Catagóir
100 Véarsaí Bíobla faoi Lá an Tiarna
Fillfighear an ghrían a ndorchadas, agus an ghealach a bhfuil, riomhe an lá mór agus úathbhásach an TIGHEARNA do theacht.
A mhairg dhíbhsi air a bhfuil fonn laói an TIGHEARNA! cred é so dhíbh se? is dorchadus lá an TIGHEARNA, agus ní solus.
¶ Núalluighse; óir atá lá an TIGHEARNA do sathair; tiucfa mar scrios ó Nuilechumhachdach.
¶ Féuch, cuirfe mé Eliiah an fáigh ehugaibh suil thiucfas lá mór baoghlach an TIGHEARNA:
Atá lá mór an TIGHEARNA á bhfogus, atá sé a ngar, agus deithfríghidh sé go mór, eadhon gúth laoi an TIGHEARNA comhaircfidh an duine cumhachtach annsin go haidhmhéil. Is lá díbhfheirge an lá sin, lá buáidheartha agus amhgair, lá fásuighthe agus áonranachta, lá dorchachta agus duáibhsighthe, lá néull agus dorchadais tiugh.
Oír is fogus an lá, eadhon atá lá an TIGHEARNA a ccomhfhogus, lá néullach; budh í sin uáir na ngeinteadh.
Gidheadh tiucfuidh lá an Tíghearna marghaduighe sa noidhche; ann a rachuidh neamh thoruinn maille ré tormán, agus ann a mbéid na dúile ag leaghadh ré teas, agus ann a loisgfighthear an talamh agus na hoibreacha atá air.
Agus do coimhéignigheadh mé ris an Spioruid a ló an Tighearna, agus do chúaluidh mé don táobh shíar dhíom gúth mór mar fhuáim sduic,
Oír atá a sháirfhíos aguibh féin go dtiucfuidh lá an Tíghearna mar ghaduighe sa noidhche.
Iompóchar an ghrían a ndorchadas, agus an ghealach a bhfuil, suil thiocfas ab lá mór oirdheirc sin an Tighearna:
Noch fós dhaingneóchas sibh go foircheann bhur mbeatha, ionnus go mbía sibh neimhchiontach a ló ar Dtighearna Iósa Críosd.
Oír biáidh lá THIGHEARNA na slógh ar gach uile dhuine dá bhfuil úaibhreach árd, agus ar gach áon thógthar súas; agus do bearfuighthear sios é:
Oír tiucfuidh an Tíghearna féin a núas ó neamh maile ré gáir, ré gúth a narchaingil, agus re sdoc Dé: agus eireóchuid na mairbh a Gcríosd ar tús: Na dhíaigh sin inne fhúigfighear béon, fuáidéochar súas sinn ma ráon ríusan sna néulluibh, chum teagmhála don Tíghearna sa naíeur: agus mar sin bíam go síorruidhe a bhfochair an Tíghearna.
Oír isé lá dioghaltais an TIGHEARNA é, agus blíadhain na luáidheachda ar son imreasuin Shíon.
Ar a nadhbharsin déanuidhsi faire: oír ní bhfuil a fhios agaibh gá húair thiocfas bhur Dtighearna.
Agus laibheoruidh an TIGHEARNA a ghuth as coinne a shlúagh: óir is ro mhór a fhoslongphort: óir is láidir an té chríochnuighios a fhocal: óir is mór lá an TIGHEARNA, agus ro úathbhásach; agus cía fhéadas a fhulang?
Féuch, atá lá an TIGHEARNA ag teachd, fuilteach aráon le dioghaltas agus le feirg dhíscir, de dhéanamh na tíre uáigneach: agus léirsgriosfuidh sé na peacachasan aiste amach.
Agus tháinic cloidheamh géur dhá fháobhar amach as a bhéul, chum na gcineadhach do bhúaladh ris: agus do dhéunuidh sé a ríaghlughadh ré slait íaruinn: agus a se shaltras fá na chosaibh úmar fíona cúthuigh fheirge Dé Uilechumhachduigh.
Amhuil do admhuigh sibh a gcáíl, gur sinne bhur ngáirdeachas, mar as sibhse ar ngáirdeachaisne a ló an Tighearna Iósa.
¶ Oír, féuch, tiucfa an TIGHEARNA le teine, agus le na charbaduibh mar ghaóith ghuairdeáin, do chúitiughadh a fheirge maille re buirbe, agus a aithbhear maille re lasracha teineadh. Oír le teine agus le cloidheamh thaigeoras an TIGHEARNA ris a nuile fheóil: agus budh iomdha mairbh an TIGHEARNA.
