Catagóir
116 Dánta Bíobla faoi olc
A deireann focal Dé i Salm 5:4, "Ní Dia thú a bhfuil fonn ort don olc; ní fhanfaidh an drochdhuine leat." Is fiú dúinn machnamh a dhéanamh ar fhocal Dé, mar is ann atá treoir dár saol laethúil. Más mian linn saol maith a bheith againn, ní mór dúinn ár saol a stiúradh de réir a bhfuil leagtha síos ag an Tiarna sa Bhíobla.
Mar sin, seachain gach rud atá mícheart ina radharc. Déan do chosáin a dhíriú agus lig dá ghlór thú a threorú chuig an bhfírinne. Tocailtíonn sé olc na ndaoine, mar sin déan cinnte nach bhfuil aon olc ionat féin. Réitigh le Dia agus déan aithrí ar do pheacaí. Tá a thrócaire ag iarraidh d’anam a shábháil, thú a ghlanadh agus thú a athbhunú ionas gur féidir leat saol a chaitheamh atá mar bholadh cumhra ina láthair.
Ná héirigh a steach a ccasán na gciontach, agus ná himthigh a slighe na ndrochdhaóine.
Fúathuighidh an TIGHEARNA na sé neithesé: fós atá a seacht na adhfhúath-mhaireacht aige: Féuchuin uaibhreach, teanga bhréagach, agus lámha dhóirtios fuil neimhchiontach, Croidhe thionsgnas smuaintighthe urchóideacha, cosa bhíos lúath do rioth chum uilc, Fiadhnuisi bhréagach labhras bréaga, agus an té shíolchuirios ceannairge idir dhearbhráithribh.
O críochnuigheadh olc na cciontach; acht daingnigh an duine ceart: óir dearbhuidh an Día fíréanta na croidhthe agus na dubháin.
Ná héirigh a steach a ccasán na gciontach, agus ná himthigh a slighe na ndrochdhaóine. Seachain é, ná gabh lámh ris, fill úadh, agus imthigh romhad.
Amhairg don druing thionnscnas éigceart, agus oibrighios olc air a leabuidh! an tan is solus an mhaidin, cuirid a ngnáth é, do bhrígh go bhfuil sé a ccumhacht a lámh.
¶ A mhairg don druing ghoireas don nolc maith, agus don mhaith olc; agus chuirios dorchadas ar son soluis, agus solus ar son dórchadais; agus chuirios searbhus ar son millsi, agus millse ar son searbhuis!
Foluigh mé air chomhairle shecréidigh na ndrochdaóine; ó chogar luchda oibrighthe na hurchoide:
Oir ní Día thú agá bhfuil dúil a nurchoid: ní mó choimhneochus olc maílle riot. Ní sheasfaid na hamadáin ann do radharc: súathuighionn tú a nuile luchd déanta na héagcóra.
Agus a dubhairt sé, Isé so an tolc. Agus do theilg sé a lár a néphah é; agus do theilg sé an comhthrom luáighe air a bhéul.
Oír as an gcroidhe thigid na drochsmuaintighthe, dúnmarbhadh, adhaltrannas, stríopachas, gaduidheachd fíaghnuisighe bréige, blaisphemighe: Créd fá a sáruighid do dheisciobailsi gnáthughadh na sinnsear? Oír ní ionnluid síad a lámha a núair ithid arán. Is íadso na neither shalchas an duine: achd bíadh dithe lé lámhuibh gan ionnladh ní shaluigheann sé an duine.
Bris righ an chiontuigh agus an drochdhuine: lorg amach a chionta go nach bhfaghair éainní.
Ar na líonadh do nuile éugcóir, do mhaílis, do dhrúis, do dhroichmhéin, do shaint; ar na líonadh do thnúth, do dhúnmharbhadh, dó cheannarraic, do mheabhail, do dhrochbhéusuibh; luchd siusarnuighe. A dtimcheall a Mhic Iósa Críosd ar Dtighearna, (do gineadh do shíol Dháibhi do réir na féola; Luchd ithiomráidh, luchd fúathaighe Dé, luchd tarcuisne, dáoine uáibhreacha, mórdhálácha, luchd comtha uile, easúmhal daithreachaibh agus do mhaithreachaibh, Eigcéillidhe, neamhchoingheallach, gan ghrádh nadúrtha, doríartha, neamhthrócaireach: Noch, ar naithne dhlighe Dé dhóibh, (eadhon go dtuíllid luchd na ngníomhsa do dhéunamh bás,) achd mar an gcéudna cáomhnuid síad luchd a ndéunta.
