Catagóir
117 Véarsaí Bíobla mar gheall ar an pionós
Sa Bhíobla, is minic a fheicimid an pionós agus cuireann sé sin ag smaoineamh sinn ar cheartas Dé agus ar an gcaoi a ndéanann Dia smacht ar a chlann féin.
Ar fud na Scrioptúr, feicimid go léiríonn Dia a phionós orthu siúd a imíonn óna fhocal agus a leanann a gcuid peacaí agus pléisiúir. Ach ní gá dúinn féachaint ar na pionóis seo mar ghníomhartha díoltais ná cruálacht, ach mar léiriú ar ghrá agus ar cheartas Dé.
San Sean-Tiomna, feicimid conas a phionós Dia a phobal nuair a d’imigh siad óna chuid aithne agus nuair a d’adhair siad déithe eile. Ní raibh sé seo le go scriosfadh sé iad, ach le go ndéanfadh sé smacht orthu agus le go múinfeadh sé ceachtanna tábhachtacha dóibh. Díreach mar a dhéanann tuismitheoir smacht ar a leanbh le go gceartóidh sé é agus le go dtreoróidh sé é ar an mbóthar ceart, déanann Dia smacht orainne le grá.
Sa Tiomna Nua, faighimid scéal an mhic dhíobhálaigh, áit a léiríonn Íosa dúinn nádúr fhuascailte phionós Dé. Cé gur imigh an mac díobhálach óna athair agus gur chaith sé a oidhreacht go léir ar bhealach neamhfhiosrach, nuair a d’fhill sé ar ais lán d’aiféala, glacadh leis le fáilte mhór. Ní raibh an pionós sa chás seo le scrios an mhic, ach le go dtiocfadh sé chun aiféala agus le go ndéanfaí a chaidreamh lena athair a athchóiriú.
Mar sin, ní gá dúinn féachaint ar phionós mar rud diúltach ann féin, ach mar dheis le fás, le foghlaim agus le hathmhuintearas a dhéanamh le Dia. Cuireann sé ag smaoineamh sinn ar ár ngníomhartha agus cuireann sé ceist orainn an bhfuilimid ag maireachtáil ár saol de réir thoil Dé. Má dhéanaimid botúin agus má dhéantar smacht orainn, is féidir linn muinín a bheith againn as trócaire agus maithiúnas Dé.
Agus iméochuid so bpiannuid shíorruidhe: achd iméochuid na fíréunuigh do bheathuigh mharthanuigh.
Agus smaichdeocha mé an sáoghal ar son a nuilc, agus na ciontuigh ar son a négceirt; agus do bhéara mé ar dhíomus na nuáibhreach scur, agus leagfa mé go hísiol áirdinntinn na núathbhásach.
A mhic, na tarcuisnigh smachtughadh an TIGHEARNA; agus na bí curtha dhá cheartughadh: Oír an té ghrádhuighios an TIGHEARNA, smachtuighidh sé é; amhuil athair an mac iona mbí a dhúil.
Oír smachduighe an Tíghearna an tí ghrádhuigheas sé, agus sgíurfuidh sé gach mac ré ngabhann sé.
Is beannuighe an duine, a THIGHEARNA, noch smachduighios tusa, agus mhúineas tú as do dhligheadh;
Do chí an duine críonna an tolc chuige, agus folchuidh sé é féin; acht tíaghaidh na daóine simplidhe air a naghaidh, agus píantar íad.
Achd ní cosmhuil smachdughadh air bith ré headh na nuáire sin do bheith solásach, achd dólasach: gidheadh do bheir sé na dhiáigh sin toradh smuáimhneach na fíréuntachda don druing chleachdas é.
An té choighlios a shlat fúathúighiodh sé a mhac: acht an té ler bionnihum é smachtuighidh sé é go moch.
¶ Agus má pheacuigheann anum, agus go ndéana éinní do na neithibhsi do toirmioscadh uime do dhéanamh lé haitheantuibh an TIGHEARNA; matá nach raibh a fhios aige, thairis sin atá ciontach, agus iomchóruidh sé a choir.