Agus atá críoch na nuile neitheann ag druid rinn: uime sin bíghidh measarrgha, agus déunuigh faire a nurnuighibh.
¶ Agus dóirtfidh mé air thigh Dháibhi, agus ar áitreabhthachaibh Ierusalem, spiorad na ngrás agus na neadarghuidheadh; agus féuchfuid orumsa noch do tholladar, agus caóidhfid air a shonsan, mar chaóidhios duine ar son a aoínmhic, agus béid siad a ndoilghios air a shon, amhuil mar bhíos duine a ndoilghios ar son a chéidghine.
Ar a nadhbharsin déanuidh faire, oír ní bhfuil fios an láoi ná na húaire agaibh an a dtiocfuidh Mac an duine.
Ann sa lá an a mbéura Día breith ar sheicréidibh na ndáoine tré Iósa Críosd do réir mo shoisgéilsi.
Iarruidh an TIGHEARNA, sibhsi a uile dhrong ceannsa na talmhan, noch doibrigh a bhreitheamhnus; íarruidh fíreantachd, iarruigh macántachd: do bfeídir go bhfoileochtháoi síbh a ló fheirge an TIGHEARNA.
Ar an adhbhar gur órduigh sé lá, an a mbéura sé breath chomhthrom ar a tsáoghal tres an bhfear úd do órduigh sé; agus mar dhearbhadh ar so do nuile dhuine, thóg sé súas ó mharbhuibh é.
Gan tréigean an chomhchruinnighe do níomaóid a gceann a cheile, do réir nóis dhruinge áirighe; achd ag teagusg a chéile: agus go madh móide dhéanam sín, an mhéid as léir dhibh an lá úd ag drúd rinn.
Oir is spiorada deamhan íad, bhíos ag déunamh cómharthadh, agus théid amach go ríoghuibh na talmhan agus an domhuin uile, chum a gcómhchruinnighe a gceann chatha láe mhóir Dhé Uilechúmhachduigh.
Ann sin do chífidhthear comhartha Mhic an duine ar neamh: agus ann sin caóifid treabha na talmhan uile, agus do chífid Mac an duine ag teachd a néullaibh neimhe maille ré cumhachdaibh agus ré glóir mhóir.
Sheidigh an stoc a Sion, agus fuáimnigh gáir ann mo shlíabh náomhtha: criothnuighedís lucht áitreabhtha na tíre uile: óir tig lá an TIGHEARNA; óir atá sé a bhfogus;
Agus sin, ré meas na haimsire, gur mithidh dhúinn a nois músgladh ó chodladh: óir is goire dhúinn a nois ar slanughadh na a nuáir do chreideamar.
Agus tiucfa a ccrích annsa ló sin, go hpíanfa an TIGHEARNA slúagh na ndaoine árd annsa nárd, agus ríghthe na talmhan ar an ttalamh. Agus cruinneochthar a ccionn a chéile íad, mar chruinnighthear braighde annsa log, íadhfnighear san phríosun íad, agus tar éis móráin do láethibh tigthior dá bhféuchuin.
Ar a nadhbharsin déunaidh aithrighe, agus fillidh, ionnus go sgriosfuidhe bhur bpeacaidh, a núair thiocfus aimsir a nfúaraidh ó fhíadnuise an Tighearna; Agus do hiomchradh duine áirighe do bhí na mhairtíneach ó bhruinn a mhathar, noch do chuirdís gach láoi ag dorus an teampuill ré a ráitear Breagha, díarruidh déirce ar a ndruing do théigheadh a sdeach don teampoll; Agus chuirfeas sé úadh Iósa Críosd, noch do seanmórughadh dhíbh roimhe: Dár ab éigin do neamh a ghabháil go teachd daimsearachaibh aiseagtha na nuile neitheann, noch do labhair Día tré bhéul a uile fháigheadh náomhtha ó thús an domhain.