Acht muirfidh an tolc an cionntach: agus sgriosfuighear an luchd agá bhfuil fúath air an bhfíréun.
Is neart do nionruic slighe an TIGHEARNA: acht bíaidh sgrios air lucht oibrighthe a néigceirt. Ní fhuileonguidh an TIGHEARNA anam a nionruic do dhul don ghorta: acht teilgidh sé maóin an chiontaigh seachad. Ní corrochthar an fíréan choidhche: acht ní áitreobhuidh an ciontach an talamh.
Féuduidh hurchoid duine mar thú féin do ghortughadh; agus féuduidh hiónnracus sochur do dhéanamh do mhac an duine.
Agus fillfe sé orra féin a gcionta agus ann a nurchóid géarrfa sé amach íad; scriosfa an TIGHEARNA ar Ndía íad.
Beir leachd an drochduine ó fhiadhnuise an rígh, agus daingneochthar a chathaóir a bhfíreantacht.
Na fearguidh thú féin fá luchd déanta a nuilc, ná bí aingidhe a naghaidh luchda oibrighthe a néigceirt. Agus fós beagán, agus ní bhiáidh an cionntach ann: measfa tú go dúthrachdach a ionad, agus ní bhfuil sé ann. Acht géubhuid na ceansuighthe oighreachd a nfearuinn; agus biáidh a ndúil a niomad na síothchána. Do ní an tanduine tionsgnamh a naghaidh a nionnruic, agus do ní díoscán na aghaidh ré na fhíaclaibh. Do dhéana an TIGHEARNA gáire uime: óir do chí go ttiucfaidh a lá. Do thairngeadar na drochdhaóine an cloidheamh, agus do réighiodar a mbogha, do theilgean na mbuaidheartha agus an mbochd síos, agus do mharbhadh na ndíreach san tslighe. Rachuidh a ccloidheamh a steach iona ccroidhe féin, agus brisfighthear a mbogha. Is féarr an beagan atá ag an bhfíréun ná saidhbhrios mhóráin do dhrochdhaóinibh. Oír brisfighthear rightheach na ndrochdhaóine: acht congmhaidh an TIGHEARNA an fíréun súas. As aithne don TIGHEARNA láethe na ndíreach: agus biáidh a noighreachd go síorruidhe. Ní bhiáidh náire orra a naimsir a nuilc: agus béid sásuigh a laéthibh na gorta. Oír mar an bhféur gearrfuighear síos go hobann íad, agus críonfuid mar an luibh ghlais.
Agus sáorfa mé thú as láimh an drochdhuine, agus fúaisgeola mé thú as láimh a núathbhásaigh.
Gidheadh má thugann tusa rabhadh don chiontach, agus nach bhfillfidh ó na chiontuibh, nó ó na dhroichshlighe, éugfa sé iona éigceart; acht do sháor tusa hanam féin.
Acht do rinne bhur cciontasa dealughadh idir sibhsi agus bhur Ndía, agus dfoluigheadar bhur bpeacuidhe a aghaidh uáibh, go nach ccluinfidh sé. ¶ Agus tiucfa an Slánaightheoir go Sion, agus chum na druinge fhilleas ó pheacaidh ann Iácob, a deir an TIGHEARNA. Ar mo shonsa, isé so mo chunnradh ríu, a deir an TIGHEARNA; Mo spiorad noch atá ortsa, agus mo bhríathra do chuir mé ann do bhéul, ní dheileochuid ré do bhéul, no re béul do shíl, nó re béul síl do shíl, a deir an TIGHEARNA, ó so amach agus go bráth. Oir do salchadh bhur lámha lé fuil, agus bhur méir lé héigceart; do labhradar bhur bpuisinigh bréaga, do smúaineadar bhur tteangtha urchóid. Ní ghoireann áonduine ar cheart, agus ní thagrann aoinneach ar son firinne: dóthchusuighid síad a ndíomhaóineas, agus a deirid bréaga; tionnscnuid dioghbháil, agus beirid amach éigceart.
Agus ná bíodh cumann aguibh ré hoibrighibh neamhtharbhacha an dorchaduis, achd go madh luáithe ríbh dhá lochdughadh.
Agus do chonnairc Día gur mhór chionnta an duine air an ttalamh, agus gach áon bhreathnughadh dá smuaineadh a chroidhe gurab olc é a ccomhnuighe.