Achd an tí úd ag nach raibh a fhios, agus fós do rinne na neithe do thuill buillidhe, buáilfabhear beagán air. Oír gidh bé dár tugadh morán, iárrfuidhthear morán a dtaisge, iarrfuidhthear ni sa mhó air.
Ar a nadhbharsan do bhéara misi breath oruibh, a thigh Israel, gach uile dhuine do réir a shlightheach, a deir an Tighearna DIA. Déanuidh aithrigh, agus fillidh sibh féin ó bhur cciontuibh uile; marsin nach biáidh eicceart na scrios aguibh.
Oír do bhádarson dár smachdughadhne beagan láethe réir a dtola féin; achd chum ar leasa eision, ionnus go nglacfamaóis a náomhthachd san. Achd ní cosmhuil smachdughadh air bith ré headh na nuáire sin do bheith solásach, achd dólasach: gidheadh do bheir sé na dhiáigh sin toradh smuáimhneach na fíréuntachda don druing chleachdas é.
Bí leimhe ceangailte a ccroidhe leinibh; acht cuirfidh slat an smachtuighthe a bhfad úadh í.
Ní bhfuil eagla sa ngrádh; achd cuiridh an grádh diongmhálta eagla amach úadh: óir atá pían aig an neagla. Uime sin gidh bé ar a mbí eagla ní bhfuil sé diongmhálta a ngrádh.
Féuch, is beannuighe an té smachtuigheas Día; uimesin na tárcuisnighsi smachtughadh a Nuile‐chumhachtuigh.
Biáidh misi am athair aige, agus biáidh seision na mhac agamsa. Má ní sé éigceart, smaichdeochad e lé slait na ndaóine, agus le buillighibh chloinne na ndaóine:
Ní thiubhra tú ainm an TIGHEARNA do Dhé go diomháoin: óir ní mheasfuidh an TIGHEARNA neimhchiontach an té bheir a ainm go díomhaóin.
Tiucfadsa annsin dféuchuin a sáruighthe ris an tslait, agus a ccorbadh le buillighibh. Thairis sin ní bheanfa mé mo thrócaire thrid amach dheision, agus ní dhéanad bréug a naghaidh mfírinne.
Cuimhneacha tú mar an gcéadna ann do chroidhe, amhuil, smachduigheas duine a mhac, gur mar sin smachduighios an TIGHEARNA do Dhía thusa.
Acht is ar son ar lochtne do loiteadh é, do brúigheadh é ar son ar cciontadhne: is airsion do bhí smachdughadh ar síothchána; agus is le na chneadhuibhsion atamaóidne slánuighthe.
Smachtuigh do mhac an fad bhías dóigh as, agus ná coigleadh hanam é chum a mhillte.
An té shiubhluighios le daóinibh críonna biáidh sé críonna: acht scriosfuighthear compánach na namadán.
Is doirbh an smacht don té thréigios an tslighe: éagfuidh an té fhúathuighios armáire.
Déuna an bríathar do sheanmóir; bí dúthrachdach a nám, agus a nanám; spreag, smachduighe, agus teaguisg maille ris a nuile cheannsachd agus fhoirceadal.
As flaitheamhnus thug sé ort a ghuth do chluinsin, chor go tteigeoscadh sé thú: agus ar an ttalumh do thaisbéin sé a theinidh mhór dhuit; agus do chualaidh tú a bhríathra amach as lár na teineadh.
Agús muna néistighe riom fós ar a shon so uile, annsin píanfa mé sibh seachd nuáire eile ar son bhur bpeacaidh. Agus réubtha mé néart bhur núabhair; agus do dhéana mé bhur neamh amhail íarann, agus bhur talamh amhail phras:
Is beannuighe an duine, a THIGHEARNA, noch smachduighios tusa, agus mhúineas tú as do dhligheadh; Do thabhairt súaimhnis dó a láethibh a nuilc, nó go ttochaltar poll don chíontach.
Ná connaimh smacht ón leanabh: óir ma bhuáilionn tú leis an tslait é, ní bhfuighe sé bás. Buáilfidh tú leis an tslait é, agus sáorfuidh tú a anam ó ifrionn.