Gan bheith dhíbh go hobann sobhogtha ó ninntinn atá aguibh, ná bheith buáidheartha, ó sbioruid, ná ó bhréithir, ná ó litir, mar do thiucfadh sí uainne, amhuil do bhíadh lá Chríosd do láthair. Ná mealladh éunduine síbh ar ghléus ar bith: óir ni thuicfa an lá sin muna dtiucfaidh tréigean ar tús, agus go bhfoillseochar an duine peacthach, mac an damnuighe;
Ní é gach uile neach a deir riomsa, A Thighearna, A Thighearna, rachas a sdeach sa rióghachd neamhdha; achd an té do ní toil Mhatharsa atá áir neamh. As iomdha daóine a deuraidh ríum annsa la úd, A Thighearna, a Thighearna, a né nach ad ainmsi do rinneamar fáigheadóireachd? agus ad ainmsi do theilgeamar a mach na deamhain? agus do rinneamar iomad míorbhuileadh? Achd cheana aidmheóchuidh misi ós aird dhóibh an tansin, Níor aithin mé a riamh sibh: imthighidh uáim, a luch déunta na heugcóra.
Ar a nadhbharsin déanuidh faire, ag guidho gach uile uair, ionnus go rucasfuigh gur fiú sibh dul as ó na neithibhsi uile atá chum teachda, agus go seasmhóchadh sibh a bhfiadhnuisi Mhic an duine.
Nach budh dorchadus lá an TIGHEARNA, agus ni solus? eadhon ro dhorcha, agus gan soillsi ar bioth ann?
Uime sin croithfidh mé na neamha, agus áthrochuigh an talamh as a áit, a bhfeirg THIGHEARNA na slógh, agus a ló a fheirge disgir.
Bí ad thochd lé faicsin an Tighearna DIA: óir atá lá an TIGHEARNA do lathair: óir do ghléas an TIGHEARNA íodhbuirt, dfúagair sé dá lucht cuiridh.
Oír isé so lá an Tighearna DIA na slógh, lá an dioghaltais, chor go ndigheoluidh sé é féin air a namhuid: agus sluigfidh an cloidheamh, agus sáiseochthar é agus cuirfighear ar meisce é lé na bhfuilsion: óir atá íodhbuirt ag an Ttighearna DIA na slógh annsa tír thuáigh láimh re habhuinn Euphrátes.
Agus rachaidh síad a ccúasuibh na ccarrac, agus a núamhuibh na talmhan ar eagla an TIGHEARNA, agus ar son ghlóire a mhórdhachta, a núair éireochus sé do chrothadh na talmhan go húathbhasách. Agus tiucfa a ccrích annsna láethibh deighionacha, go ndaingneochthar slíabh thighe an TIGHEARNA a mullaigh na slíabh, agus go ttóigfear ós cionn na ccnoc é; agus rithfidh a nuile chineadh chuige. Ann sa ló sin teilgfidh duine a iodhuil airgid, agus a iodhail óir, noch do rinne dhó féin dá nadhradh, chum na mobhladh agus chum na míoltóg leathair; Do dhul a scealpuibh na gcarrac, agus a mullaghaibh na gcairgeach ngarbh, ar eagla an TIGHEARNA, agus ar son ghlóire a mhórdhachda, a nuáir éireochus sé do chrothadh na talmhan go húathbhásach.
(Orduighe sé a rís, lá airighe, ag rádh a Ndáibhi, A niúgh, a ndiáigh a comhfhad sin daimsir; (mar a dubhradh,) A niúgh má chluin sibh a ghúth, ná crúaidhighe bhur gcroídhthe.
¶ Uimesin feithidh sibhsi orumsa, a deir an TIGHEARNA, nó go ttig an lá a néireocha misi súas chum na creiche: óir isé is mían damh na cineadhacha do chruinniughadh, ionnus go ttoitheastluigh mé na rioghachda, do dhórtadh mo dioghla orra, eadhon mfearg bhorb uile: óir loisgfighear an talamh uile lé téine mo éada.
Maille ré bheith dhíbh ag fuireach agus ag déunamh deithnis ré lá Dé theachd, ann a sgáoilfighthear neamh ó cheile, ar mbeith dhó tré theinidh, agus ann a mbéid na duile ag leaghadh ré teas? Achd atá súil aguinne, do réir a gheallamhnasan, ré neamhuibh núadha agus ré talamh núadh, ann a gcomhnuigheann an fhiréuntachd.
Agus do chonnairc mé na mairbh, eidír bheag agus mhór, na seasamh a bhfíadhnuise Dé; agus do hosgladh na leabhair: agus do hosgladh leabhar eile, eadhon leabhar na beatha: agus rugadh breath ar na mharbhaibh as na neithibh do bhí sgríobhtha sna leabhruibh, do réir a ngníomharthadh.
Os coinne an TIGHEARNA: oír atá sé ag teacht, ag teacht do dhéanamh breitheamhnuis air an ttalamh: do bhéara sé breith air a tsaoghal a bhfíréuntachd, agus air na daóinibh iona fhírinne féin.
