ПСАЛТЫР 39 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Пс 39

¹ Кіраўніку хору. Едутуну. Псальм Давіда.

² Я сказаў: «Буду захоўваць шлях мой, каб не саграшыць языком маім! Буду захоўваць вусны мае вуздою, пакуль бязбожнік перада мною».

³ Я зьнямеў у маўчаньні; маўчаў пра добрае, але боль мой нішчыў [мяне].

⁴ Распалілася сэрца маё ў нутры маім; ва ўздыханьні маім запалаў агонь, і я прамовіў языком маім.

⁵ Дай мне ведаць, ГОСПАДЗЕ, канец мой і меру дзён маіх, якая яна. Дай мне ведаць, які я нетрывалы!

⁶ Вось, на [некалькі] пядзяў Ты даў дні мае, і век мой — як нішто перад Табою! Толькі ўсякай марнасьцю ёсьць кожны чалавек, [нават] у сіле. (Сэлях)

⁷ Толькі як здань ходзіць чалавек, [і ёсьць] толькі марнасьцю; ён трывожыцца, прагавіта зьбірае і ня ведае, хто забярэ гэта.

⁸ І цяпер, на што [яшчэ] я спадзяюся, Госпадзе? Надзея мая ў Табе!

⁹ Ад усіх правінаў маіх выратуй мяне; на ганьбаваньне ад бязглуздых ня стаў мяне.

¹⁰ Я зьнямеў, не адчыняю вуснаў маіх, бо Ты зрабіў гэта.

¹¹ Забяры ад мяне караньне Тваё, ад удараў рукі Тваёй я зьнікаю.

¹² Дакараньнем за беззаконьне Ты караеш чалавека і нявечыш, як ад молі, прагненьні ягоныя. Толькі марнасьцю ёсьць кожны чалавек! (Сэлях)

¹³ Пачуй малітву маю, ГОСПАДЗЕ, і прыхілі вуха да ляманту майго! Не маўчы на сьлёзы мае, бо я прыхадзень у Цябе і пасяленец, як і ўсе бацькі мае.

¹⁴ Не ўглядайся на мяне, каб я павесялеў перад тым, як зыйду, і ня будзе мяне!