Oír asé as tuarasdal don pheacadh bás; achd asé tabhartus De an bheatha mhárrthanach tré Iosa Críosd ar Dtighearna.
An mhéid is ionmhuin leamsa, cronuighim agus smachduighim íad: uime sin bíodh teasghrádh agad, agus déun aithrighe.
Ag coimhéad trocaire do mhíltibh, ag maitheamh éigceart sáruighthe agus pheacaidh, agus nach sáorfuidh ar eanchor na ciontuigh; ag leanmhuin chiontadh na naithreachd ar an gcloinn, agus ar chloinn na cloinne, go nuige an treas agus an ceathramhadh glún.
Oír fhoillsighthear fearg Dé ó neamh anaghaidh gach úile neamhdhíadhachd agus eagcóir na ndaóineadh, chongmhas a nfirinne a neamhfhireantachd;
Atú an TIGHEARNA fad‐fhuilingeach, agus mórthrócaireach, ag maitheamh éacceart agus péacaidh, agus gan an ciontach do sháoradh ar éanchor, ag aithbhear péacaidh na naithreadh ar an ccloinn go nuige an treas agus an ceathramhadh glún.
Do gheibhthior eagna a mbéul an té agá mbí tuigse: acht atá slat a ccoinne dhroma an té bhíos a néagmhuis tuigsiona.
Oír, féuch, tiucfa an TIGHEARNA amach as a áit do smachdughadh áitreabhach na talmhan arson a négceirt: léigfidh an talamh mar an ccéadna a fuil leis, agus ní fhoileochuidh sí a mairbh ní sa mhó.
Oír le teine agus le cloidheamh thaigeoras an TIGHEARNA ris a nuile fheóil: agus budh iomdha mairbh an TIGHEARNA.
Ná bíodh iongnadh aguibh ann so: oír tiocfaidh an uáir, ann gcluinfid an mhéid atá ann sna túamuidhibh a ghuthsan, Agus rachaid amach; an dream do rinne deighghniómhartha, go heiséirghe na beatha; agus an dream do rinne drochghniomhartha, go heiséirghe na damanta.
A dteine lasarrdha ag déunamh díoghaltuis ar a ndruing ag nach bhfuil éolas Dé, agus nách dtabhair úmhlachd do shoisgéul an Dtíghearna Iós Críosd: Noch ghéubhus pionús an damnnuighthe shíorruidhe ó aghuidh an Tíghearna, agus ó ghlóir a chúmhachd;
Agus na bíodh oruibh eagla na muinntíre mharbhas an corp, agus leis nach éidir an tanam do mharbhadh: achd go madh mó bhías eagla an tí ud oraibh le nab éidir an tanam do mharbhadh: achd go madh mó bhías eagla an tí ud oraibh le nab éidir an corp agus an tanam do mhilleadh a nifrionn.
Oír tháinic aimsir an bhreitheamhnuis do tosughadh ó thigh Dé: agus más uáinne thosuighthear é, créd bhus críoch don druing atá easúmhal do shoisgéul Dé?
Achd cheana a deirimsi ribh, Go madh socamhluighe do Thírus agus do Shídon a ló an bhreitheamhnus, na dháoibhsi.
Gidheadh an tan bheirthear breath oruinn, is ris an Tighearna smachdaighthear sinn, deagla ar ndamnaighthe maille ris a tsáoghal.
A chairde grádhacha, ná déunaidh dioghaltus ar bhur son féin, achd fanaidh ris an bhfeirg: óir atá sgríobhtha, Is leamsa an dioghaltus; do bhéura mé cúitiughadh uáim, a deir an Tighearna.
Riomsa bheanas an dioghaltas, agus an luagháir; sleimhneochuidh a ccos na ham féin: oir atá lá a mbuaidheartha a lathair, agus atáid na neithe thiucfas orra ag déanamh deithnis.
Má thréigid a mhic mo dhligheadh, agus nach siubhóluid ann mo bhreitheamhnus; Má thruáillid mo reachda, agus nach ccoimhéaduid maitheanta; Tiucfadsa annsin dféuchuin a sáruighthe ris an tslait, agus a ccorbadh le buillighibh.