Oír, féuch, foileochuidh an dorchadus an talamh, agus dorchadas tiugh an pobal: acht éireochuidh an TIGHEARNA ortsa, agus do chífighear a ghlóir ort.
Agus a nois, a chlann bheag, déunuigh comhnuighe annsan; ionnas, an tan fhoillseóchar é, go mbiádh dánachd aguinn, agus nach mbiáidh náire oruinn na fhiadhnuise an tan thiucfas sé.
Mó thruáighe! óir is mór an lásin, iondus nach bhfuil áon cosmhuil ris: sí uáir chinte bhuáidheartha Iacob í? acht tárthochthar aiste é.
Oír measuim nach fíu ná neithe fhuilgemíd sa naimsirse a láthair an ghlóir fhoillséochthar dhúinn. Oír atá feitheamh díthcheallach gach creatúir ag fuireach ré foillsiughadh chloinne Dé.
Noch a dubhairt fós, A dháoine ón Ghalilé, créd fá seastháoi ag féachuin air neamh? an Tíosaso, atá ar na thogbháil úaibh air neamh, is amhluidh thiocfas sé mar do chunncabhair é ag imtheachd air neamh.
Oír amhuil agus mar dheallruigheas an tinnteach, shoillsigheas ó náird go chéile fáoi neamh, is mar sín bhiás Mac an duine mart an gcéndna ann a lá féin.
Slúagh mór, slúagh mór a ngleann na ceannairge: óir atá lá an TIGHEARNA a ccomhfhogus a ngleann na ceannairge.
Agus tiucfuidh a ccrích annsa ló sin, nach biáidh an solus glan, nó dorcha: Acht biáidh na aon lá, a mbiaidh a fhios ag an TIGHEARNA, nach ló, nó oidhche: acht tiucfuidh a ccrích tráthnóna go mbía solus.
¶ Agus annsa ló sin biáidh fréumh Iesse, noch sheasfas mar bhratuigh don phobal; is chuige íarrfuid na geintidhe; agus biáidh a suaimhneas glórmhar. Agus tiucfa a ccrích san ló sin, go ccuirfe an TIGHEARNA a lámha rís an dara huáir do thártháil fhuighill na ndaóine, noch fúigfighear, ó Nassíria, agus ó Négipt, agus ó Phatros, agus ó Chus, agus ó Elam, agus ó Shinar, agus ó Hamat, agus ó oiléanuibh na fairge. Agus cuirfidh sé bratach súas do na cineadhachaibh, agus cruinneochuidh sprudhar Israel, agus cruinneochuidh sé a bhfochair a chéile a mbiáidh spréidthe do Iúdah ó cheithre corruibh na talmhan.
Agus glanfuidh Día gach uile dhéor ó na suilibh; agus ní bhiáidh bás ann ní sa mhó, ná caói, ná éighmhe, agus ní bhiáidh sáothar ann ní sa mhó: óir do chúadar na céidneithe thoruinn.
Gidheadh, a dhearbhráithre, ní bhfuil sibhse a ndorchadas, ionnus go dtiucfadh an lá sin oruibh mar ghaduidhe. As clan na soillse sibh uile, agus clan an laói: ní clan do noidhche, ná don dorchadas sinn. Uime sin ná déunam codladh, do nó cháich; achd déunam faire agus bíom measárrdha.
