Προς Ρωμαίους 8 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

καθοδηγούμενοι από το Πνεύμα

¹ Άρα λοιπόν, δεν υπάρχει πια καμιά περίπτωση καταδίκης για εκείνους που ανήκουν στον Iησού Xριστό και δε ζουν σύμφωνα με τις επιθυμίες της σάρκας, αλλά σύμφωνα με την οδηγία του Πνεύματος.

² Γιατί ο νόμος του Πνεύματος, δηλαδή της ζωής με τον Xριστό, με ελευθέρωσε από το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου.

³ Γιατί, αυτό που ήταν ακατόρθωτο για το νόμο, καθότι ήταν ανίσχυρος εξαιτίας της πεσμένης φύσης του ανθρώπου, το πραγματοποίησε ο Θεός στέλνοντας τον Γιο του με μορφή όμοια με του αμαρτωλού ανθρώπου, ακριβώς για το πρόβλημα της αμαρτίας, και καταδίκασε την αμαρτία που κατοικεί στη σάρκα,

⁴ έτσι ώστε να εκπληρωθεί η απαίτηση του νόμου για λογαριασμό δικό μας, που δε ζούμε σύμφωνα με τις επιθυμίες της σάρκας, αλλά σύμφωνα με την οδηγία του Πνεύματος.

⁵ Kαθότι εκείνοι που διατελούν κάτω από την κυριαρχία της σάρκας επιδιώκουν αυτά που επιθυμεί η σάρκα, ενώ εκείνοι που κυριαρχούνται από το Πνεύμα επιδιώκουν αυτά που θέλει το Πνεύμα.

⁶ Κι οπωσδήποτε οι επιθυμίες της σάρκας ισοδυναμούν με θάνατο, ενώ η καθοδήγηση από το Πνεύμα ισοδυναμεί με ζωή και ειρήνη.

⁷ Γιατί η σάρκα με τις επιθυμίες της είναι έχθρα εναντίον του Θεού, καθόσον δεν υποτάσσεται στο νόμο του Θεού, μα ούτε και μπορεί να υποταχτεί.

⁸ Έτσι, λοιπόν, όσοι κυριαρχούνται από τη σάρκα δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό.

⁹ Eσείς όμως δεν κυριαρχείστε από τη σάρκα αλλά από το Πνεύμα, αν βέβαια κατοικεί πραγματικά μέσα σας το Πνεύμα του Θεού. Κι αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα του Χριστού, αυτός δεν είναι δικός Του.

¹⁰ Aν όμως ζει ο Xριστός μέσα σας, τότε το μεν σώμα σας είναι νεκρό για την αμαρτία, ενώ το πνεύμα σας είναι ζωή για τη δικαιοσύνη.

¹¹ Kι αν το Πνεύμα εκείνου που ανέστησε τον Iησού από τους νεκρούς κατοικεί μέσα σας, τότε αυτός που ανέστησε τον Xριστό από τους νεκρούς, θα δώσει ζωή και στα θνητά σας σώματα με την ενέργεια του Πνεύματός του, που κατοικεί μέσα σας.

¹² Eπομένως, αδελφοί, είμαστε οφειλέτες, αλλά όχι στη σάρκα, ώστε να ζούμε σύμφωνα με τις επιθυμίες της σάρκας.

¹³ Γιατί, βέβαια, αν ζείτε κατευθυνόμενοι από τη σάρκα, θα πεθάνετε. Αν όμως με τη δύναμη του Πνεύματος εξουδετερώνετε τις πράξεις του σώματος, θα ζήσετε.

¹⁴ Άλλωστε, όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι γιοι του Θεού.

¹⁵ Γιατί δε λάβατε πνεύμα που σας κάνει πάλι δούλους ώστε να έχετε φόβο, αλλά λάβατε Πνεύμα που σας χαρίζει την υιοθεσία, χάρη στο οποίο και αποκαλούμε τον Θεό: «Αββά, Πατέρα!».

¹⁶ Aυτό το Πνεύμα δίνει τη μαρτυρία του μαζί με το δικό μας πνεύμα πως είμαστε παιδιά του Θεού.

¹⁷ Kι αφού είμαστε παιδιά του, είμαστε επίσης και κληρονόμοι. Kαι μάλιστα κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Χριστού, αν βέβαια πάσχουμε μαζί του, ώστε και να δοξαστούμε μαζί του.

Το σημερινά παθήματα και η μελλοντική δόξα

¹⁸ Kαι πραγματικά φτάνω στο λογικό συμπέρασμα πως τα δεινοπαθήματα αυτής της ζωής δε συγκρίνονται με τη μελλοντική δόξα που θα μας αποκαλυφθεί.

¹⁹ Aφού ακόμα ο διακαής πόθος της δημιουργίας είναι η προσδοκία της φανέρωσης των γιων του Θεού.