Achd an searbhfhoghantnidhe úd, agá raibh fios tola a thighearna féin, agus nar ullmhuidh é féin, agus nach dearna do réir a thola, géubhthar mórán air. Achd an tí úd ag nach raibh a fhios, agus fós do rinne na neithe do thuill buillidhe, buáilfabhear beagán air. Oír gidh bé dár tugadh morán, iárrfuidhthear morán a dtaisge, iarrfuidhthear ni sa mhó air.
Oír atáimse maille leachd, a deir an TIGHEARNA, dot shábháil: má tá go ccuirfe me deireadh iomlán ris na huile chineadhachaibh mar ar spréigh mé thú, gidheadh ní dhéana mé críochnughadh iomlán díotsa: acht smaichteocha mé thú a measardhacht, agus ní fhagfea me thrid amach gan pianadh thú.
An té chreideas ann sa Mhac atá an bheatha mharthanach aige: achd an té bhiós easumhal don Mhac, ní fhaicfe sé an bheatha; achd comhnuighidh fearg Dé air.
Agus ar ngabháil féirge a thighearna, thug sé do na céasadóiribh é, no go niócadh sé a fhíacha uile ris. Agus is mar sin do dhéana Máthair neamhdhasa ribhsi, muna maithfe gach áonduine agaibh da dhearbhrathair ó bhur gcroidhthibh a gcionnta.
Agus má leanann urchoid ar bith dhe, annsin do bhéura tú anam ar son anma, Súil ar shúil, fíacal ar fhíacuil, lámh ar láimh, cos ar chois. Loscadh ar son loiscthe, cneadh ar son chneidhe, buille ar son buille.
Agus is amhluidh bhías, ma thuilleann an chiontach a bhúaladh, go ccuirfidh an breitheamh dfíachuibh a leagadh síos, agus gabháil air dá lathair féin, do réir a choire, a nuibhir áirigh. Ceathrachad buille fhéadus sé bhúaladh air, agus gan dul thairis: deagla, dá mbuáilfeadh é ós a chionn sin, lé morán buílleadh, go mbía do dhearbhrathair tarcuisneach ad radharc:
Ar a nadhbharsan do bhéara misi breath oruibh, a thigh Israel, gach uile dhuine do réir a shlightheach, a deir an Tighearna DIA. Déanuidh aithrigh, agus fillidh sibh féin ó bhur cciontuibh uile; marsin nach biáidh eicceart na scrios aguibh. ¶ Teilgidh seachad uáibh bhur nuile choirthe, ler chiontuigheábhair; agus déanuidh dhíbh féin croidhe núadh agus spiorad núadh: óir cred as a néugfuidhe, a thighe Israel? Oír ní bhfuil sólás ar bith dhamhsa a mbás an tí éugus, a deir an Tighearna DIA: ar a nadhbharsin iompoighidh sibh féin, agus mairidh.
Féuch, is beannuighe an té smachtuigheas Día; uimesin na tárcuisnighsi smachtughadh a Nuile‐chumhachtuigh. Oír gortuighidh sé, agus ceangluidh súas: loitigh sé, agus do níd a lámha féin slán.
Oír dá bpeacuigheam dantoisg tar éis éolais na fírinne do ghabháil chuguinn, ní fhagthar íodhbairt aguinn ní sa mhó ar son na bpeacadh, Achd feitheamh báoghlach ris an mbreitheamhnus agus ré teas na teineadh, noch shluigfeas na námhuid.
Ná mealltar sibh; ní ghabhann Día sgige chuige: oír gidh bé ní shiolchuireas neach, a sé an ní céudna bheanfas sé. Oír an tí shiolchuireas don choluinn buainfigh sé truailligheachd don choluinn; achd an tí shiolchuireas don Sbioruid buáinfidh se an bheatha mharthanach don Sbioruid.