Agus ar suighe dhó ar shlíabh na noluidheadh, do chúadar a dheisciobuil chuige go priobháideach, ag rádh, Innis dúinne, gá húair thiocfuid na neithesí chum criche, agus créd é comhartha do theachdasa, agus dheiridh an tsáoghail? Ann sin do chífidhthear comhartha Mhic an duine ar neamh: agus ann sin caóifid treabha na talmhan uile, agus do chífid Mac an duine ag teachd a néullaibh neimhe maille ré cumhachdaibh agus ré glóir mhóir. Agus cuirfidh sé a aingil le trompa agus lé guth mór, agus cruinneochuid síad a dháoine toghthasan ó na ceithre gáothaibh, ó leithimeal neimhe go soithe an leithimeal eile dhe. Agus foghlomuidh cosamhlachd ón chrann fíge; A núair bhíos a ghéagmáoth, agus fhásas a dhuilleabhair, áitheantar gur ab fogas an samhradh: Mar an gcéadna bíth a fhios agaibhsi, an tráth do chífidhe na neithisi uile, go bhfuil sé a ngar dháoibh, ann sna doirsibh. A deirim ribh go firinneach, Nach racha an dínesi thoruinn nó go ndéantar na neithe si uile. Rachuidh neamh agus talamh thort, achd ní rachuid mo bhríathrasa thort go bráth. Achd ni bhfuil fios an láoi ná na húaire úd ag duine ar bith, ná fós, ag ainglibh neimhe, ach dag Mathairse amháin. Agus amhuil laéthe Náoi, is mar sin bhías teachd Mhic an duine. Oír mar do bhádar ann sna laéthibh ré udílínn ag ithe agus ag ol, ag pósadh ban agus ag tabhair ban dfearuibh, go soithe an lá an a ndeachuidh Naói a sdeach ann sa naírc, Agus ni raibh a fhios aca nó go dtáiníc an díle, agus gur thógaibh sé lé íad uile; is mar sin bhías teachd Mhic an duine. Agus ar bhfreagra Diósa a dubhairt sé riu, Tabhruidh dá bhar naire nach meallfa eín neach sibh. Béid días ar an machaire an tráthsin; géubhthar lé fear aca, agus fuighfidhthear an fear eile. Béid díás ban ag méilt ann sa mhuileann; géubhthar lé mnáoi aca, agus fuigfidhthear an bhean eile. Ar a nadhbharsin déanuidhsi faire: oír ní bhfuil a fhios agaibh gá húair thiocfas bhur Dtighearna. Achd bíodh a fhios so agaibh, dá mbeath a fhios ag fear an tighe cía an úair a dtíocfadh an gaduidhe, go deimhin do dhéanadh sé faire, agus ní fhuileongadh sé a thigh do thochailt tríd. Agus ar a nadhbharsin bíthísi ullamh: oír is ann sa núair nach sáoilti thiocfas Mac an duine. Uime sin cía a tá na óglach fhírinneach ghlic, noch do chuir a thighearna ós cionn a mhuinntíre, do thabhair bídh dhóibh na am féin? Is beannuighthe an tóglach úd, á bhfuighe a thighearna ag teachd, é dhá dhéanamh mar sin. Go fírinneach a deirimsi ribh, Go gcuirfe sé os cionn a bhfuil aige é. Achd má a deir an drochshearbhfoghantuidhe úd anna chroidhe, A tá mo thighearna ag cur a theachda a righneas; Agus má thionnsgnann sé a chomhshearbhfhoghantuidhe féin do bhúaladh, agus fós bheith ag ithe agus ag ol a bhfochair luchd meisge; Oír tiocfuid móran am mainmsi, ag rádh, Is misi Criósd; agus meallfuid mórán.
Agus do rinne Enoch fós, an seachdmhadh pearsa ó Adhamh, fáidheadóireachd ar a samhuil so, ag rádh, Féuch atá an Tíghearna ag teachd gon a mhíltibh náomh, Chum breitheamhnuis do dhéunamh ar na huile dháoinibh, agus dimdheargadh gach a bhfuil neimhdhíagha na measg ar son na nuile ghníomharthadh neimhdhíagha do rinneadar go neimhdhiagha, agus ar son gach uile dhrochfhócal dar labhradar na peacuich neimhdhíagha na aghuidh.
Uime sin bíodh na neithe do ghlac agus do chúala tú ar coimhne agad, agus connaimh íad, agus déun aithrighe. Achd cheana muna dhearna tú faire, tiucfa mé ort mar ghaduighe, agus ní bhiáidh fios na huáire a dtiucfa mé ort agud.
Tiucfaidh ar Ndía, agus ní bhiáidh na thochd: loisgfidh teine roimhe, agus biáidh anfa iomarcach na thimchioll fa gcuáirt.
