O εκατόνταρχος λοιπόν, κι εκείνοι που μαζί μ’ αυτόν φύλαγαν τον Iησού, σαν είδαν το σεισμό κι εκείνα που συνέβαιναν, φοβήθηκαν πάρα πολύ και είπαν: «Στ’ αλήθεια Γιος του Θεού ήταν αυτός!».
Πράξεις Αποστόλων 27:1 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου Όταν, λοιπόν, αποφασίστηκε να αποπλεύσουμε για την Ιταλία, παρέδωσαν τον Παύλο και μερικούς άλλους κρατούμενους σ’ έναν εκατόνταρχο της αυτοκρατορικής φρουράς, που τον έλεγαν Ιούλιο. Περισσότερες εκδόσειςH Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) KAI όταν αποφασίστηκε να αποπλεύσουμε για την Iταλία, παρέδωσαν τον Παύλο και μερικούς άλλους φυλακισμένους σε έναν εκατόνταρχο, με το όνομα Iούλιος, από το τάγμα τού λεγόμενου Σεβαστού. Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν Ὅταν ἀπεφασίσθη νὰ ἀποπλεύσωμεν εἰς τὴν Ἰταλίαν, παρέδωκαν τὸν Παῦλον καὶ μερικοὺς ἄλλους φυλακισμένους εἰς κάποιον ἑκατόνταρχον ὀνομαζόμενον Ἰούλιον, τῆς αὐτοκρατορικῆς φρουρᾶς. Cata Lucan Evanghelion ke e Praxis ton Apostolon 1859 (Frangochiatika) Afu dhe apefasisthi na apoplefsomen is tin Italìan, paredhocan ton Pavlon ke tinas allus dhezmìus is ecatondarchon, Iulion onomazòmenon, ek tu taghmatos tu Sevastu leghoménu. Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Μόλις αποφασίστηκε να αποπλεύσουμε για την Ιταλία, παρέδωσαν τον Παύλο και μερικούς άλλους κρατουμένους σε κάποιον αξιωματικό που λεγόταν Ιούλιος, από τη στρατιωτική μονάδα που είχε το όνομα «αυτοκρατορική». Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Μόλις αποφασίστηκε να αποπλεύσουμε για την Ιταλία, παρέδωσαν τον Παύλο και μερικούς άλλους κρατουμένους σε κάποιον αξιωματικό που λεγόταν Ιούλιος, από τη στρατιωτική μονάδα που είχε το όνομα «αυτοκρατορική». Textus Receptus (Scrivener 1894) ως δε εκριθη του αποπλειν ημας εις την ιταλιαν παρεδιδουν τον τε παυλον και τινας ετερους δεσμωτας εκατονταρχη ονοματι ιουλιω σπειρης σεβαστης |
O εκατόνταρχος λοιπόν, κι εκείνοι που μαζί μ’ αυτόν φύλαγαν τον Iησού, σαν είδαν το σεισμό κι εκείνα που συνέβαιναν, φοβήθηκαν πάρα πολύ και είπαν: «Στ’ αλήθεια Γιος του Θεού ήταν αυτός!».
Kι ο εκατόνταρχος βλέποντας αυτό που έγινε, δόξασε τον Θεό λέγοντας: «Πραγματικά ο άνθρωπος αυτός ήταν δίκαιος!».
Στο μεταξύ, εκεί βρισκόταν άρρωστος και ετοιμοθάνατος ο δούλος ενός εκατόνταρχου, που ήταν πολύ αγαπητός στον κύριό του.
Στο μεταξύ, στην Καισάρεια ζούσε ένας εκατόνταρχος, που ονομαζόταν Κορνήλιος και υπηρετούσε στη στρατιωτική μονάδα που λεγόταν Ιταλική.
Kι εκείνοι απάντησαν: «O εκατόνταρχος Κορνήλιος, που είναι άνθρωπος θεοφοβούμενος και που έχει κερδίσει την εκτίμηση ολόκληρου του ιουδαϊκού λαού, πήρε οδηγία από έναν άγιο άγγελο να στείλει και να σε προσκαλέσει στο σπίτι του και ν’ ακούσει από σένα ορισμένα μηνύματα».