Oír munar choigil Día na haingil do pheacuidh, achd ar na dteilgean síos go hifrionn dó, go dtug íad do shlabhraidhibh an dorchaduis chum a gcongmhála ris an mbreitheamhnus;
Oír a sé searbhfhoghantuidhe Dé é chum do mhaitheasasa. Achd dá ndéarnaidh tú olc, bíodh eagla órt; óir ní go diomháoineach iomchras sé an cloidheamh: óir a sé searbhfhoghantuidhe Dé é, na dhioghaltóir feirge ar an tí do ní olc.
Anois tháinic an críochnughadh ortsa, agus cuirfidh misi mfearg ort, agus do bhéarad breath ort do réir shlightheach, agus cuirfidh mé luáigheacht do ghráineamhlachta uile ort. Agus ní choigeola mo shúil thú, ní mó bhías truáighe agum: acht cúiteocha mé do shlighthe riot, agus béid do ghraineamhlachda ann do lár: agus biáidh a fhios aguibh gur misi an TIGHEARNA.
Uimesin mar an ccéadna do dhéana misi tinn thú lé do bhúaladh, dot dhéanamh áonránach do bhrígh do pheacadh.
Arson éigceart a shainte iseadh do bhí mé feargach, agus do bhuáil mé é: dfoluighios mé féin, agus do bhí mé feargach, agus do chuáidh seision ar aghaidh go dona a slighe a chroidhe. Do chonnairc mé a shlighthe, agus leigheosuidh mé é: tréorochuidh mé é fós, agus aiseoga mé comhfhurtachda dhó féin agus dá chaóinteachaibh.
¶ Ach tiucfa a ccrích, muna numhluighe tú do ghlór do THIGHEARNA Dé, do chóimhéad a aithneadh uile do choimhlíonadh agus a reachda uile noch aithnighimsi dhíot a niugh; go ttiucfuid na mallachdasa uile ort, agus go mbéaruid ort: Biáidh tú malluigh an sa chathruigh, agus biáidh tú malluigh an sa machaire.
¶ Gidheadh muna éistí rium, agus nach ndéantáoi na haitheanta so uile; Agus má tharcuisnighthí mo statúidígh, nó má bhíonn gráin ag bhur nanam roimh mo bhreitheamhnus, íonnus nach ccoimhlíonfáoi maitheanta uile, achd go mbrisfídhe mo chunnradh: Do dhéana misi mar an gceadna so ribhse; cuirfe me critheagla oruibh, cnáoi agus fíabhrus tinntighe, noch chnáoidhfeas na súile, agus do bhéura doilghios croidhe: agus cuirfidhe bhur síol go díomháoin, óir is íad bhur námhuid íosas é.
Deanam, agus filleam chum an TIGHEARNA: óir isé do bhris, agus leighiosuidh sé sinn; isé do bhuáil, agus ceingeola sé súas sinn.
Imthighidh a sdeach sa dorús chumhann: óir is farsing an dorus, agus is leathan an tslighe, thréoraigheas do chum damanta, agus is mór théid a sdeach thríthe: Do bhrígh gur cumhann an doras, agus is caól an tslighe thréoraigheas chum na beatha, agus is beag do gheibh eólus uirrthe.
Is adhfhúathmhaireacht don TIGHEARNA gach uile dhuine bhíos uáibhreach a ccroidhe: bíodh go níudhfadh lámh a láimh, ní bhíaidh se gan dioghaltas.
¶ Do bhrígh nach ccuirthear breitheamhnus a naghaidh dhroichghníomha a gerích ar ball, uime sin bíd croidhthe chloinne na ndaóine ar lasadh chum uilc do dhéanamh.
A mhairg don chiontach! óir is olc bheithior aigesion: óir do bhéarthar lúach sáothair a lámh féin dó.
Atá breitheamhnus ullamh fá chomhair na dtarcuísneach, agus scíursadha do dhruim na namadán.
Agus rachaid amach; an dream do rinne deighghniómhartha, go heiséirghe na beatha; agus an dream do rinne drochghniomhartha, go heiséirghe na damanta.
Nach ccuairteocha misi ar son na neitheannsa? a deir an TIGHEARNA: nach bia manam dioghaltach ar a leithéid so do chineadh?
