Я раздзіраў пашчу злачынцу і вырываў з зубоў яго здабычу.
Я разьдзіраў пашчу крыўдзіцелю і вырываў з зубоў ягоных нарабаванае.
Крышыў я беззаконнаму сківіцы і з зубоў ягоных вырываў крадзенае.
І гаварыў я: “У гняздзе сваім памру я і, як пальма, памножу дні.
Дакарае яго таксама хваробаю на ложку яго, або болем безупынным у касцях яго.
Леў загінуў, бо не меў здабычы, і львяняты пагубляліся.
Затое Ён выратуе няшчаснага ад меча вуснаў іх і ад рукі пераследніка — беднага;
адразу праглынулі б яны нас жывымі, калі б разгарэлася іх абурэнне на нас,
Дабраславёны Госпад, Які не даў нас на здабычу ў зубы іх.
Не збаюся і тысячы людзей, што навокал мяне абступілі.
Хай сплывуць яны, як вада імклівая, бы трава стаптаная, хай ссохнуць.
Ёсць род, які мае мечы замест зубоў, а сківіцы яго — нажы, каб пажэрці бедных з зямлі і ўбогіх — з людзей.
І я даганяў іх, і ўдараў, і вырываў з пашчаў іх; і яны выходзілі на мяне, і я хапаў іх за загрывак, і ўдараў, і забіваў іх.