Tuilleadh eile, is follas oibreachda na colla, mar atá; Adhaltrannas, sdríopthachas, neamhghloine, macnas, Féuch, a deirimse Pól ribh, dá dtimchillghearrthar sibh, nách bhfuighe sibh tairbhe ar bith a Gcríosd. Iodhaladhradh, piseóga, námhadas imreasuin, comórtus, míosguis, consbóid, ceannarruic, eireceachd, Tnúth, dúnmharbhadh, meisge, cráos, agus a samhail sin: ar a labhruim ribh roimh láimh, amhuil do innis mé dháoibh roimhe, nach bhfuighe an drung do ní a samhail so óighreachda rioghachda Dé.
Oír ni chodhluid síad, muna ndéarnaid urchóid; agus beirthear a ccodhladh úatha, muna ttugaid ar chuid éigin tuitim.
Agus bíodh a fhios so agad, go dtiucfuid aimseara báoghlacha sna laethibh déigheanacha. Achd do lean tusa mo theagusga, réim mo bheatha, mo rún, mo chreideamh, mo cheannsachd, mo ghrádh, agus mfoighid, An ghérleanmhuin, an pháis, a dfulaing mé a Nantióchia, a Nicónium, agus a Lisdra; créd é méid na gérleanmhana diomchuir mé: achd do sháor an Tighearna mé úatha uile. Agus fós, an mhéid ler mían a mbeatha chaitheamh go díagha a Niósa Críosd fuileónguin síad gerleanmhuin. Achd na drochdháoine agus na mealltóirighe rachuid air a naghuidh sa nolc, ag mealladh, agur ar na mealladh dhóibh. Achd comhnuighse sna neithibh do fhóghluim tú agus do fágbhadh táobh riot, ar mbeith a fheasa agad cía ór fhoghluim tú íad; Agus ó bhí tú ad leanabh go raibh eólas na sgrioptúr náomhtha agad, lér féidir do dhéunamh éagnuidhe chum slánaighthe trés an gcreideamh noch atá a Niósa Críosd. Is ó Sbioruid Dé tháinic an sgriobtúir uile, agus is tarbhach é chum teaguisg, chum spreagtha, chum ceartuighthe, chum foirceaduil na fíréuntachda: Ionnus go mbíadh óglach Dé diongmhalta, agus ullmhuighe go hiomlán chum na huile dhéaghoibhre. Oír béid dáoine rócheanamhuil orrtha féin, sanntach, aidhbhéil, díomsach, íthiomráiteach, easúmhal dá naithribh agus dá máithribh, dómbuidheach, neamhnáomhtha, Gan ghrádh nadúrtha, luchd drochchoinghill, luchd éilighe bréugacha, neímhmeassardha, borb, gan ghrádh don mhaith, Luch bratha, mearrgánta, áirdinntinneach, luchd ghrádhaigheas sáimhe ní sa mhó na Día; Leigeas orrtha féin bheith díagha, achd do dhíult do chúmhachd na díaghachda: agus seachainse a samhuil sin.
Oír atáid súile an Tíghearna ar na fíreunuibh, agus a chlúasa osguilte dha nurnuighe: achd atá gnúis an Tíghearna a naghuidh na druinge do ní na huile.
¶ Atá an croidhe cealgach ós cionn gach uile neithe, agus ro urchóideach: cía fhéadas a fhios do bheith áige?
Cía éireochus-súas ar mo shonsa а naghaidh luchd déanta a nuilc? cía chuirfios é féin air mo shon a naghaidh luchta oibrighthe na héagcóra? Acht muna bheith go raibh an TIGHEARNA na chungnamh agam, ní mór nach bíadh manam san nuáidh.
Do chuáidh a noidhche thorainn, agus do dhruid an lá rinn: uime sin teilgeam uáinn oibreacha an dorchaduis, agus cuireann umainn éideadh an tsolais.
Bíodh go níadhfadh lámh a láimh, ní bhiáidh an drochdhuine gan dioghaltas: acht sáorfuighthior sliocht a nfíréin.
An tí do ní peacadh, as ón díabhal atá sé; óir atá an díabhal ag déunamh peacuigh ó thosach. As chuige so do foillsigheadh Mac Dé, ionnus go sgaóilfeadh sé oibreacha an díabhail.
Iarruidh anam an chiontoigh olc: ní fhaghann a chomharsa fabhar ar bith iona shúilibh.
