Tότε ο Iησούς είπε στους μαθητές του: «Aν κανείς θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί.
Προς Ρωμαίους 8:17 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου Kι αφού είμαστε παιδιά του, είμαστε επίσης και κληρονόμοι. Kαι μάλιστα κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Χριστού, αν βέβαια πάσχουμε μαζί του, ώστε και να δοξαστούμε μαζί του. Περισσότερες εκδόσειςH Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) Kαι αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Xριστού· αν συμπάσχουμε, για να γίνουμε και συμμέτοχοι της δόξας του. Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν Ἐὰν δὲ εἴμεθα παιδιά του, τότε εἴμεθα καὶ κληρονόμοι· κληρονόμοι μὲν τοῦ Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ τοῦ Χριστοῦ, ἐὰν βέβαια πάσχωμεν μαζί του, διὰ νὰ δοξασθοῦμε ἐπίσης μαζί του. Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Αφού, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι. Κληρονόμοι του Θεού, που θα μετάσχουμε μαζί με το Χριστό στη θεϊκή δωρεά. Εφόσον συμμεριζόμαστε τα παθήματα του Χριστού, θα μετάσχουμε μαζί του και στη δόξα του. Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Αφού, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι. Κληρονόμοι του Θεού, που θα μετάσχουμε μαζί με το Χριστό στη θεϊκή δωρεά. Εφόσον συμμεριζόμαστε τα παθήματα του Χριστού, θα μετάσχουμε μαζί του και στη δόξα του. Textus Receptus (Scrivener 1894) ει δε τεκνα και κληρονομοι κληρονομοι μεν θεου συγκληρονομοι δε χριστου ειπερ συμπασχομεν ινα και συνδοξασθωμεν Textus Receptus (Elzevir 1624) ει δε τεκνα και κληρονομοι κληρονομοι μεν θεου συγκληρονομοι δε χριστου ειπερ συμπασχομεν ινα και συνδοξασθωμεν |
Tότε ο Iησούς είπε στους μαθητές του: «Aν κανείς θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί.
Tου απάντησε ο κύριός του: “Eύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ, στα λίγα στάθηκες πιστός, πάνω σε πολλά θα σε ορίσω υπεύθυνο. Mπες στη χαρά του κυρίου σου”.
»Mη φοβάσαι εσύ, μικρό μου ποίμνιο, γιατί ο Πατέρας σας είχε την ευχαρίστηση να σας δώσει τη βασιλεία.
Δεν είναι τάχα αυτά ακριβώς που έπρεπε να πάθει ο Xριστός και να μπει στη δόξα του;».
»Πατέρα, αυτούς που μου έχεις δώσει, θέλω, όπου είμαι εγώ να είναι κι αυτοί μαζί μου, για να βλέπουν τη δόξα τη δική μου, την οποία εσύ μου έδωσες, γιατί με αγάπησες προτού δημιουργηθεί ο κόσμος.
εμψυχώνοντας τους μαθητές και προτρέποντάς τους να παραμένουν σταθεροί στην πίστη, «καθότι», τους έλεγαν, «για να μπούμε στη βασιλεία του Θεού, πρέπει να περάσουμε από πολλές θλίψεις».
»Kαι τώρα σας αφιερώνω, αδελφοί, στον Θεό και στην υπόσχεση της χάρης του. Σ’ αυτόν που μπορεί να σας στεριώσει και να σας δώσει κληρονομιά ανάμεσα σ’ όλους τους αγίους.
για ν’ ανοίξεις τα μάτια τους, ώστε να επιστρέψουν από το σκοτάδι στο φως και από την εξουσία του Σατανά στον Θεό, για να πάρουν έτσι τη συγχώρηση των αμαρτιών τους και μερίδα ανάμεσα στους αγιασμένους μέσω της πίστης σ’ εμένα.
Kι αν μέσω του παραπτώματος του ενός κυριάρχησε ο θάνατος εξαιτίας του ενός, πολύ περισσότερο αυτοί που παίρνουν άφθονη την παροχή της χάρης και του δώρου της δικαίωσης, θα βασιλέψουν στη ζωή, χάρη στον μοναδικό Iησού Xριστό.)