Glanuidh guirme na cheidhe a nurchóid: agus is marsin do níd na scíursadha a nuile chuid a stigh don bholg.
Oír as eigean dúinn uile dul a lathair chaithíre bhreitheamhnuis Chríosd; ionnus go ngéubhadh gach éunduine chuige na neithe do rinne sé sa gcoluinn, do réir an ghníomha do rinne sé maith nó olc.
Agus do chonnairc mé na mairbh, eidír bheag agus mhór, na seasamh a bhfíadhnuise Dé; agus do hosgladh na leabhair: agus do hosgladh leabhar eile, eadhon leabhar na beatha: agus rugadh breath ar na mharbhaibh as na neithibh do bhí sgríobhtha sna leabhruibh, do réir a ngníomharthadh. Agus tug an fhairrge uáithe na mairbh do bhí innte; agus tug an bás agus ifearn úatha na mairbh do bhí aca: agus rugadh breath orrtha fó leíth do réir a ngníomharthadh.
Do dhearmadar háos gradha uile thú; ní íarruid siad thú; óir do loit misi thú le lot do námhad, lé smacht éattrócairigh, ar son iomaid héigceart; do bhrígh gur mhéaduigheadar do pheacuidhe.
Ar a nadhbharsin thug seision a ccroidhe a núas ré búaidhreadh; do thuislighiodar, agus ní raibh fear da bhfurtachd.
Dá nadmham ar bpeacuidh, atá seision fírinneach agus ceart re ar bpeacuigh do mhaitheamh dhúinn, agus ré ar nglanadh ó anuile neamhfhiréuntachd.
Achd do réir do chruáis féin agus do chroídhe neamhaithrigheach taisgidh tú dhuit féin féarg fá chomhair láoi na feirge agus fhoillsighthe cheirtbhreitheamhnuis Dé;
A deirimsi ribh, Nach mó: achd, muna ndéantáoisi aithrighe, go sgríosfuidhthear sibh euile mar an gcéadna.
Deuna trócaire orum, a Dhé, do réir do thrócaire móire: do réir ro iomaid do thruáighe scrios amach maindlighthe. Cruthaigh ionnam croidhe glan, a Dhé; agus athnúaghaidh ann mo mheadhón spiorad iomlán. Ná teilg mé seachad od fhiaghnuise; agus ná beír do spiorad náomhtha uáim. Aisig dhamh gáirdeachus do shlánuighthe; agus connuimh súas mé le spiorad shaóir. Ann sin múinfidh mé do shlighe do chiontachaibh; agus iompóchthair peacacha chugadsa. Sáor mé ó fhuil, a Dhé, Día mo shlánuighthe: agus foillseochaidh mo theanga thfíréantacht ós áird. A THIGHEARNA, foisgeola tú mo phuisíne; agus foillseochuidh mo bhéul do mholadh. Oír ní íarrann tú íodhbairt; agus go ttiubhruinn sin uáim: ní bhfuil dúil agad a nofráil loisge. Is íad íodhbartha Dé spiorad briste: ar chroidhe bhriste chomhbrúighte, a Dhé, ní dhéanair tarcuisne. Déan maith do Shion ó do dheaghthoil féin: cuir súas balladha Ierusalem. Annsin biáidh fonn agad a níodhbairt na fíréuntachda, a nofráil loisge agus a nofráil chnaóite go hiomlán: annsin do dhéanaid bulóga óga do thoirbhirt air haltóir. Nigh mé ó mo chiontaibh go hiomlán, agus glan mé ó mo pheacaidh.
Féuch, atá lá an TIGHEARNA ag teachd, fuilteach aráon le dioghaltas agus le feirg dhíscir, de dhéanamh na tíre uáigneach: agus léirsgriosfuidh sé na peacachasan aiste amach.
Dadmhaidh me mo pheacadh dhuitse, agus níor fholuigh mé mo chionta. A dubhairt mé, Aideomhad maindlighthe don TIGHEARNA; agus do mhaith tú urchóid mo pheacaidh. Selah.