Acht annsna laéthibh deigheanacha tiucfa a ccrích, go ndaingneochthar slíabh thighe an TIGHEARNA a mullach na slíabh, agus áirdeochthar é ós cionn na ccnoc; agus líonfuid daóine chuige. Bídh a mbruid, agus sáothruigh breith, a inghean Sion, cosmhuil re muáoi re níodhnuibh: óir a nois rachaidh tú amach as an ccathruigh, agus coimhueocha tú anusa mhachaire, agus racha tú don Bhabilóin; annsin sáorfuighear thú; annsin fhuáisceolus an TIGHEARNA thú ó láimh do námhad. ¶ Anois fós atáid mórán cineadhach ar néirghe ad aghaidh, noch a deir, Truáillthear í, agus féuchadh ar súilne air Shion. Acht ní feas dóibh smuáintighthe an TIGHEARNA, ní mó thuigid a choimhairle: óir cruinneocha sé íad mar na punnannaibh a steach chum a nurláir. Eirigh agus buáil, a inghean Shion: óir do dhéana misi íarann dot adhairc, agus do dhéana mé hingne na bprás: agus buáilfidh tú na ccodchaibh mórán daóine: agus náomhthocha misi a ttarbha don TIGHEARNA, agus a ttadhbhacht do THIGHEARNA na talmhan uile. Agus tincfuid mórán cineadhach, agus a déaruid síad, Tigidh, déanam súas go slíabh an TIGHEARNA, agus go tigh Dé Iácob; agus muinfidh sé a shlighthe dhúinn, agus siubholum iona chasánuibh: óir rachuidh an dligheadh amach as Sion, agus briathar an TIGHEARNA ó Ierusalem.
Ach créd fá mbeireann tusa breath ar do dhearbhráthair? nó fós créud fa dtarcuisnigheann tú do dhearbhratháir? Óir séasfum uile a bhfiadhnuise chaithreach bhreitheamhnuis Chríosd. Oír atá sgríobhtha, Mairimse, a deir an Tighearna, agus sléachdfuidh gach uile ghlún damh, agus do dhéana gach uile theangaidh admháil do Dhía. Ar a nadhbharsin do bhéura gach áon dínn cunntus ar a shon féin do Dhía.
A mómeint, ré silleadh na súl, ré gúth an sduic dheigheanaigh: oír séidfidh an sdoc, agus dúiseochar na mairbh neamhthruáillighe, agus cuirfighthear sinne a naithearrach crotha. Oír as éigean don ní truáillighesi neamhthruáilleadh do ghabháil uime, agus don ní shomharbhtha sa neamhmarbhthachd do gabháil uime.
Agus do chífighear an TIGHEARNA ós a ccionn, agus rachuidh a shoighead amach mar aithinne teineadh: agus séidfidh an Tighearna DIA an stoc, agus imeochuidh le gáothaibh guáirdeana an túaisceirt.
¶ Annsa ló sin bíaidh beangan an TIGHEARNA sgíamhach agus glórmhar, agus biaidh toradh na talmhan oirdheirc agus cubhaidh den mhéid rachus as do Israel. Agus tiucfa a ccrích, an té fúigfighear a Sion, agus an té fhanfas ann Ierusalem, go ngoirfighear náomhtha dhe, eadhon gach neach atá scríobhtha a measg na mbéo ann Ierusalem: An tan nighfios an TIGHEARNA truailleadh inghean Sion, agus ghlanfas fuil Ierusalem as a lár le spioraid an bhreitheamhuis, agus le spíoraid an loisgthe. Agus cruthochuigh an TIGHEARNA ar gach áonáit chomhnuighe do shliabh Shion, agus ar a hoireachdusuibh, néull agus céo san ló, agus loinnreadh teineadh lasamhla san noidhche: óir biaidh cumhdach ar an nglóir uile. Agus biáidh tabernacuil ann mar sgáile ón teas a naimsir an láe, agus mar áit dídin, agus mar fholach ón stoirm agus ó nfearthuinn.
Ionnshamhail a nfirsin do thoirbhirt do Shátan, chum na colla do cháochludh iónnus go sáorfuidhe an sbiorad a ló an Tighearna Iósa.
Agus, féuch, is gearr do dtiucfa mé; agus mo lúach sáothair agum, chum a thabhartha dá gach áon do réir mar bhías a ghníomh.
Agus chum fuireach ré na Mhac ó neamh, noch do thóg sé súas ó mharbhuibh, eadhon Iósa, sháorus sinne ón bhfearg atá chum teachda.
Sluígfidh sé súas an bás a mbuáidh; agus tiormochuidh an Tighearna DIA déora do na huile aighthibh; agus cuirfe sé masla a phobail ar ccúl ón ttalamh uile: óir do labhair an TIGHEARNA é. Agus a déarthar annsa lósin, Féuch sé so ar Ndía; do fheitheamar air, agus sláineocha sé sinn: sé so an TIGHEARNA; do fheitheamair air, agus bíam lúathghaireach agus gáirdeochum iona shlánughadh.
Agus ar a nadhbharsin fós bithisi ullamh: oír is a núair nach saoiltí thiocfus Mac an duine.