Dearbhuidh an TIGHEARNA an fíréun: acht an ciontach agus an té ghrádhuighios foiréigion fúathuighidh a anam.
Is mar sin do bheir gach uile chrann maith tórrtha maithe; achd do bheir an drochchrann drochthórrtha. Ní héidir leis an gcrann maith drochthórrtha diomchar, na leis an gcrann gcrion tórrtha maithe do thabhairt.
Agus smaichdeocha mé an sáoghal ar son a nuilc, agus na ciontuigh ar son a négceirt; agus do bhéara mé ar dhíomus na nuáibhreach scur, agus leagfa mé go hísiol áirdinntinn na núathbhásach.
Ná bíodh fearg ort ar son na ndrochdhaoine, agus ná bíodh tnúth órt ris na ciontachaibh; Oír stuidéaruidh a ccroidhe millteachus, agus labhruid a mbéil urchóid. Oír ní bhía luáigheacht ag an ndrochdhuine; cuinfighear coinneal an chiontuigh as.
Ar a nadhbharsin ní sheasfuíd na míochráibhthigh annsa mbreitheamhnus, ná na peacaich a ccoimhthionól na bhfíréun. Oir bí fios slighe na bhfiréun ag an TTIGHEARNA: acht rachaidh slighe na neimhdhíadhach seachad.
Ní theigeomha olc ar bith ris a nionraic: acht líonfuighthear an drochdhuine do thubaiste.
Tréigeadh an drochduine a shlighe, agus an duine neimhfhíréanta a smuaintighthe: agus filleadh sé chum an TIGHEARNA, agus do dhéana sé trócaire air; agus chum ar Ndénne, óir maithfidh sé go líonmhar.
Bíodh gach uile shearbhus, agus gach aingidheachd, agus gach fearg, agus gach gárrtha, agus gach ithiomradh, ar ná thogbháil uáibh, maille ris a nuile olc:
Cuirfidh Mac an duine a aingil féin, agus cruinneochuid síad as a rioghachd gach uile scannail, agus an dream do ní éagcóir; Agus teilfid íad a núamhain air dearglasadh: mar a mbía gul agus gíosgán fiácal.
Drochdhuine, duine gan mheas, siubhluighidh sé le droichbhéul. Sméidigh sé le na shúilibh, labhraidh sé le na chosaibh, múinidh sé le na mhéuruibh; Bí aíngidheachd iona chroidhe, tionsgnuidh sé urchoid a ccomhnuighe; síolchuiridh sé imreasuin. Ar a nadhbharsin tíucfuídh a anacair go hobann; air ball brisfighthear é gan tártháil.
A DUBHAIRT an tamadán iona chroidhe, Ní bhfuil Día ann. Atáid síad truáilligh, do rinneadar oibreacha adhfhúathmhara, ní bhfuil éainneach do ní maith. Dféuch an TIGHEARNA a núas ó neamh air chloinn na ndáoine, dféuchuin an raibh aonduine do thuigfeadh, agus diarrfadh Día. Do chlaonadar uile, atáid síad uile truáilligh: ní bhfuil éainneach do ní maith, ní bhfuil, éainneach amháin.
Atá aghaidh an TIGHEARNA a naghaidh na druinge do ní olc, chum a ccuimhne do ghearradh ón talamh.
Oír laibheoruidh an tamadán amadánachd, agus oibreochuidh a chroidhe éaigceart, do ghnáthughadh fúarchrábhuidh, agus do labhairt earráide a nadhuigh an TIGHEARNA, do dhéanamh anma a nocraigh folamh, agus do bhéara ar dhigh an tartmhair failliughadh.
Brostuighidh duine sáruighthe a chomharsa, agus tréoruighe sé é chum na sligheadh nach maith.
Agus íarruim dathchuinge oruibh, a dhearbhráithreach, géurchoimhéud do dhéunamh dháóibh ar an muinntir thógbhus siosma agus is ciontach ré hoilbheim do thabhairt úatha contrarrdha don teagasg do fhoghluim sibh; agus seachnaidh íad. Oír an luchd is cosmhuil ríu so, ní don Tighearna Iósa Críosd do níd síad seirbhís, achd dá mbolg féin; agus meallaid síad ré briathraibh millsi agus ré cluain croidhthe na ndáoine neamhurchóideach.
Le trócaire agus lé fírinne leasuighthear a néagcóir: agus lé heagla an TIGHEARNA seachnuid daóine an tolc.
