Яны вяртаюцца ўвечары, і брэшуць, як сабакі, і абягаюць наўкол горад.
Ёсць той, што гаворыць неабдумана, і ён, быццам мечам, ударае, а язык мудрых — здароўе.
бо ўрэшце рэшт — укусіць, як гадзюка, свой яд, як вужака, запусціць.
Ліха задумваецца ў сэрцы яго, увесь час сее ён раздоры і бяду.
Грашым і хлусім супраць Госпада, і адступаемся ад Бога нашага; нараджаем і мармычам з сэрца словы хлусні.
«І напружваюць, быццам лук, яны язык свой: хлусня і няпраўда пануе на зямлі, бо ад ліхоты ідуць да ліхоты, а Мяне не ведаюць, — кажа Госпад. —
і чалавек падманвае брата свайго, а праўды не кажа; яны прывучылі язык свой казаць хлусню, ходзяць крывадушна, не хочуць навярнуцца.
Вусны цікуючых на мяне і задумкі іх супраць мяне ўвесь дзень.
Род змяіны! Як жа вы можаце добрае гаварыць, калі самі вы благія. Бо ад паўнаты сэрца і вусны гавораць.
Але баюся, каб, як змей звёў Еву сваёю хітрасцю, гэтак і вашы думкі не адвярнуліся ад прастаты і чысціні, якая ў Хрысце.