Romana 4 - Baiboly Katolika

I Abrahama nohamarinina noho ny finoany

¹ Inona àry, ny amin’i Abrahama razantsika, no holazaintsika, fa azony araka ny nofo?

² Raha noho ny asa no nanamarinana an’i Abrahama, dia manana hireharehana ihany izy; nefa tsy manana izany akory izy, eo anatrehan’Andriamanitra.

³ Fa ahoana hoy ny Soratra Masina? Izao: «Nino an’Andriamanitra i Abrahama, ka izany no notanana ho fahamarinana.»

⁴ Satria amin’izay miasa, dia tsy heverina ho fahasoavana ho azy ny karama, fa hoe trosa;

⁵ ary amin’izay tsy miasa, fa mino an’Ilay manamarina ny ratsy fanahy, no tanana ho fahamarinana ho azy ny finoany, araka ny lahatry ny fahasoavan’Andriamanitra.

⁶ Izany no ilazan’i Davida ny hasambaran’ny olona itanan’Andriamanitra fahamarinana tsy aman’asa hoe:

⁷ Sambatra ny olona izay voavela ny helony sy voasarona ny fahotany;

⁸ sambatra ny olona tsy hitanan’Andriamanitra heloka.

Na tsy teo aza ny famorana

⁹ Ary izany hasambarana izany ve, an’ny voafora ihany, sa an’ny tsy voafora koa?

¹⁰ Voalazantsika fa ny finoana dia notanana ho fahamarinan’i Abrahama. Oviana àry no nitanana izany? Tamin’izy efa voafora ve, sa fony izy mbola tsy voafora? Tsy tamin’izy efa voafora tsy akory, fa fony izy mbola tsy voafora.

¹¹ Fa famantarana ny famorana, ka dia noraisiny tatỳ aoriana, mba ho tombokasen’ny fahamarinana azony noho ny finoana, fony izy mbola tsy voafora, mba ho rain’ny mpino rehetra izy, na dia ny tsy voafora aza, ka dia hotanana ho azy ireny koa ny fahamarinana;

¹² ary ho rain’ny voafora koa, tsy izay voafora fe voafora anefa, fa izay manara-dia ny finoana nananan’i Abrahama razantsika, fony izy mbola tsy voafora.

Nandova na tsy teo aza ny fampanantenana

¹³ Tsy ny Lalàna no nahazoan’i Abrahama sy ny taranany fampanantenana handova izao tontolo izao, fa ny fahamarinana avy amin’ny finoana.

¹⁴ Fa raha izay amin’ny Lalàna no mpandova, dia foana ny finoana, ary tsinontsinona ny fampanantenana,

¹⁵ satria ny Lalàna mitarika fahatezerana, fa raha tsy misy Lalàna, dia tsy misy koa fandikan-dalàna.

¹⁶ Koa ny finoana no andovana, mba ho araka ny fahasoavana, ka ho mafy ho an’ny taranaka rehetra ny fampanantenana, dia tsy ho an’izay amin’ny Lalàna ihany, fa ho an’izay amin’ny finoan’i Abrahama koa, satria raintsika rehetra izy,

¹⁷ araka ny voasoratra hoe: Natsangako ho rain’ny firenena maro ianao, eo anatrehan’izay ninoany, dia Andriamanitra mpamelona ny maty, sy mpiantso ny tsy misy toy ny misy.

Ny finoan’i Abrahama sy ny finoan’ny kristianina

¹⁸ Nino izy, fa nanantena na dia tsy nisy tokony hanantenany aza, ka tonga rain’ny firenena maro, araka ny voalaza taminy hoe: «Ho tahaka izany ny taranakao.»

¹⁹ Sady tsy mba nalemy finoana izy, fa tsy noheveriny akory ity tenany efa hoatra ny maty (efa tokony ho zato taona izy fahizany) sy izato kibon’i Sarà efa ritra aina.

²⁰ Tsy nasiany fisalasalana na ahiahy kely akory ny teny napetrak’Andriamanitra taminy, fa nampaherezin’ny finoana izy, ka nanome voninahitra an’Andriamanitra

²¹ tamin’ny fitokiana mafy Azy ho mahay manatanteraka ny zavatra rehetra nampanantenainy;

²² koa notanana ho fahamarinany izany.

²³ Ary tsy ho azy ihany no nanoratana fa notanana ho fahamarinana izany;

²⁴ fa ho antsika izay hitanana izany koa, dia isika izay mino an’Ilay nanangan-ko velona an’i Jesoa Kristy Tompontsika,

²⁵ Izay natolotra noho ny fahadisoantsika, ary nitsangana indray mba ho fanamarinana antsika.