Catagóir
78 Dánta Bíobla faoi Adhradh Bréagach
A chara, smaoinigh ar seo: ní hé an duine a mholann é féin a bhfuil glacadh leis, ach an té a mholann an Tiarna. An adhradh nach n-ardaíonn Dia, an adhradh a thagann ón mbéal amháin agus ní ón gcroí, ní fiú tada é. Níl áthas ar Dhia le moladh a dhírítear ar rud ar bith seachas ainm Chríost.
Is eol do Dhia cad atá i bhfolach i ndoimhneacht ár gcroí. Mar sin, déanaimis adhradh dó go fírinneach, gan súil le moladh ná le haitheantas ó dhaoine eile. Cuir ort éadaí na humhalachta agus aithin ainm an Uilechumhachtaigh, ag cuimhneamh gur peacach thú agus go bhfuil gá agat leis.
Adhair é ionas go gcloisfidh sé thú, go bhfeicfidh sé thú, agus go líonfaidh áthas agus grá a chroí duit. Siúil le fírinne agus le híonacht, le croí glan, óir is onórach é seo os comhair an Tiarna.
Glanimis ár saol ar dtús agus dírímis ar adhradh a thabhairt do Dhia a ardóidh é féin amháin. An bhfuil a fhios agat, tá sé cosúil le cupán tae a dhéanamh do chara – ní chuirfeá salachar ann, ach an rud is fearr atá agat!
Annois uimesin, ar seision, cuiridh uáibh na dée coimhidhtheacha atá eadruibh, agus iompoíghidh bhur gcroidhe chum an TIGHEARNA Día Israel.
Druididh an pubalsa leamsa lé na mbéul, agus onóruighid me lé na bpusuibh; achd cheana is fada úaim atá a gcroidhe. Achd is a ndíomháineas onóruighid síad misi, ag teagasg aitheanta na ndáoine mar theagasg.
Acht dárduighis thú féin a naghaidh Thighearna neimhe; agus thugadar soighthighe a thighe ann thfíaghnuisi, agus dibh tusa, agus do thighearnadha, do mhná, agus do leannáin, fíon asda; agus do mhol tú na dée airgid, agus óir, práis, íaruinn, crainn, agus cloiche, nach bhfaicionn, nach ccluin, agus nach feasach: agus ní thug tú glóir do Dhía, a láimh a bhfuil hanál, agus gur leis huile shlighthe:
Uime sin ná beiridh breith ar áoinní roimh a nam, nó go dtíg an Tighearna, noch fhoillseóchas neithe folaigheacha an dorchadais, agus nochdfus rún na gcroidheadh: agus ann sin do ghéubhaidh gach áon moladh ó Dhía.
Is misi an TIGHEARNA: sé sin mainm: agus ní thiubhra mé mo ghlóir do neach oile, nó mo mholadh díomháighibh grábhálta.
Ní bhíaidh Día ar bith eile agad am láthairse. Ní dhéana tú dhuit féin iómháigh ar bith ghrábhalta, nó cosamhlachd ar bith éainneithe dá bhfuil ar neamh shúas, nó dá bhfuil ar talamh shíos, no da bhfúil sa nuisge faói an talamh: Ní chláonfa tú, thú féin síos dóibh, nimo seirbhís do dheanamh dóibh: oír misi an TIGHEARNA do Dhía, is Día éadmhar mé, thig dféachuim pheacuidh na naithreadh ar an gcloinn, gus an treas agus an ceathramhadh glún don druing fhuathuigheas mé;
Ní dhéana tú dhuit féin iómháigh ar bith ghrábhalta, nó cosamhlachd ar bith éainneithe dá bhfuil ar neamh shúas, nó dá bhfuil ar talamh shíos, no da bhfúil sa nuisge faói an talamh: Ní chláonfa tú, thú féin síos dóibh, nimo seirbhís do dheanamh dóibh: oír misi an TIGHEARNA do Dhía, is Día éadmhar mé, thig dféachuim pheacuidh na naithreadh ar an gcloinn, gus an treas agus an ceathramhadh glún don druing fhuathuigheas mé;
¶ Ná hionntoighidh lé hiodhaluibh, agus ná déanaidh dée leaghtha dháoibh: misi an TIGHEARNA bhur Ndía.