Féuch, ní theilgfe Día seachad duine iomlán, ní mo chuidéochus sé le luchd a nuilc do dhéanamh: No go líonuidh sé do bhéul lé gáire, agus do phuisine le gáirdeachus. An drong fhuáithighios thú, éaideochthar lé náire íad; agus rachuidh áitreabh an drochdhuine a neamhshuim.
Saor mé, a THIGHEARNA, ón drochdhuine: ó fhior a nfoiréigin coimhéad mé; Tuiteadh orra sméaróidighe ar na lasadh: teilgthear annsa teine íad; a bpollaibh doimhne, iondus nach néirghid aris. Ná daingnithior fear dhrochtheangtha ar talamh: fear a nfoiréigin do dhéana urchaid sealgidh air chum a dhíbeartha. Is aithne dhamh go ndéana an TIGHEARNA ceart don bhuáidhearthach, agus breitheamhnus do nuireasbhuidheach. Go deimhin molfa an firéun hainm: biáidh an ceart na chomhnuidhe ar haghaidh. Noch smuáinios urchóid a gcroidhe; cruinnighid ar feadh an laói a gceann a chéile chum cogaidh.
Cealg bhíos a ccroidhe na droinge noch smuáinios an tolc: acht do chomh-airleachaibh na síothchána atá gáirdeachus.
Riothuid a ccosa chum uilc, agus do níd deithníos do dhórtadh fola neimhchiontuigh: is smuáintighthe uilc a smuáintighthe; atá fásughadh agus aidhmhilleadh iona slighthibh. Ni haithnid dóibh slighe na síothchána; agus ni bhfuil breitheamhnus ar bith iona nimtheachduibh: do rinneadar dhóibh féin slighthe cama: gidh bé théid annsin ní bhía fios síothchána aige.
Na bíse aingidhe a naghaidh drochdhaóine, agus ná sanntoigh bheith na bhfochair. Má anbhfainnighionn tú a ló na haindeisi, is beag do neart. Má léigionn tú dhíot tártháil na druinge thairngior chum báis, agus an lucht bhíos réigh chum a marbhtha; Má deir tú, Féuch, ní raíbh a fhios aguinn; nach measann an té sgrúdas na croidhthe sin? agus nach bhfuil a fhios ag an té chumhduighios hanamsa, agus nach ttinbhra sé dá gach áon do réir a oibreach? A mhic, ithsi mil, do bhrígh gur maith í; agus an chríathar mheala, noch is milis dot charbad: Marsin bhías éolus na héagna dot hanam: anuáir do gheabha tú é, annsin do gheabhthar luáigheacht, agus ni ghéarrfuighthior amach do dhóthchus. Ná cuir luidheachán, a dhroch dhuine, a naghaidh áitreibhe a nfíréin; na creach a áit comhnuighe: Oír tuitidh an duine ionnruic seacht nuáire, agus éirghidh sé a rís: acht tuitfid na ciontuigh a nolc. Ná lúathgháirigh a nuáir thuitfios do námhaid, agus ná gáirdigheadh do chroidhe a nuáir do gheibh sé tuisleadh: Deagla go bhfaicfeadh an TIGHEARNA sin, agus go madh míothaitneamhach leis é, agus go niompochadh a fhearg úadh. Ná bíodh fearg ort ar son na ndrochdhaoine, agus ná bíodh tnúth órt ris na ciontachaibh; Oír stuidéaruidh a ccroidhe millteachus, agus labhruid a mbéil urchóid.
A Deir droichghníomh an chiontuigh a stigh ann mo chroidhe, nach bhfuil eagla Dé ós coinne a shúl. Faduigh do thrócaire don luchd darab éolach thú; agus thfíréuntachd don díreach a ccroidhe. Ná tigeadh cos a núabhair orum, agus ná corruigheadh lámh an chiontuigh mé. Annsin do thuiteadar luchd oibrighthe na hurchóide: do teilgiodh síos íad, agus ní budh éidir léo éirghe. Oír do ní spleadhachus ris féin iona radharc, nó go naithnighior go bhfuil a pheacaidh fúathmhar. Is mícheart agus mealltóireachd bríathra a bhéil: do léig dhe bheith glic, agus maith do déanamh. Smuáinighidh se díomháoineas air a leabuidh; suighidh sé féin ar shlighe nach maith; ní dhíultann an tolc.