Ag rádh do ghúth árd, Bíodh eagla Dé oruibh, agus tuguidh glóir dhó; óir táinic uáir a bhreitheamhnuis: agus déunuigh úmhla don tí do chrúthuigh neamh, agus talamh, agus an fhairrge, agus na tuibruideacha uisge.
Agus réabuidh bhur ccroidhthe, agus narab íad bhur néuduighe, agus fillidh chum an TIGHEARNA bhur Ndía: óir atá sé grásamhuil agus trócaireach, mall chum feirge, agus lán do chíneul, agus atá aithreachus air um a nolc.
Uime sin cuirim dúalach ort a bhfíadhnuise Dé, agus an Tíghearna Iósa Críosd, noch bhéuras breath ar bhéodhuibh agus ar mharbhuibh agá theachd deallruightheach agus an ríoghachd;
Chúmhduighthear ré neart Dé tré chreideamh chum slánuighe atá ullamh ré a fhoillsiughadh sa naimsir dheigheanuidh. An ní ann a bhfuil sibhse ag déunamh gáirdeachais, bíodh go bhfuil sibh a nois ré sealad, má atá na riachdanus, fá thuirse a gcathuighthibh éugsamhla: Ionnus go bhfuighthigh dearbhadh bhur gcreidimh, is rouáisle na ór théid air neimhní, bíodh go ndearbhthar é lé teine, na mholadh agus na onóir agus na ghlóir an tan fhoillseóchas Iósa Críosd é féin:
Agus annsa namsin seasfuidh Michael súas, an prionnsa mór sheasas air son chloinne do phobailsi: agus biáidh am buáidheartha ann, a leithéid nach raibh a ríamh eadhon go nuige an tamsin: agus annsa namsin sáorfuighear do phobalsa, a nuile dhuine dá bhfuighthear scriobhtha annsa leabhar. Glanfuighear mórán, agus do dhéantar geal, agus deirbheochthar íad; acht do dhéanuid na drochdhaoine go holc: agus ní thuicfid áon do na ciontachaibh; acht tuicfid na heagnuidhe. Agus ó nuáir a ccuirfighear a níodhbuirt laétheamhuil ar ccúl, agus an ghráineamhlachd do ní fásach ar na cur súas, biáidh míle dhá chéad agus nóchad lá. Is beannuigh an té fheithios, agus thig gus an míle, trí chéad tríochad agus a cúig la. Acht air do shonsa imthigh romhad nó go raibh an deireadh: óir suáimhneocha tú, agus seasfa tú annsa chrannchair go deireadh na láetheadh. Agus múisceoluidh mórán don druing chodlas a lúaithreadh na talmhan, cuid chum beatha síorruidhe, agus cuid chum náire agus tarcuisne síorruidhe.
Agus fillfid an mhéid fhúasglas an TIGHEARNA, agus tiucfuid go Síon maille re céol agus re gáirdeachus síorruidhe ar a cceannuibh: glacfuid síad gáirdeachus agus lúathgháir, agus teithfidh dóbrón agus osnadhach úatha.
A deir an tí do ní fíadhnuise na neitheannsa, Go deimhin is gearr go dtiucfa mé; Amén. Uime sin, tarr, a Thíghearna Iósa.
¶ Oir, féuch, cruthuighim neamh núadh agus talamh núadh: agus ní cuimhneochthar na céidneithe, agus ní mó thiucfuid a ninntinn.
Agus a dubhairt Iósa riu, A deirimsi ribh go deimhin, An tráth shuidhfeas Mac an duine a gcaithír a ghlóire féin, go suidhfidh sibhse, do lean misi ann sa naithgheineamhuin mar an gcéadna ar dhá chaithir dhéag, ag breith breithe ar dhá threibh dhéag Israel.
Agus béid comharthuighe ann sa ngréin, agus ann sa ngealuigh, agus ann sna réultannuibh: agus combrúghadh na gcinidheach ar an dtalamh, tré úathbhás; ag buirfigh don fhairge agus do na tonnuibh; Agus racha a nanam as na dáoinibh tré eagla, agus tré bheith ag feitheamh ris na neithibh thiocfas ar an domhan: oír croithathear cumhachda neimhe. Agus ann sin do chifid Mac an duine ag teachd a néull maille lé cumhachda agus lé glóir mhóir. Agus an tan thionnsgóntar na neithesi do dhéanamh, féachuidh súas, agus togbhaidh bhár gcinn; óir is fogus dáoibh bhar bhfúasgladh.