Ní dhéana tú dhuit féin íomháigh ar bith ghrabhálta, nó cosamhlachd neithe ar bith dá bhfuil a bhflaitheamhnus shúas, nó dhá bhfuil san talumh shios, nó dhá bhfuil ansna huisgedhibh faói an talumh: Ní chláonfa tú thú féin sios dóibh ní dhéana tú serbhís dóibh: óir misi an TIGHEARNA do Dhía is Día éudmhar mé, agrus cionnta na naithreadh ar an gcloinn go nuige an treas agús an ceathrámhadh glún don mhéid fhuáthuighios mé,
Ni dhéantaoi dháoibh féin íodhuil ar bith nó iomháigh ghrábhalta, ní mó chuirfeas sibh súas íomháigh sheasmhach, ni mó chuirfidhe én iomháighe chloiche súas ionbhur bfearann, do chromadh sios di: oir misi an TIGHEARNA bhur Ndía.
Agus má chítior dhaóibh gurob olc serbhís do dhéanamh don TIGHEARNA, toghaidh féin a niugh cía haca dá ndéantaoi serbhís; an do na déeibh noch dadhair bhur naithré táobh thall don tuile nó do dhéeibh na Namoriteach, a ndúithche a bhfuiltí: ach ar mo shonsa agus ar son mo thighe, foigheonam don TIGHEARNA.
Ní bhía Dia ar bith oile agad am láthairsi. Ní dhéana tú dhuit féin íomháigh ar bith ghrabhálta, nó cosamhlachd neithe ar bith dá bhfuil a bhflaitheamhnus shúas, nó dhá bhfuil san talumh shios, nó dhá bhfuil ansna huisgedhibh faói an talumh: Ní chláonfa tú thú féin sios dóibh ní dhéana tú serbhís dóibh: óir misi an TIGHEARNA do Dhía is Día éudmhar mé, agrus cionnta na naithreadh ar an gcloinn go nuige an treas agús an ceathrámhadh glún don mhéid fhuáthuighios mé,
Oír a sé grádh a nairgid fréumh na nuile olc: noch ar mbeith do dhruing áirighe dhá shauntughadh, do chúadar ar seachrán ón gcreideamh, agus do tholladar íad féin thríothadh ré hiomad dóilghis.
A luchd an fhúarchrábhaidh, is maith do rinne Esaías fáigheadóireachd bhur dtimcheall, ag rádh, Druididh an pubalsa leamsa lé na mbéul, agus onóruighid me lé na bpusuibh; achd cheana is fada úaim atá a gcroidhe. Achd is a ndíomháineas onóruighid síad misi, ag teagasg aitheanta na ndáoine mar theagasg.
Agus ann gach uile ní dá ndubhairt mé riot bí go fuireachair: agus ná tárr thair anmanuíbh dée ar bith eile, narob mó chluinfighear as do bbéul é.
Achd an tan sin ar mbeith dháoibh gan eólas Dé aguibh, do bhíodh sibh ag seirbhís do na déeibh, nach bhfuil na ndéeibh ó naduir.
Is Spiorad Día: agus an dream adhras é as éigin dóibh a adhra a spioraid agus a bhfírinne.
¶ Agus tháinic Elias chum an phobuil uile, agus a dubhairt sé, Cá fad bheithíse bacach idir dhá bharamhuil? má sé an TIGHEARNA as Día, leanuidh é: achd má se Baal, leanuidh é sin. Agus níor fhregair an pobal éanfhocal dó.
Méideochar a ndóbhrón, noch bhrostuighios a ndiáigh día oile: a ndeochíodhbartha fola ni ofrála mé, ní thógfa mé súas a nainm chum mo phus.
Agus do fhreagair rígh Israel, agus a dubhairt, Innis dhó, Ná déanadh an te chriosluigheas a éideadh air moidheamh as féin do nós an té do chuireas de é.
Achd an tan sin ar mbeith dháoibh gan eólas Dé aguibh, do bhíodh sibh ag seirbhís do na déeibh, nach bhfuil na ndéeibh ó naduir. Achd a nois, ó átá eólas Dé aguibh, nó fós eólas Dé oruibh, cionnas fhilleas sibh a rís ar na céudthosuíghibh eugcruáidhe uireasbhacha, dár mían rubh bheith a rís fá dháoirse?