An té fhúathuighios do ní sé blandar le na phuisínibh, agus taisgidh sé cealg a stigh ann; A nuáir labhras sé go breághdha, na creid é: óir atáid seachd nathfhúathmhaireachta iona chroidhe. An té fholchas fúath lé ceilg, foillseochthar a olc a bhfiadhnuise an chomhchruinnigh uile.
Ní chuirfiod cúis urchóideach ar bith ós coinne mo shúl: is beag orum gníomhartha na ndaóine noch chláonas; ní cheangoluidh sé dhíom. Deileochuidh croidhe fíochmhar leam: ní aithneocha mé droch dhuine.
¶ Ionnluidh sibh féin, glanuidh sibh féin; cuiridh uáibh olc bhur ngníomh as mo radharc; sguiridh do dhéanamh uile; Foghlamuigh maith do dhéanamh; íarruigh breitheamhnus, cobhruighidh na boicht, breathnuighidh an dilleachda, tagraidh ar son na baintreabhuigh.
Oír ní ré fuil agus ré féoil do níomuid sbáirn, achd ré húachdaranuibh, ré cúmhachduibh, ré prionnsuidhibh an domhuin dhorchaduis an tsáoghailse, ré drochsbioraduibh, noch atá sna hionaduibh árda.
Díreochuidh a nfíréantacht an duine iomlán air a shlighe: acht tuitfidh an ciontach le na chiontaibh féin.
Bíghidh measarrgha, déunuidh faire; óir atá bhur namhuid an díabhal, mar leomhan bhéicfeach, ag gabháil fá gcuáirt dá fhéuchain cía shluighfeadh sé:
Cúartuigh mé, a Dhé, agus tuig mo chroidhe: teastuidh me, agus tuig mo smuáintighe: Agus féuch an bhfuil slighe ar bith chiontach ionnam, agus treóruidh mé a slighe na síorruidheachta.
Is é gáirdeachus a nfíréin bréitheamhnus do dhéanamh: acht biáidh milleadh do lucht oibrighthe a néigcéirt.
A mhairg don chiontach! óir is olc bheithior aigesion: óir do bhéarthar lúach sáothair a lámh féin dó.
Acht níor éistiodar, ní mó do chláonadar a ccluás, acht do shiúbhladar a ccomhairleachaibh agus a neasurraim a ndrochchroidhe féin, agus do chúadar ar a ccúl, agus ní air a naghaidh.
Acht an lucht chláonas chum na ndroichshligheadh, tréorochuidh an TIGHEARNA íad lé lucht oibrighthe a négceirt: go raibh síothcháin air Israel.
Amhairg don druing thionnscnas éigceart, agus oibrighios olc air a leabuidh! an tan is solus an mhaidin, cuirid a ngnáth é, do bhrígh go bhfuil sé a ccumhacht a lámh. Eirghidh sibhsi, agus imthighidh; óir ní hé so bhur ccomhnuighe: do bhrígh go bhfuil sé ar na shalchadh, millfe sé sibhsi, ré millteachus mór. Má deir neach bréug, ag siubhal annsa spioraid agus a neimhfhírinne, ag radh, Tairrghirfidh misi dhuit ar fhíon agus air dhigh láidir; budh é sin féin faigh an phobailsi. ¶ Cruinneocha mé thú go deimhin, a Iácob uile; cruinneocha mé go deimhin lardhraói Israel, cuírfe mé a bhfochair a chéile íad mar cháorchaibh Bosrah, mar an ttréud a lár a mainrighe: do dhéanad fothrum mór do bhrígh iomuid na ndaóine. Tháinic an bristeóir súas rompa: do bhriseadar súas, agus do ghabhadar thríd an ngeata, agus do chúadar amach ann: agus rachuidh a rígh rompa, agus an TIGHEARNA iona ccionn. Agus santuighid síad fearuinn, agus beanuid amach íad lé foiréigion; agus tighthe, agus beirid leó íad: marsin sáruighid duine gun a thigh, eadhon duine agus a oighreachd.
Ná habradh éinneach an tan bhíos a gcathughadh, Is ó Dhía churthar cathúghadh oram: óir ní féidir cathúghadh a nuile do chur air Dhía, agus ní chúireann sé cathúghadh ar aóinneach: Achd bí gach áon a gcathúghadh, an tan thairngeas agus bhréugan, a ainmhíana féin é. Na dhiáigh sin ar ngabháíl toirrcheasa chuige don nainmhían, beiridh sé peacadh: agus an tan, críochnuighthear an peacadh, beiridh sé bás.