Oir, féuch, tiucfa an lá loiscfios amhuil bacús; agus na húaibhrigh uile, fós, a nuile dhuine do ní urchóid, béid na cconnlach: agus loiscfidh an lá thiucfas íad súas, a deir TIGHEARNA na slógh, iondus nach bhtágfa fréumh nó beangán díobh.
Ní cuireann an Tíghearna muill ar a gheallamhuin, (mar mheasuid dream áirighe muill;) achd atá sé foighideach rinne, do bhrígh nach mían ris einneach dhul amúgha, achd na huile dháoine theachd chum aithrighe.
Do réir a ngníomh, is mar an ccéadan chuiteochus sé, buile re na námhuid, luáigheacht dá eascáirdibh, do bhéara sé luáigheachd do luchd na noiléan.
Ionnshamhail a nfirsin do thoirbhirt do Shátan, chum na colla do cháochludh iónnus go sáorfuidhe an sbiorad a ló an Tighearna Iósa.
Féuch, is liomsa a nuile anam; mar anam a nathair, marsin is liom anam an mhic: éugfuidh an tanam, pheacochus.
Achd a deirim ribh, Go dtiobhraid na dáoine cúntas úatha lá an bhreitheamhnuis, ar son gach aóinbhreithre díomhaóinighe dá laibhéoraid síad.
Atá mallacht an TIGHEARNA a ttigh an drochdhuine: acht beannuighidh sé áitreabh a nionnruic.
Agus amhuil atá a ndán do dhaóinibh bás dfagháil áonuáir amháin, agus na dhiáigh sin an breitheamhnus:
Do ní Día breitheamhnus air an bhfíréun, agus bí Día feargach ris an cciontach gach éanlá.
Gan leathrom na méabhail do dhéunamh déinneach air a dhearbhrathair: óir do ní Día díoghaltus sna neithibhse uile, do réir mar a dubhramar cheana ribh, agus do rinneamar dfíadhnuisi.
Achd do gheabhuid na daóine meata, agus díchreidmheacha, agus gráineamhla, agus luchd dúnmharbhtha, agus adhaltrannuis, agus na bpiséog, agus a niodhaladhruigh, agus a nuile bhréugaire, a gcuid sa loch atá ar dearglasadh do theine agus do ruibh: noch is dara bás ann.
Agus do bhéara mé amhgar air dhaóinibh, iondus go siubholuid amhuil dáoine dalla, do bhrigh gur pheacuigheadar a naghaidh an TIGHEARNA: agus dóirtfighear a bhfuil amach amhuil luáithreadh, agus a bhfeóil mar a naóileach. Ní mó fheadfas a nairgiod nó a nór a sáoradh a ló fheirge an TIGHEARNA; acht sluigfighear an talamh uile le teine a éuda: óir cuirfidh sé deireadh deithneasach leis a nuile dhuine dá náitreabhann san tir.
Ní chláonfa tú, thú féin síos dóibh, nimo seirbhís do dheanamh dóibh: oír misi an TIGHEARNA do Dhía, is Día éadmhar mé, thig dféachuim pheacuidh na naithreadh ar an gcloinn, gus an treas agus an ceathramhadh glún don druing fhuathuigheas mé;
Ní chláonfa tú thú féin sios dóibh ní dhéana tú serbhís dóibh: óir misi an TIGHEARNA do Dhía is Día éudmhar mé, agrus cionnta na naithreadh ar an gcloinn go nuige an treas agús an ceathrámhadh glún don mhéid fhuáthuighios mé,
¶ Oír, féuch, tiucfa an TIGHEARNA le teine, agus le na charbaduibh mar ghaóith ghuairdeáin, do chúitiughadh a fheirge maille re buirbe, agus a aithbhear maille re lasracha teineadh. Oír le teine agus le cloidheamh thaigeoras an TIGHEARNA ris a nuile fheóil: agus budh iomdha mairbh an TIGHEARNA.
Féuch, do chuáidh gáoth ghuáirdéain amach ón TTIGHEARNA a ndíbhfheirg, eadhon gaoth gharbh ghuáirdéain: tuitfidh sí go doilghiosach ar cheannuibh na ndrochdhaóine.