Agus do fhágbhadar uile aitheanta a TTIGHEARNA Día, agus do rinneadar dhóibh féin iomháigheadh leaghtha, dhá láogh, agus do rinnedar garrán, agus do adhradar slógh neimhe uile, agus do adhradar Baal.
Mar do ghoireadar íad, is marsin dimthigheadar úatha: díodhbradar do Bhaalim, agus do loisgeadar túis díomháighibh greanta.
Mar dhruing do iompóidh fírinne Dé a mbréig, agus do rinne onóir agus seirbhís don chreatúr ag treigean an Chruthaighthéora, noch atá beannaighe go síorraidhe. Amén.
Agus do adhradar dá niodhaluibh: agus do bhádar dóibhsion mar phaintéar. Agus do íodhbradar a mic agus a ninghiona do dhíabhluibh, Agus do dhóirteadar fuil neimhchiontach, fuil a mac agus a ninghean, noch do íodhbradar do dhíabhluibh Chánáan: agus do bhí an talamh ar na thruailliughadh le fuil.
¶ Uime sin a dúbhairt an Tighearna, Do bhrígh go ttairingid an mhuinntirse láimh riom le na mbéul, agus go nonóruighid le na bpuisinibh mé, acht gur áthruigheadar a ccroidhe a bhfad uáim, agus gur múineadh a neagla dom thaóibhsi maille re aithne dhaóine:
Is airgiod agus ór a níomháighthe, obair láimhe duine. Atá béul aca, agus ní labhruid: atáid súile aca, agus ní fhaicid síad: Atáid chlúasa aca, agus ní chluinid: atá srón aca, agus ní bholtnuighid. Atáid lámha aca, agus ní mhothuighid: atáid cosa aca, agus ní shiubhluid: ní labhruid síad le na scórnuigh. Is cosmhuil ríu an lucht do ní íad; a nuile duine chuirios a dhóigh ionta.
Oír don táobh amuigh béid na madruigh, agus luchd na bpiseóg, agus a nadhaltrannuis, agus an dúnmharbhtha, agus a niodhaladhruigh, agus gach neach ghrádhuigheas agus do ní an bhréug.
Achd a deirim, gur do dhiabhlaibh iodhbruid na Cineadhacha, na neithe íodhbruid síad, agus nach do Dhía: agus ní háill leam cumann do bheith aguibhsi ris na diabhluibh.
Eistighsi an focal a deir an TIGHEARNA ríbh, a thigh Israel: Acht isé an TIGHEARNA an Día fíre, isé an Día bithbhéo, agus an rígh siorruidhe é: criothnochuidh sé an talamh re na fheirg, agus ní fhéadfuid na geinte a a mhíchéadfa dfúlang. Is marso a déara sibh ríu, Na dée nach déarna na neamha nó an talamh, sgriosfuighear íad ón ttalamh, agus ó faói na neamhuibhsi. Do rinne sé an talamh le na chumhacht, sé do dhaingnidh an talamh lé na eagna, agus do shín amach na neamha le na ghliocus. A nuáir chuirios sé a ghúth amach, atá iomad uisgeadh annsna neamhuibh, agus do bheir sé ar na deathuighibh dul súas ó chorruibh na talmhan; do ní sé tinnteach maille ré fearthuinn, agus do bheir sé an gháoth amach as a ionad taisgidh. Is bhrúideamhuil gach uile dhuine íona éolus féin: do claóidheadh gach uile chumadóir ann a íomháigh ghreanta: óir is neimhfhírinne a íomháigh leaghtha, agus ní bhfuil ánal ar bith ionnta. Is diomhaóineas íad, agus obair na nearráideach: millfighear íad a nam a ccúarta. Ní cosmhuil roinn Iácob riú: óir is éision cumadóir na nuile neitheann; agus isé Israel slat a oighreachda: Isé a ainm TIGHEARNA na slógh. ¶ Cruinnigh súas hearradha as an dúthaigh, a áitreabhthuigh an daingin. Oír is marso a deir an TIGHEARNA, Féuch, teilgfidh mé amach áitreabhthacha na tíre ar a nuáirsi, agus bhéara mé a ccumhgach íad, go nairighid marsin é. ¶ Mo thruáighe misi do bhrígh mo luit! atá mo chneadh nimhneach: acht a dúbhairt