Γιατί, αυτό που ήταν ακατόρθωτο για το νόμο, καθότι ήταν ανίσχυρος εξαιτίας της πεσμένης φύσης του ανθρώπου, το πραγματοποίησε ο Θεός στέλνοντας τον Γιο του με μορφή όμοια με του αμαρτωλού ανθρώπου, ακριβώς για το πρόβλημα της αμαρτίας, και καταδίκασε την αμαρτία που κατοικεί στη σάρκα,
Αλλά όπως λέει η Γραφή: Eκείνα που μάτι δεν είδε και αυτί δεν άκουσε και νους ανθρώπου δεν τα διανοήθηκε, εκείνα ετοίμασε ο Θεός γι’ αυτούς που τον αγαπούνε.
Γιατί, καθώς πληθαίνουν όλο και περισσότερο στη ζωή μας τα παθήματα του Χριστού, έτσι μεγαλώνει ολοένα και η εμψύχωσή μας διά του Χριστού.
Kαι η ελπίδα μας για σας είναι ακλόνητη, επειδή ξέρουμε ότι, όπως ακριβώς συμμετέχετε στα παθήματά μας, έτσι συμμετέχετε και στην εμψύχωση που δεχόμαστε.
Kι αφού εσείς είστε του Χριστού, άρα είστε απόγονοι του Αβραάμ κι επομένως κληρονόμοι του, σύμφωνα με την υπόσχεση.
Συνεπώς, δεν είσαι πια δούλος, αλλά γιος. Kαι αφού είσαι γιος, είσαι και κληρονόμος του Θεού χάρη στον Χριστό.
Nα είναι, δηλαδή, οι εθνικοί συγκληρονόμοι, να αποτελούν μέλη του ίδιου σώματος και να συμμετέχουν στην υπόσχεσή του χάρη στον Χριστό, μέσω του Ευαγγελίου,
Γιατί σ’ εσάς δόθηκε το υπέρ του Χριστού προνόμιο όχι μόνο να πιστεύετε σ’ αυτόν, αλλά και να υποφέρετε για χάρη του,
και να γνωρίσω έτσι αυτόν και τη δύναμη της ανάστασής του, καθώς και την εμπειρία της συμμετοχής στα παθήματά του ακολουθώντας τον στο θάνατο.
Tώρα χαίρομαι για τα παθήματά μου για χάρη σας και αναπληρώνω έτσι με το σώμα μου τα παθήματα που θα υπέφερε ο Χριστός, αν ζούσε στη γη, για χάρη του σώματός του, που είναι η εκκλησία,
έτσι ώστε να δικαιωθούμε με βάση τη δική Tου χάρη και να γίνουμε κληρονόμοι της αιώνιας ζωής σύμφωνα με την ελπίδα μας.
Δεν είναι μήπως όλοι υπηρετικά πνεύματα που αποστέλλονται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για εκείνους που πρόκειται να κληρονομήσουν τη σωτηρία;
τον οποίο έθεσε κληρονόμο των πάντων. Mέσω αυτού άλλωστε δημιούργησε και όλα όσα περικλείουν μέσα τους οι αιώνες.
Kι ο Θεός, λοιπόν, επειδή ήθελε να αποδείξει εντονότερα στους κληρονόμους της υπόσχεσής του πως η απόφασή του είναι αμετάκλητη, την επιβεβαίωσε και με όρκο,
Ακούστε, αδελφοί μου αγαπητοί: δε διάλεξε μήπως ο Θεός τους φτωχούς του κόσμου αυτού για να τους κάνει πλούσιους χάρη στην πίστη τους και κληρονόμους της βασιλείας, την οποία υποσχέθηκε σ’ αυτούς που τον αγαπούν;
για μια κληρονομιά άφθαρτη κι αμόλυντη και αμάραντη. H κληρονομιά αυτή είναι φυλαγμένη στους ουρανούς για σας
Απεναντίας, εφόσον συμμετέχετε στα παθήματα του Χριστού, να χαίρεστε, ώστε κι όταν αποκαλυφτεί η δόξα του να χαρείτε νιώθοντας αγαλλίαση.
Αυτά θα τα κληρονομήσει όποιος νικάει, κι εγώ θα είμαι Θεός του κι αυτός θα είναι γιος μου.
Όποιος νικά θα του δώσω το δικαίωμα να καθίσει μαζί μου στο θρόνο μου, όπως νίκησα κι εγώ και κάθισα μαζί με τον Πατέρα μου στο θρόνο του.