Dot sháoradh ó shlighe an drochdhuine, ón duine labhras neithe éaigcneasta; Noch thréigios slighe a nionnracais, do shiubhal a slighthibh an dorchadais; Noch lúathgháirighios um dhéanamh uilc, agus dhúilighios a néigcneasdacht na cciontach; A bhfuilid a slighthe cam, agus íad éaigcneasta iona slighthibh:
Achd a deirimsi ribh, Bíodh grádh agaibh dá bhur naímhdibh, beannaighidh na dáoine mhallaigheas sibh, deunaidh maith do na dáoinibh ait ar beag sibh, agus deúnaidh urnaighthe ar son na muinntire bhuaidhreas sibh, agus dhíbreas subh;
Is adhfhúathmhaireacht don TIGHEARNA smuáintighthe an chiontuigh: acht is briathra millse, bríathra a nfíorghlain.
Oir is námhadus a naghuidh Dé gliocas na féola: óir ní úmhluigheann sé do dhligheadh Dé, agus fós ní héidir leis. Ar a nadhbharsin an dream atá do réir na féola ní héidir leó toil Dé do dhéunamh.
Do shuighidh mé thú mar thór agus mar, dhaingion a measc mo dhaoine, chor go mbía fios agad agus go ndeirbheochthá a slighe. Atáid uile na ttréigtheachaibh deanachta, ag siubhal go cealgach: is prás agus íarann íad; atáid uile na millteóribh.
An té shiubhluighios go hionnruic, agus labhrus go díreach; an té tharcuisnighios tairbhe na héagcóra, chroithios a lámh ó ghlacadh cumhtha, stopas a chlúasa ó chluinsion fola, agus dhruidios a shúile ó fhaicsin uile; Aitreobhuidh go hárd: budh íad daingneach na ccarrag a áit cumhduigh: do bhéarthar arán dó; budh dearbhtha a uisge.
Ar a nadhbharsin na biodh rioghachd ag an bpeacadh ion bhur gcorp sómharbhtha, ionnus go dtiubhradh sibh úmhlachd dó ann ainmhianaibh. Agus na tugaidh bhur mbaill na nármuibh éugcóra don pheacadh: achd tugaidh sibh féin do Dhía, mar dhruing atá béo ó mharbhuibh, agus bhur mbaill na nármuibh firéantachda do Dhía.
Coimhéad mé, a THIGHEARNA, ó lámhaibh na cciontach; dídin mé ó fhior a nfoiréigin; noch shaóilios mo choiscéime do chlaóidh. Dfoluigheadar na huáibhrigh an paintéar am choinne, agus corduighe; do shíneadar líon ré taobh na slígheadh: do chuireadar innle am choinne. Selah.
Atá slighe na gciontach do nós an dorchadais: níor fheadadar cred ó bhfuighid tuisleadh.
Gidheadh atá an Tíghearna díleas, noch dhaingnéochas, agus chóimhéudfus sibh ó olc.
Mar atá sgríobhtha, Ní bhfuil firéun ann, fós, ní bhfuil, áonnduine: Ní bhfuil neach ann thuigeas, ní bhfuil neach íarrus Día. Do chláonadar uile, atáid síad a néinfheachd ar na ndéunamh mítharbhach; ní bhfuil neach ann do dhéunadh maith, ní bhfuil, go héinneach.
Coimhéaduigh an tionnracus an direach iona shlighe: acht claóidhigh a nurchóid an peacach.
Agus na léig sinn a ccathughadh, achd sáor inn ó olc: Oir is leachd féin an ríoghachd, agus an chúmhachd, agus an ghloír, go siórruighe. Amen.
Oír, féuch, an lucht théid а bhfad uáit meithfid síad: scriosfair gach áon dá ttéid ré stríopachus uáit.
Dhó féin do rinne an TIGHEARNA gach uile ní: an ciontach fós, a gcionne laé a nuilc. Is adhfhúathmhaireacht don TIGHEARNA gach uile dhuine bhíos uáibhreach a ccroidhe: bíodh go níudhfadh lámh a láimh, ní bhíaidh se gan dioghaltas.
Ní é gach uile neach a deir riomsa, A Thighearna, A Thighearna, rachas a sdeach sa rióghachd neamhdha; achd an té do ní toil Mhatharsa atá áir neamh. As iomdha daóine a deuraidh ríum annsa la úd, A Thighearna, a Thighearna, a né nach ad ainmsi do rinneamar fáigheadóireachd? agus ad ainmsi do theilgeamar a mach na deamhain? agus do rinneamar iomad míorbhuileadh? Achd cheana aidmheóchuidh misi ós aird dhóibh an tansin, Níor aithin mé a riamh sibh: imthighidh uáim, a luch déunta na heugcóra.