mé, Is doiligh so go deibhin, acht caithfidh mé a fhulang. Is marso a deir an TIGHEARNA, Ná foghlomuigh slighe na ngeinteadh, agus ná bíodh anbhuáin oruibh fa chomharthuibh neimhe; óir atáid na geinte anbhuáineach thríotha sin. Do milleadh mo thabernacuil, agus do briseadh mo chórdadha uile: dimthigh mó chlann amach asam, agus ní bhfuilid ann: ní bhfuil áon do shínfeadh mo lóistín amach ní as mó, agus do chuirfeadh mo chúirtíne súas. Oír atáid na háodhuirighe brúideamhuil, agus níor íarradar an TIGHEARNA: uimesin ní bhéuruid síad biseach, agus scabfuighear a ttréada uile. Féuch, tháinic fúaim an tormáin, agus comhchorrughadh mór ón tuáisceart, do dhéanamh caithreach Iúdah áonránach, agus na húamhaigh dhragún. ¶ O a THIGHEARNA, atá a fhios agam nach ann féin atá slighe an duine: ní hannsa duine shiúbhluighios atá díorghadh a choiscéimeadh. A THIGHEARNA, smachtuigh mé, acht maille re breitheamhnus; ní ann thfeirg: deagla go ndeanta neimhní dhíom. Dóirt amach do dhíbhfhearg ar na geintibh dá nach athnid thú, agus ar na muinntearuibh nach goirionn air hainm: óir a dúadar súas Iácob, agus do shluigiodar é, agus do chaitheadar é, agus do rínneadar a áitreabh uáigneach. Oír atáid gnátha an phobail díomhaóin: óir gearruidh aon amach crann as an bhforaois, obair lámh a noibrighe, leis an ttuáigh. Maisighid é le hairgiod agus le hór; ceangluid síad é le tairngibh agus le geannairibh, go nach corruighionn sé. Bíd díreach súas mar an ccrann pailme, acht ní labhruid siad: is éigin a niomchar, do bhrígh nach bhféaduid siubhal. Ná bíthí eaglach rompa; óir ní thig dhíobh olc do dhéanamh, ní mó fós atá ionta maith do dhéanamh.
Is bhrúideamhuil gach uile dhuine íona éolus féin: do claóidheadh gach uile chumadóir ann a íomháigh ghreanta: óir is neimhfhírinne a íomháigh leaghtha, agus ní bhfuil ánal ar bith ionnta.
Re a ndéarna an TIGHEARNA cunnradh, agus ar fhuagair dhóibh, gha rádh, Ní bhía eagla eíndee oile oruibh, ní uimhleochuidh sibh féin dóibh, ní dhéantaói íodhbuirt dóibh, ní dhéantaói seirbhís dóibh:
Uimesin labhair ríu, agus abair ríu, Is marso a deir an Tighearna DIA; Gach uile dhuine do thigh Israel chuirios súas iodhala iona chroidhe, agus chuirios ceap tuisligh a éigceirt as coinne a aighthe, agus thig chum a nfaigh; freagora misi an TIGHEARNA é thiucfeas do réir iomadamhlachd a iodhal; Chor go ngabha mé tigh Israel iona ccroidhe féin, do bhrígh go bhfuilid uile coimhightheach dhamh do bhrígh a niodhal.
¶ Uimesin abair ré tigh Israel, Is marso a deir an Tighearna DIA, Déanuigh aithrighe, agus iompóighidh sibh féin ó bhur niodhaluibh; agus fillidh bhur naighthe ó bhur nuile ghráineamhlachtaibh.
Agus a dubhairt sé ris, Do bhéaruidh mise iád so uile dhuit, má shléachdann tú dhamh dom onórughadh.
¶ Uimesin abair ré tigh Israel, Is marso a deir an Tighearna DIA; An bhfuiltíse truáillighthe do réir ghnátha bhur naithreadh? agus a ndéantaói striopachus do réir a ngráineamhlachtasan? Oír a nuáir thairgthi bhur mbronta, an tan do bhearthaoi air bhur ccloinn dul thríd án tteine, truáillidhe sibh féin ré bhur nuile iodhaluibh, gus an lá a niugh: agus an bhfíafrochthar misi libhsi, a thigh Israel? Mar mhairim, a deir an Tighearna DIA, Ní cheistneochthar misi maille ribh.
