Дакуль жа бязбожнікі, Госпадзе, дакуль жа бязбожнікі будуць задавацца?
Дакуль бязбожнікі, ГОСПАДЗЕ, дакуль бязбожнікі будуць радавацца?
бо Гасподзь ёсьць Бог вялікі і Цар над усімі багамі.
Такім чынам, павесілі Амана на шыбеніцы, якую ён прыгатаваў для Мардахэя; і так супакоілася абурэнне цара.
Эстэр сказала: «Аман — гэты вораг і найгоршы наш непрыяцель». Чуючы гэта, ён затрывожыўся адразу ж перад абліччам цара і царыцы.
што радасць несправядлівых кароткая і весялосць бязбожнікаў — быццам імгненне.
Бо Ты — Бог прыстанішча майго; чаму ж Ты мяне адкінуў і чаму крочу я сумны, а вораг чыніць мне пераслед?
Здзекуюцца яны і прамаўляюць благое, з высокай пасады несправядліва прамаўляюць.
Дакуль жа, Госпадзе? Ці вечна будзеш гневацца? Няўжо ўспыхне, як агонь, рэўнасць Твая?
Божа, навярні нас, прасвятлі аблічча Тваё, і мы будзем збаўлены.
Скараціў Ты дні яго маладосці, пакрыў яго няславай.
О меч Госпада, дакуль яшчэ не супачынеш? Вярніся ў похвы свае, супакойся і стрымайся!
Дакуль, Госпадзе, буду прызываць Цябе, і Ты не чуеш? Буду лямантаваць Табе аб гвалце, і Ты не збаўляеш?
І гаманілі яны гучным голасам, кажучы: «Госпадзе, святы і справядлівы, як доўга будзеш марудзіць з судом і помстай за нашу кроў над жыхарамі зямлі?»