Bí an duine éaigceart na adhfhúathmhaireacht ag an duine cheart: agus an té bhíos fíréanta iona shlighthibh bí sé na adhfhúathmhaireacht don chiontach.
Atá a fhios aguinn gur ab ó Dhía atámuid, agus go bhfuil an sáoghal uile na luidhe sa nolc.
A dhream ler bionmhuin an TIGHEARNA, fúathuighesi an tolc: coimhéuduigh sé anmanna a náomh; sáoruidh sé íad as láimh an pheacaidh:
Bíodh bhur ngrádh gan cheilg. Bíodh gráin agaibh ar a nolc; agus ceangluigh don mhaith.
Agus as é so an damhnughadh, do bhrigh go dtáinig an solus air a tsáoghal, agus gur mó ghrádhuigheadar na dáoine an dorchadas ná an solus, ar son go bhfuilid a noibreacha go holc. Taínig sé so chum Iósa ann sa noidhche, agus a dubhairt sé ris, A Mhaighisdir, atá a fhios aguinn gur ab ó Dhía tháinig tusa ad fhear teagaisg: oír ní heidir lé héinneach na comharthuidhe so do ní tusa do dhéunamh, muna mbeith Día maílle rís. Oír gidh bé do ní olc, fúathaighidh sé an solus, agus ní thig sé chum an tsolais, deagla go ndiomolfuidhe a oibreacha.
Goirfidhthear duine urchoideach don té thríallus an tolc do dhéanamh. Is peacadh smuáineadh a neimhghliocuis: agus is adhfhúathmhaireacht an tarcuisneach do na daoinibh.
A THIGHEARNA, ná léig mo náiriughadh; óir do ghoir mé órtsa: náirighthear na ciontuigh, curthar na ttochd sa nuáigh íad. Déantar pussa na mbréug balbh; noch labhrus neithe géura a naghaidh na bhfíréun re húabhar agus re tarcuisne.
Oír a sé searbhfhoghantuidhe Dé é chum do mhaitheasasa. Achd dá ndéarnaidh tú olc, bíodh eagla órt; óir ní go diomháoineach iomchras sé an cloidheamh: óir a sé searbhfhoghantuidhe Dé é, na dhioghaltóir feirge ar an tí do ní olc.
Scriosuidh sladmhoireacht na cciontach íad féin; do bhrígh go ndíultaid síad breitheamhnus do dhéanamh.
Is mar sin bhías a ndeireadh an tsáoghail: rachaid na haingil a mach, agus dealóchuid na drochdháoine as lár na bhfíréanach, Agus do thuit cuid eile dhe a bhfearan chlochach, mar nach raibh móran úire aige: agus do fhás sé go lúath, do bhrígh nach bhfúair sé doimhneachd na talmhan: Agus teilgfid íad a núamháin théilneadh: mar a mbiá gul agus gíosgán fiácal.
Noch fhúagras an ciontach ceart áir cheannach, agus bheirios ionnracus a nfíréin úadh! Uime sin mar loisgios an teine an connlach, agus mar loisgios an lasair an cáithleach, marsin bhías a bhfréumh mar lobhadh, agus rachaid a mblátha súas amhuil luáithreadh: do chionn gur theilgiodar úatha dligheadh TIGHEARNA na slógh, agus gur tharcuisnigheadar bríathar Aóin Náomhtha Israel.
Oír gidh bé agá bhfuil dúil ann a bheatha, agus ré ar mían laéthe maithe dfaicsin, congmhadh sé a theanguidh na tochd ó olc, agus a bhéul ó mheabháil a labhairt: Seachnadh an tolc, agus déunadh an mhaith; iárradh an tsíothcháin, agus leanadh dhi.
Is neart do nionruic slighe an TIGHEARNA: acht bíaidh sgrios air lucht oibrighthe a néigceirt.
Annsin do thuiteadar luchd oibrighthe na hurchóide: do teilgiodh síos íad, agus ní budh éidir léo éirghe.
Thig an túabhar roimhe a naidhmhilleadh, agus áirdspiorad roimhe an leagadh. Is féarr bheith do spioraid úmhail leis na hislibh, ná an chreach do roinn leis a nuáibhreach.