Agus do adhradar dá niodhaluibh: agus do bhádar dóibhsion mar phaintéar. Agus do íodhbradar a mic agus a ninghiona do dhíabhluibh, Agus do dhóirteadar fuil neimhchiontach, fuil a mac agus a ninghean, noch do íodhbradar do dhíabhluibh Chánáan: agus do bhí an talamh ar na thruailliughadh le fuil. Agus do bhádar ar na salchadh le na noibreachaibh féin, agus do chuadar re méirdreachus le na naigiontaibh féin.
Agus do thuit mé síos agá chosuibh chum a onóruighthe. Achd a dubhairt sé riom, Coimhéid nach déuna tú sin: as coimhshearbhfhoghantuighe dhuit mé, agus dod dhearbhráithribh agá bhfuil fíadhnuise Iósa aca: tabhair onóir do Dhía: óir a sí fíadhnuise Iósa spiorad na fáidheadóireachda.
Uime sin má fúarabhair bás má ráon ré Críosd ó chéudthosuighibh an domháin, créd, fá bhfuil sibh mar dhaóinibh chaitheas a mbeatha sa sáoghal, ag leanmhuin dórduighthibh, Ná bean ris; na blais; na láimhsigh; Noch théidh uile a dtruáilleadh ré na gcleachdadh; do réir aitheantadh agus theaguisg na ndaóine? Neithe agá mbí cáil éagna orrtha, sa seirbhís chúmuid daóine úatha féin, agus a númhlachd inntinne, agus a neamhchoigilt an chuirp; ní a nonóir air bith do shásadh na colla.
Agus a dubhairt an TIGHEARNA ré Gideon, Atáid na daóinesi ad fhochairsi ro iomadamhuil dhamhsa re thabairt na Midianach ann a lámhuibh, deagla go mbeith úabhar ar Israel am aghaidhsi, gha rádh, Sí mo lámh féin do thárrthuigh mé.
Achd tig an uáir, agus atá sí ann a nois, an tan adharfuidh an luchd adhra fírinneacha an Tathair a spiorad agus a bhfirinne: oír go deimhin iárruidh an tathair a leitheid so dá adhradh féin. Is Spiorad Día: agus an dream adhras é as éigin dóibh a adhra a spioraid agus a bhfírinne.
Ar a nadhbharsin ar mbeith dhúinn do chinéul Dé, ní coir dhúinn a bhreathnughadh gur cosmhuil an Díaghachd ré hór, ná ré hairgead, ná rá cloich, ar na grabháil lé healuidhin nó lé hinntleachd dháonda.
¶ Ciodh le ttiucfa mé a bhfíadhnuise an TIGHEARNA, agus lé ccláonfad mé féin a lathair an Dé aird? an ttiucfa mé dá lathair le hofráluibh loisge, le gamhnuibh do bhlíadhain dáois? An mbiáidh an TIGHEARNA toileamhuil air mhíltibh do reithighibh, nó lé deich míle do shrothaibh ola? an ttiubhra mé mo chéidghin arson mo chiontadh, toradh mo chuirp ar son pheacaidh manma? Do thaisbéin sé dhuit, a dhuine, cred is maith; agus créd íarrus an TIGHEARNA ort, acht ceart do dhéanamh, agus trócaire do ghrádhughadh, agus siubhal go humhal le do Dhía?
Agus do mheall sé an luchd áitreabhas an talamh do bhrígh na miorbhuileadh tugadh dhó ré a ndéunamh láthair a nainmhidhe; ag rádh ris an luchd áitreabhas an talamh, Iomháigh a dhéunamh don náinmhidhe, air a raibh an buille cloidhimh, agus do bhí béo. Agus tugadh cúmhachda dhó, sbíorad do thabhairt díomháigh a náinmhidhe, ionnus go laibhéoradh iomháigh a nainmhidhe, agus go dtiubhradh fó deara an mhéidnach dtiubhradh onóir díomhaigh a nainmhidhe, do mharbhadh.