As mar na gcéudna fuáir Críosd a iodhbhairt éunuáir amháin chum peacuidh mhóráin do sgríos dó; agus búdh léir é an dara huáir gan pheacadh don druing atá ag fuireach ris chum slánuighthe.
Agus breathnochuigh sé a measg na ccineadhach, agus aithbheoruidh mórán do dhaoinibh: agus buailfid a ccloidhmhthe na suic sheisrighe, agus a ngáethe na corranuibh bearrtha: ní thoigfe críoch cloidhiomh súas a naghaidh chriche: agus ni fheghlumfuid cogadh ní as mó.
Agus go ndearna tú ríghthe agus sagairt dinn dár Ndía féin: agus bíam ag ríaghlughadh air an dtalamh.
Acht cía fhéadas lá a theachta dfulang? agus cía sheasfas an tan thaisbeanfas sé é féin? óir is cosmhuil é re teine an cheárda, agus re sóp fhighealta éaduigh:
An tan thiucfas se chum glóire dfágháil ann a náomhuibh, agus chum a dhéunta iongantach sna huile dhaóinibh chreideas (do bhrígh gur chreideadh a nfíadhnuisi do rinneamairne eadruibhse) sa lá sin.
Agus ní hiadsan amháin, achd sinne féin, agá bhfuilid céadthórtha na Spioruide, bímíd ag osnaighe ionnuinn féin, ag feitheamh re athargadh na cloinne, fúasgladh ar gcuirp.
Oír isé an TIGHEARNA ar mbreitheamh, isé an TIGHEARNA tabharthach ar ndlighe, isé an TIGHEARNA ar rígh; cuimhdeochuidh sé sinn.
As tríd so atá an grádh ar na choimhlíonadh ionnuinne, ionnus go mbíadh dánachd aguinn a ló an bhreitheamhnuis, do bhrígh gur do réir mar atá seision, atámuidne fós sa tsáoghalsa.
Do dhéuntar obair gach áonduine follus: óir foillseochaidh an lá é, do bhrígh go madh léir é ris an dteine; agus foillseócháidh an teine cionnus bhías obair gach éunduine.
Acht lé firéantachd bhreithneochuidh sé na boichd, agus aithbheoruidh sé le comhthrom ceannsuighthe na talmhan: agus buáilfidh sé an talamh le slait a bhéil, agus lé hanáil a phuisineadh mhuirfeas sé na cionntoigh. Agus budh í a nfíréantach crios a shlíasad: agus a nfírinne crios a dhubhán.
Agus do chonnairc mé neamh osguilte, agus féuch each ban; agus a sé dob ainm don tí do bhí na shuidhe air Díleas agus Fírinneach, agus is do réir cheirt do ní breitheamhnus agus cosgadh. Agus bá cosmhail a shúile ré lasair theineadh, agus do bhádar mórán coróineach ar a cheann; agus do bhí ainm sgríobhtha aige, nár baithne daóineach achd dó féin. Agus é ar na éudughadh déudach do thomadh a bhfuil: agus a sé ainm ghoirthear dhe Bríathar De. Agus do leanadar slóigh neimhe é air éachuibh bána, ar na néudughadh do líneudach toghtha, gléigheal glan. Agus tháinic cloidheamh géur dhá fháobhar amach as a bhéul, chum na gcineadhach do bhúaladh ris: agus do dhéunuidh sé a ríaghlughadh ré slait íaruinn: agus a se shaltras fá na chosaibh úmar fíona cúthuigh fheirge Dé Uilechumhachduigh. Agus do bhí ainm sgríobhtha aige air a éudach agus air a shlíasaid, RI NA RIGHTHEADH, AGUS TIGHEARNA NA DTIGHEARNADH.
Agus go bhfuil dóigh agam a Ndía, ré a bhfuil a súilsean fós, go dtiocfa éiséirighe na marbh, eidir firéun agus neimhfhíréun.
¶ Do réir na laétheadh a ttáinic tú amach as crích na Hégipte thaisbeanfas misi neithe iongantacha dhó. Do chífid na cineadhacha agus béid claóidhte tar a nuile neart: cuirfid a lámh air a mbéul, béid a cclúasa bodhar.
Agus do ghabh fearg na cineadhacha, agus táinic thfeargsa, agus aimsir, bhreitheamhnuis na marbh, agus luáidheachda do thabhairt dod shearbhfhoghantuighibh ba faidhibh, agus do na náomhuibh, agus don luchd ar a bhí eagla hanma, eidir bheag agus mhór; agus sgreasda na druinge sgriosus an talamh.