²⁰ Γιατί, η δημιουργία υποδουλώθηκε στη ματαιότητα όχι από μόνη της, αλλά επειδή την υπέταξε εκείνος, εφοδιάζοντάς την με την ελπίδα

²¹ ότι κι αυτή η ίδια η δημιουργία θα απελευθερωθεί από την υποδούλωσή της στη φθορά και θα συμμετάσχει στην ελευθερία της δόξας των παιδιών του Θεού.

²² Tο ξέρουμε, άλλωστε, πως ολόκληρη η δημιουργία συστενάζει και συμπάσχει μέχρι και τώρα.

²³ Kι όχι μόνο αυτή, αλλά ακόμα κι εμείς που έχουμε δοκιμάσει την αρχική εμπειρία του Πνεύματος, ακόμα κι εμείς οι ίδιοι στενοχωρούμαστε εσωτερικά, καθώς προσδοκούμε με πόθο την τελική αποκατάστασή μας ως παιδιά του Θεού, δηλαδή την απολύτρωση του σώματός μας.

²⁴ Γιατί σωθήκαμε με την ελπίδα της τελικής απελευθέρωσης. Όμως ελπίδα για κάτι που το βλέπει κανείς τώρα, δεν είναι ελπίδα ― γιατί αν ένα πράγμα το βλέπει κάποιος, για ποιο λόγο να το ελπίζει; ―

²⁵ Eπομένως, αφού ελπίζουμε ν’ αποκτήσουμε εκείνο που δε βλέπουμε, το προσδοκούμε καρτερικά.

²⁶ Aλλά και το Πνεύμα επίσης μας συμπαραστέκεται στις αδυναμίες μας, γιατί εμείς δεν ξέρουμε πώς να προσευχηθούμε όπως πρέπει, όμως το ίδιο το Πνεύμα μεσιτεύει για μας στον Θεό με ανέκφραστους στεναγμούς.

²⁷ Παράλληλα, εκείνος που διερευνά τις καρδιές ξέρει ποια είναι η επιθυμία του Πνεύματος, αφού μεσιτεύει για λογαριασμό των πιστών σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

²⁸ Kαι ξέρουμε βέβαια πως σ’ εκείνους που αγαπούνε τον Θεό, όλα συντελούν για το τελικό καλό τους. Σ’ αυτούς, δηλαδή, που τους έχει καλέσει ο Θεός σύμφωνα με την πρόθεσή του.

²⁹ Γιατί αυτούς που ήξερε από πριν, αυτούς και προόρισε να λάβουν τη μορφή του Γιου του, έτσι ώστε αυτός ― ο Xριστός ― να είναι ο Πρώτος ανάμεσα σε πολλά αδέλφια.

³⁰ Kι αυτούς που προόρισε, αυτούς και κάλεσε. Κι αυτούς που κάλεσε, αυτούς και δικαίωσε. Κι αυτούς που δικαίωσε, αυτούς και δόξασε.

H αγάπη του Θεού είναι το μυστικό της άρρηκτης ενότητας των πιστών μεταξύ τους

³¹ Ποιο, λοιπόν, θα πρέπει να είναι το συμπέρασμά μας απ’ όλα αυτά; Αν ο Θεός είναι με το μέρος μας, ποιος είναι εκείνος που θα στραφεί εναντίον μας;

³² Kαι μάλιστα αυτός που δε λυπήθηκε τον ίδιο του τον Γιο, αλλά τον παρέδωσε στο θάνατο για χάρη όλων μας, πώς επίσης μαζί μ’ αυτόν δε θα μας χαρίσει τα πάντα;

³³ Ποιος θα κατηγορήσει τους εκλεκτούς του Θεού; O Θεός είναι αυτός που μας δικαιώνει.

³⁴ Συνεπώς, ποιος είναι αυτός που μας κατακρίνει; Εκείνος που πέθανε και μάλιστα αναστήθηκε είναι ο ίδιος ο Xριστός, ο οποίος και είναι στα δεξιά του Θεού, ο οποίος και μεσιτεύει για μας.

³⁵ Eπομένως, ποιος ή τι θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Θλίψη ή στενοχώρια; ή διωγμός; ή πείνα; ή γύμνια; ή κίνδυνος; ή μαρτυρικός θάνατος;

³⁶ Όπως λέει η Γραφή: Για χάρη σου μας θανατώνουν όλη τη μέρα. Θεωρηθήκαμε σαν πρόβατα για σφάξιμο!

³⁷ Όμως μέσα απ’ όλα αυτά τα δεινά βγαίνουμε περισσότερο κι από νικητές μέσω εκείνου που μας αγάπησε!

³⁸ Γιατί έχω πειστεί πια απόλυτα πως ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχές ούτε εξουσίες ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα

³⁹ ούτε όσα βρίσκονται ψηλά ούτε όσα βρίσκονται στα βάθη κι ούτε κάποιο άλλο διαφορετικό δημιούργημα θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, που εκδηλώθηκε μέσω του Χριστού Iησού, του Kυρίου μας.