ЁВА 4 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ У адказ Эліфаз Тэманіт сказаў:

² «Калі пачнём мы размаўляць з табою, можа, прыкра табе будзе, але пачатую размову хто зможа стрымаць?

³ Вось, навучаў ты многіх і спрацаваныя рукі ўмацоўваў,

⁴ словы твае ўмацавалі тых, што хісталіся, і каленям дрыжачым надаў ты сілы.

⁵ А цяпер прыйшла да цябе бяда, і ты аслабеў, кранула цябе яна, і ты ўстрывожыўся.

⁶ Страх твой перад Богам — хіба не надзея твая, дасканаласць шляхоў тваіх — хіба не спадзяванне тваё?

⁷ Прыгадай, прашу цябе, хто бязгрэшны калі загінуў або калі знішчаны былі праўдзівыя?

⁸ І нават лепш сказаць: я бачыў, што тыя, хто чыняць несправядлівасць і сеюць пакуты — і пажынаюць іх,

⁹ загінулі ад подыху Бога і звяліся духам гневу Яго.

¹⁰ Рыканне льва, і голас ільвіцы, і зубы львянят патрушчыліся.

¹¹ Леў загінуў, бо не меў здабычы, і львяняты пагубляліся.

¹² Потым да мяне таемна данеслася слова, і вуха маё прыняло яго ціхі голас.

¹³ У жаху начных прывідаў, калі звычайна людзей сон агартае,

¹⁴ ахапіў мяне страх і трымценне, так што ўсе косці мае агарнуліся жахам.

¹⁵ І, калі дух праходзіў у маёй прысутнасці, дыбам сталі валасы на целе маім.

¹⁶ І стаў нехта, але я не пазнаў вобліку яго, — здань перад вачамі маімі, — і пачуў я голас, быццам лёгкага ветру:

¹⁷ “Ці можа чалавек быць справядлівейшым за Бога, або ці будзе муж чысцейшым за свайго Творцу?

¹⁸ Вось, не мае Ён надзеі ў паслугачах Сваіх і ў анёлах Сваіх знаходзіць сапсаванасць.

¹⁹ Наколькі ж болей — тыя, што жывуць у гліняных дамах, падмурак якіх стаіць у парахне. Звядуцца яны, быццам моль!

²⁰ Ад раніцы да вечара яны занепадаюць і, паколькі ніхто не заўважае, згінуць навечна.

²¹ Ці не выдаляецца ад іх і маёмасць іх, што засталася? Яны памруць, ды не з мудрасцю”.