Ná tugaidh ni is mo dofráluibh díomhaóine libh: is adhfhúathmhaireacht damhsa túis; na gealacha núadha agus na sábbóidigh, do ghairm na noireachtus, ní fhéaduim a bhfulang; is égceart é, eadhon an comhchruinniughadh solamonta. Dfúathuigh manam bhur ngealacha núadha agus bhur bhféastadha cinnte: is bnáidhreadh dhamh íad; atáim cuirthe dá niomchar. Agus a nuáir leathnuighthe bhur lámha amach, foileochuidh mé mo shúile uáibh: fós, a nuáir do dhéantaói mórán urnaighe, ní éistfidh misi: atáid bhur lámha lán dfuil.
Oír ní laimhmaóid sinn féin do cheangal, nó chur a gcomórus re druing áirighe bhíos dá moladh féin: gidheadh ní thuigid síad, gur dá dtomhas féin ríu féin bhid síad, agus dá gcomórtus féin ré chéile.
A dubhairt Iósa ris annsin, Imthigh romhad, a chathuightheóir: óir átá sgriobhtha, Onórfuidh tú an Tighearna do Dhiá féin, agus a dó na áonar do dhéuna tú seirbhís.
Ná mealladh éunduine sibh a númhlachd inntinne agus a dtabhair onóra dainglibh, dhá sháthadh féin sna neithibh nach bhfacuidh sé ríamh, ar na líonadh go diomhaóin ré hinntinn a cholla féin, Agus nach ccongmhann sé an Ceann, as a bhfághann an corp uile ar mbeith dhó gan uireasbhaidh dlíthuighe ré chéile, tré altuibh, agus tré choimhcheangaltuibh, fás tré fhás Dé.
Is bhrúideamhuil gach uile dhuine íona éolus féin: do claóidheadh gach uile chumadóir ann a íomháigh ghreanta: óir is neimhfhírinne a íomháigh leaghtha, agus ní bhfuil ánal ar bith ionnta. Is diomhaóineas íad, agus obair na nearráideach: millfighear íad a nam a ccúarta.
Agus tugadh cúmhachda dhó, sbíorad do thabhairt díomháigh a náinmhidhe, ionnus go laibhéoradh iomháigh a nainmhidhe, agus go dtiubhradh fó deara an mhéidnach dtiubhradh onóir díomhaigh a nainmhidhe, do mharbhadh.
Thusa a deir gan adhaltrannas do dhéanamh, a ndéanann tú féin adhaltrannas? thusa agá bhfuil gráin ar na hiodhaluibh, an sladann tú a neaglais?
¶ Acht go madh malluigh bhías an mealltóir, agá bhfuil firionach iona thréud, agus mhóideas, agus íodhbras don TIGHEARNA ní truáillighthe: óir is Rígh mór misi, a deir TIGHEARNA na slógh, agus is báoghlach mainm a measc na ngeinteadh.
Ní é gach uile neach a deir riomsa, A Thighearna, A Thighearna, rachas a sdeach sa rióghachd neamhdha; achd an té do ní toil Mhatharsa atá áir neamh. As iomdha daóine a deuraidh ríum annsa la úd, A Thighearna, a Thighearna, a né nach ad ainmsi do rinneamar fáigheadóireachd? agus ad ainmsi do theilgeamar a mach na deamhain? agus do rinneamar iomad míorbhuileadh? Achd cheana aidmheóchuidh misi ós aird dhóibh an tansin, Níor aithin mé a riamh sibh: imthighidh uáim, a luch déunta na heugcóra.
Ar a nadhbharsin sirim dathchuinge oraibh, a dhearbhraithreacha, tré trócaire Dé, bhur gcuirp do thabhairt na bhéo-iodhbairt, náomhtha, geanamhail do Dhía, bhur seirbhís réusúnta.
¶ A núair ghearrfas an TIGHEARNA do Dhía na cineadhacha sin amach romhad, mar a racha tú dá sealbhughadh, agus go ngéabha tusa a náit, agus go náitreabhaigh tú iona ndúithche; Agus scriosfuidhe síos a naltóra, agus brisfidhe a bpileiri, agus loiscfídhe a ngarráin lé teinidh; agus snoidhfidhe síos íomháighe grábhalta a ndée, agus scriosfuidhe a nanmanna amach as a náit sin. Tabhair haire dhuit féin nach gabhthar a ndul thú ó na leanmhuin, tar éis a scriosta romhad; agus nach déana tú loirgaireachd air a ndeéibh, gha rádh, Cionnus do rinneadar na fineadhachasa serbhís dá ndeéibh? is mar sin do dhéana misi mar an gcéadna. Ní dhéana tusa sin red THIGHEARNA do Dhía: óir gach éainni is athfhúamhar lé Día noch a fhuathian sé do nídís sin re na ndeéibh féin; eadhon a mic agus a ninghiona do loisgedis ansa teinidh dá ndeéibh.