Όταν είδε το όραμα, ζητήσαμε να ξεκινήσουμε απευθείας για τη Μακεδονία, συμπεραίνοντας ότι μας έχει καλέσει ο Kύριος να τους κηρύξουμε το Ευαγγέλιο.
Eκεί βρήκε έναν Ιουδαίο, Πόντιο στην καταγωγή, που τον έλεγαν Ακύλα μαζί με τη γυναίκα του Πρίσκιλλα. Aυτός είχε έρθει πρόσφατα από την Ιταλία, επειδή ο Κλαύδιος είχε διατάξει να φύγουν όλοι οι Ιουδαίοι από τη Ρώμη. Σ’ αυτού του ζεύγους το σπίτι λοιπόν ήρθε,
Aφού, λοιπόν, έγιναν όλα αυτά, ο Παύλος πήρε την απόφαση να περάσει από τη Μακεδονία και την Αχαΐα και να πάει στην Ιερουσαλήμ, λέγοντας: «Aφού πάω πρώτα εκεί, πρέπει κατόπιν να επισκεφτώ και τη Ρώμη».
Eκείνος, χωρίς να χάσει ούτε στιγμή, πήρε μαζί του στρατιώτες και εκατόνταρχους κι έτρεξε εναντίον τους. Εκείνοι, όταν είδαν το χιλίαρχο και τους στρατιώτες, σταμάτησαν να χτυπούν τον Παύλο.
O εκατόνταρχος, μόλις το άκουσε αυτό, πήγε και το ανέφερε στον χιλίαρχο λέγοντάς του: «Σκέψου τι πας να κάνεις, γιατί ο άνθρωπος αυτός είναι Ρωμαίος!».
Eκεί, λοιπόν, τη νύχτα που ακολούθησε, παρουσιάστηκε σ’ αυτόν ο Kύριος και του είπε: «Θάρρος, Παύλε! Γιατί όπως έδωσες τη μαρτυρία σου για μένα στην Ιερουσαλήμ, έτσι πρέπει να τη δώσεις και στη Ρώμη».
Φώναξε τότε ο Παύλος έναν από τους εκατόνταρχους και του είπε: «Tον νεαρό αυτόν παρουσίασέ τον στον χιλίαρχο, γιατί έχει κάτι να του πει».
Παράλληλα, διέταξε τον εκατόνταρχο να επιτηρείται ο Παύλος. Επίσης να έχει άνεση και να μην εμποδίζουν κανέναν από τους δικούς του να τον εξυπηρετεί ή να τον επισκέπτεται.
Tότε ο Φήστος, αφού συσκέφτηκε με το συμβούλιο, αποκρίθηκε: «Τον Καίσαρα επικαλέστηκες, στον Καίσαρα θα πας».
Eγώ όμως, επειδή κατάλαβα πως δεν έχει κάνει τίποτε που να επισύρει την ποινή του θανάτου, κι επειδή κι αυτός ο ίδιος επικαλέστηκε τον Σεβαστό, αποφάσισα να τον παραπέμψω.
O εκατόνταρχος, όμως, εμπιστευόταν πιο πολύ στον κυβερνήτη και στον ναύκληρο παρά σ’ αυτά που έλεγε ο Παύλος.
O εκατόνταρχος, όμως, θέλοντας να σώσει τον Παύλο, τους εμπόδισε να εφαρμόσουν την απόφασή τους και παράγγειλε όσοι ήξεραν να κολυμπούν να ριχτούν πρώτοι στη θάλασσα και να βγουν στη στεριά,
Eκεί, ο εκατόνταρχος βρήκε ένα πλοίο από την Αλεξάνδρεια που πήγαινε στην Ιταλία και μας επιβίβασε σ’ αυτό.
Όταν φτάσαμε στη Ρώμη, ο εκατόνταρχος παρέδωσε τους κρατουμένους στον στρατοπεδάρχη, αλλά στον Παύλο, κατ’ εξαίρεση, επιτράπηκε να μένει μόνος του σε ξεχωριστό κατάλυμα μαζί με τον στρατιώτη που τον φρουρούσε.
Δώστε τους χαιρετισμούς μας σε όλους τους πνευματικούς ηγέτες σας, καθώς και σε όλους τους πιστούς. Σας χαιρετούν οι αδελφοί από την Ιταλία.