Як сном пасьля абуджэньня, Ты, Госпадзе, збудзіўшыся, грэбуеш вобразам іхнім.
Дагледзь запавет Твой, бо цямноты зямлі поўныя жытлішчамі гвалту.
Быццам сну пасля абуджэння, Ты адцураешся іх, узняўшыся.
Як сон прамінае ён, і не знайсьці, пралятае, быццам марыва начное.
Вось, на [некалькі] пядзяў Ты даў дні мае, і век мой — як нішто перад Табою! Толькі ўсякай марнасьцю ёсьць кожны чалавек, [нават] у сіле. (Сэлях)
тады няхай перасьледуе вораг душу маю і дагоніць, няхай утопча ў зямлю жыцьцё маё і славу маю кіне ў пыл! (Сэлях)
І быццам зо сну прачнуўся Госпад, як той волат, якога віно разьвесяліла,
Ты іх зносіш [разводзьдзем]; яны — як сон і як трава, якая раніцаю зелянее.