Uime sin foráileam thrídsion do ghnáth íodhbairt mholta do Dhía, eadhon toradh na mbéol admhuigheas a ainm.
Cred é tarbha bhur niomad íodhbarthach dhamhsa? do ráidh an TIGHEARNA: atáim lan dofráluibh loisge reitheadh, agus do mhéuthus beathach bíata; agus ní dhúilighim a bhfuil bulóg, nó úan, no ghabhar bhfirionn. A nuáir thiocfuidhe da bhur ttaisbéanadh féin dom lathairsi, cía diarr so as bhur lámhuibh, do shaltairt mo chúirte? Ná tugaidh ni is mo dofráluibh díomhaóine libh: is adhfhúathmhaireacht damhsa túis; na gealacha núadha agus na sábbóidigh, do ghairm na noireachtus, ní fhéaduim a bhfulang; is égceart é, eadhon an comhchruinniughadh solamonta. Dfúathuigh manam bhur ngealacha núadha agus bhur bhféastadha cinnte: is bnáidhreadh dhamh íad; atáim cuirthe dá niomchar. Agus a nuáir leathnuighthe bhur lámha amach, foileochuidh mé mo shúile uáibh: fós, a nuáir do dhéantaói mórán urnaighe, ní éistfidh misi: atáid bhur lámha lán dfuil.
¶ Cruinnighidh sibh féin agus tigidh; láimh ré chéile, a dhrong do chuáidh as do na cineadhachaibh: ní bhfuil éolus ar bith ag an mhéid chuireas súas maide a níomháigheadh greanta, agus ghuidhios chum dé nach ccabhruighionn íad. Innisidh, agus tugaidh a bhfogus íad; gabhaidís fós, comhairle agá chéile: cía dfoillsigh so ón tseanaimsir? cía dinnis é ó sin a leith? nach déarna misi an TIGHEARNA? agus ní bhfuil Día ar bith ann taóbh amuigh dhíomsa: Día ceart agus Slánaightheoir; ní bhfuil maithearrach ann.
Uime sin ar bhfagháil ríachda dhúinn nach féidir a chorrughadh, bíodh grás aguinn, tré na bhféudfum seirbhís a dhéunamh do Dhía ann a mbíadh dúil aige maille ré náire agus ré faitcheas: Oír as teine dhíanloisgeach ar Ndíane.
Achd a deirim, gur do dhiabhlaibh iodhbruid na Cineadhacha, na neithe íodhbruid síad, agus nach do Dhía: agus ní háill leam cumann do bheith aguibhsi ris na diabhluibh. Ní héidir libh cupán an Tighearna díbhe, agus cupán na ndeamhan: ní héidir libh comhruinn bhuird an Tighearna dfagháil, agus bhuird na ndeamhan.
Do bhrostuigheadar é chum éada le déeibh coimhitheacha, le gráineamhlachduibh do bhrostuigheadar é chum feirge. Do íodhbradar do dhiabhluibh, ní do Dhía; do dhéeibh nar bhfeas doíbh, do dhéeibh núadha tháinic ansíus go núadh, nach raibh a neagla ar bhur naithribh.
Nó créd é an ceangal do bhíadh ag teampoll Dé agus ag iodhaluibh ré chéile? óir is sibhse teampoll Dé bhí; do réir mar a dubhairt Día, Biáidh mé um chómhnuidhe ionnta, agus siubhólad na measg; agus biáidh me um Dhía aca, agus béid síadsan na bpobal agamsa. Uime sin taguidh amach as a lár, agus dealuighe ríu, a deir an Tighearna, agus ná bíodh buáin aguibh ré ní neamhghlan; agus géubhuidh misi chugam sibh,
A fhíora agus a mhná a nadhaltrannais, a né nach bhfuil a fhios aguibh gur naimhdeanus a naghuidh Dé, cairdeas an tsáoghailse? uime sin gidh bé ré mían an sáoghal bheith na charuid aige do ní sé namhuid Dé dhe féin.