Muná ccoimhéada tú uile bhríathra an dlighesi dá ndéanamh mar atáid scríobhtha ansa leabharsa, chor go mbia eagla a nanma ghlórmhuir bhaoghluidhsi ort, DO THIGHEARNA DIA; Annsin do dhéana an TIGHEARNA do phlágha iongantach, agus plágha do shleachda, plágha móra, agus mhairfios á bhfad, agus tinnios doilghe, fadálach.
Uimhleochthar féachuin árd an duine, agus cromfuighear síos uáill na ndaoine: agus sé an TIGHEARNA amháin áirdeochar an lá sin. Oír biáidh lá THIGHEARNA na slógh ar gach uile dhuine dá bhfuil úaibhreach árd, agus ar gach áon thógthar súas; agus do bearfuighthear sios é:
I bhfidh an tise fós dfíon fheirge Dé, do nfíon ghlan líontar a gcupán a fheirge; agus do gheabhuidh a phíanadh a dteine agus a ruibh a bhfiadhnuise na naingeal náomhtha, agus a bhfíadhnuise a Nuáin: Agus biáidh deatach a bpeannuidhe ag éirighe súas go sáoghal na sáoghal: agus ní bhiáidh suáimhneas do ló agus doidhche, ag an drong do bheir onóir don nainmhídhe agus dá iomháigh, ná ag an tí ghabhus chuige comhartha a anmasan.
Ná bíodh eagla ort, a Iácob mo sheirbhíseach, a deir an TIGHEARNA: óir atáimsi maille riot; do dhéana mé críochnughadh iomlán do nuile chineadh chum ar theilg mé thú: acht ní cuirfidh mé deireadh iomlán leachdsa, acht smaichteocha mé thú a measardhacht; gidheadh ní fhúigfidh mé thú go hiomlán gan smachtughadh.
Noch a bhéuras dá gach éinneach do réir a ghníomhartha: Eadhon don druing iarrus tré fhoighid na deaghoibre glóir agus onóir agus neamhthruáilleadh, an bheatha mharrthanach: Achd don dreim ata ceannairrceach, agus nach umhluígheann don fhírinne, achd chreideas do néagcóruigh, dó bhéurthar diombugh agus fearg.
Oir as aithnigh dhúinn an tí a dubhairt, Is leamsa dioghaltus do dhéunamh, do bhéur cúitiughadh uáim, a deir an Tighearna. Agus a rís, Do dhéana an Tíghearna breitheamhnus ar a phobal. As ní robháoghlach tuitim a lámhuibh an Dé bhí.
Oír as ní ceart ag Día malairt buáidheartha do thabhairt don druing bhuáidhreas síbh; Agus suáimhneas dibhse fhuilngeas buáidhirt má ráon rinne, an tan fhoillséochas an Tíghearna Iósa é féin ó neamh maille ré na ainglibh cúmhachdacha,
Acht lé firéantachd bhreithneochuidh sé na boichd, agus aithbheoruidh sé le comhthrom ceannsuighthe na talmhan: agus buáilfidh sé an talamh le slait a bhéil, agus lé hanáil a phuisineadh mhuirfeas sé na cionntoigh.
Atá Día éudmhar, agus do ní an TIGHEARNA dioghaltas; atá an TIGHEARNA dioghaltach, agus fíochmhar; dó dhéanuigh an TIGHEARNA dioghaltas ar a naimhdibh, agus taiscidh sé géarsmacht dá easccáirdibh. Atá TIGHEARNA mall chum feirge, agus mór a ccumhachdaibh, agus ní sháorfa sé ar aonchor an droch dhuine: atá a shlighe aig an TTIGHEARNA annsa ghaóith ghuáirdeáin agus annsa stoirim, agus a síad na néulla lúáithreadh a chos.
Agus do dhéana mé dioghaltas mór orra maille ré iomaithbhearuibh garg; agus aitheonuid gur misi an TIGHEARNA an tan leagfas mé mo dhioghail orra.