ЁВА 29 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ І дадаў яшчэ Ёў, пачынаючы прыпавесць сваю, і сказаў:

² «Хто мне дасць, каб стаўся я, як у даўнія месяцы, у тыя дні, калі Бог ахоўваў мяне,

³ калі светач Яго свяціў над галавой маёй і пры святле Яго хадзіў я ў цемры,

⁴ калі яшчэ жыў у днях юнацтва майго, калі Бог быў спагадным у палатцы маёй,

⁵ калі са мною быў Усемагутны і дзеці мае — вакол мяне,

⁶ калі малаком я мыў ногі свае і скала выдавала для мяне ручаі алею.

⁷ Калі я выходзіў да гарадской брамы і на плошчы рыхтаваў сабе сядзенне,

⁸ бачылі мяне юнакі і хаваліся, а старыя, падняўшыся, стаялі.

⁹ Князі пераставалі гаварыць і клалі палец на вусны свае.

¹⁰ Правадыры спынялі голас свой, і язык іх прыліпаў да іх паднябення.

¹¹ Вуха, што чула мяне, дабраслаўляла мяне, і вока, якое бачыла, сведчыла за мяне,

¹² бо я вызваляў гаротніка, які лямантаваў, і сірату, які не меў апекуна.

¹³ Дабраславенства таго, каму была наканавана смерць, сыходзіла на мяне, і сэрца ўдавы рабіў я радасным.

¹⁴ Я апрануўся ў справядлівасць і прыбраўся, як плашчом і вянцом, судом сваім.

¹⁵ Вокам быў я сляпому і нагой — кульгаваму.

¹⁶ Бацькам быў для беднага і справу незнаёмага чалавека пільна разбіраў.

¹⁷ Я раздзіраў пашчу злачынцу і вырываў з зубоў яго здабычу.

¹⁸ І гаварыў я: “У гняздзе сваім памру я і, як пальма, памножу дні.

¹⁹ Корань мой адкрыты каля вады, і раса будзе ляжаць на галінах маіх.

²⁰ Слава мая заўсёды будзе аднаўляцца, і лук мой у руцэ маёй умацуецца”.

²¹ Тыя, хто мяне слухалі, захапляліся і з павагаю маўчалі на параду маю.

²² Да слоў маіх не асмельваліся нічога дадаць, і мова мая акроплівала іх.

²³ Чакалі мяне, як дажджу, і адкрывалі вусны свае, як на дождж позні.

²⁴ Калі часам усміхаўся я да іх, не верылі, і святло твару майго не падала на зямлю.

²⁵ Калі хацеў прыйсці да іх, сядзеў першы і, хаця сядзеў, як кароль у атачэнні войска, аднак жа быў суцяшальнікам засмучаных.