Achd a deir an Sbiorad go follas, go dtréigfidh dream áirighe an creideamh sna haimsearuibh deigheanacha, ag tabhairt aire do sbioraduibh seachranacha, agus do theagusguibh deamhan;
Uime sin claóidhigh bhur mbuill thalmhuidhe, sdríopachas, neamhghloine, fonn colluidhe, ainmhían, agus saint, noch as iodhaládhradh:
Oír eiréochuidh Críosdanna fallsa, agus fáidh fallsa, agus do dheánuid comharthuidhe agus miorbhuile móra; ionnas go meallfuid síad (da madh éidir é) na dáoine toghtha féin.
A chairde, na creidigh gach éin spiorad, achd dearbhuidh na spioruid an ó Dhía atáid: óir do chúadar morán dfáidhibh fallsa amach fán domhan.
Cred é tarbha bhur niomad íodhbarthach dhamhsa? do ráidh an TIGHEARNA: atáim lan dofráluibh loisge reitheadh, agus do mhéuthus beathach bíata; agus ní dhúilighim a bhfuil bulóg, nó úan, no ghabhar bhfirionn. A nuáir thiocfuidhe da bhur ttaisbéanadh féin dom lathairsi, cía diarr so as bhur lámhuibh, do shaltairt mo chúirte? Ná tugaidh ni is mo dofráluibh díomhaóine libh: is adhfhúathmhaireacht damhsa túis; na gealacha núadha agus na sábbóidigh, do ghairm na noireachtus, ní fhéaduim a bhfulang; is égceart é, eadhon an comhchruinniughadh solamonta. Dfúathuigh manam bhur ngealacha núadha agus bhur bhféastadha cinnte: is bnáidhreadh dhamh íad; atáim cuirthe dá niomchar.
¶ Agus thug sé a steach mé don chúirt is faide asteach do thigh an TIGHEARNA, agus, féuch, do bhádar timchioll cúigir ar fhithchid ag dorus theampuill an TIGHEARNA, idir an bpóirsi agus a naltóir, gun a ndromannuibh leath ré teampall an TIGHEARNA, agus a naighthe don táobh shoir: agus dadhradar an ghrían leath ris a noirthear. ¶ Annsin a dubhairt sé riom, An bhfaca tú so, a mhic an duine? An ní éattrom ag tigh Iúdah na gráineamhlachta do dhéanamh noch do níd annso? óir do líonadar an tír dfoiréigion, agus dfilleadar dom bhrostughadhsa chum feirge: agus, féuch, do chuireadar an chráobh chum a srona. Uimesin do dhéana misi mar an cceadna ann mfeirg: ní choigeola mo shúil, ní mó bhías truáighe agum: agus bíodh go néighfid am chlúasaibh lé guth árd, thairis sin ní chluinfidh mé íad.
Ní héidir lé neach air bith seirbhis do dhéunamh do dha thighearna: óir bíaidh fúath aige do dhuine aca, agus grádh don duine eile; nó ceangallfuigh sé do neach aca, agus do bhéuraidh sé tarcuisne ar an dara fhear. Ní héidir libh seirbhis do dhéunamh do Dhía agus do mhammon.
An é nach bhfuil a fhios aguibh, gidh bé dhá dtabharthaói sibh féin mar sheirbhíseachuibh chum úmhlachda, gur seirbhísigh sibh don tí sá númhlaighthí; mas do pheacadh chum báis, no dúmhlachd chum firéantachda?
As iongnadh leam bheith ar niompógh dhibh comhlúath sin chum soisgéil eile ón tí do ghoir sibh chum grás Chríosd: Ag nách soisgéul eile é; achd amháin go bhfuil dream áirighe dá bhur mbuáidhreadh, agus lér mían soisgél Chríosd do chur neimbrígh. Achd boidh go ndéanamáoisne, no aingeal ó neamh, soisgéul eile do sheanmóir dháoibh tar an tsoisgéul do rinneamar do sheanmóir dháoibh cheana, bíodh sé malluighe. Amhuil a dubhramar roimhe, a deirim a nois a rís mar an gcéudna, Cía bé dhéanas soisgéul do sheanmóir dháoibh leith amuígh dhe súd do ghabhabhair chuguibh, bíodh sé malluighthe.