ПСАЛТЫР 39:6 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

⁶ Вось, на [некалькі] пядзяў Ты даў дні мае, і век мой — як нішто перад Табою! Толькі ўсякай марнасьцю ёсьць кожны чалавек, [нават] у сіле. (Сэлях)

Біблія (пераклад В. Сёмухі)

⁶ Многа зрабіў Ты, Госпадзе Божа мой. Твае цуды і думкі Твае, толькі пра нас - няма Табе роўных! - хацеў бы я прапаведаваць і гаварыць, але ім ліку няма.

Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

⁶ Вось жа вызначыў Ты дні мае на некалькі корхаў, і прамежак жыцця майго — нішто прад Табою. Бо кожны чалавек — як суцэльная марнасць.

ПСАЛТЫР 39:6 Крыжаваныя спасылкі

ЁВА 14:1

Чалавек, які народжаны з жанчыны, мае век кароткі і поўны трывогаў.

ЁВА 7:16

Я страціў надзею, ня буду больш жыць; даруй мне, бо дні мае — марнасьць.

ЁВА 7:7

Памятай, што жыцьцё маё — як подых ветру, і вока маё ня вернецца, каб пабачыць дабро.

ПСАЛТЫР 127:2

Надарэмна для вас рана ўставаць, позна сядзець і есьці хлеб у смутку, бо Свайму ўлюбёнаму Ён дае ў сьне.

ПСАЛТЫР 144:4

Чалавек падобны да марнасьці; дні ягоныя — быццам цень, што мінае.

ПСАЛТЫР 89:48

Узгадай, які век мой, якой марнасьцю Ты стварыў усіх сыноў чалавечых!

ВЫСЛОЎІ 13:22

Добры пакідае спадчыну і ўнукам, а багацьце грэшнікаў захоўваецца для праведных.

ВЫСЛОЎІ 23:5

Зьвернеш вочы твае на яго, а яго няма, бо справіць яно крылы сабе і паляціць, як арол, аж у неба.

ВЫСЛОЎІ 27:24

бо багацьце ня вечнае, і ці ж дыядэма [перадаецца] з пакаленьня ў пакаленьне?

ЭКЛЕЗІЯСТА 1:14

Глядзеў я на ўсе справы, якія робяцца пад сонцам; і вось, усё — марнасьць і пагоня за ветрам.

ЭКЛЕЗІЯСТА 11:10

І прыбяры смутак з сэрца твайго, і аддалі ліхоцьце ад цела твайго, бо маладосьць і цёмнасьць валасоў — марнасьць.

ЭКЛЕЗІЯСТА 12:13

Сутнасьць усяго слова, што было пачута: бойся Бога і захоўвай прыказаньні Ягоныя, бо ў гэтым — усё для чалавека!

ЭКЛЕЗІЯСТА 12:8

Марнасьць марнасьцяў, сказаў Эклезіяст, усё — марнасьць.

ЭКЛЕЗІЯСТА 2:26

Бо чалавеку, які добры перад абліччам Ягоным, Ён дае мудрасьць, і веданьне, і радасьць, а грэшніку дае занятак, каб зьбіраў, і назапашваў, і [потым] аддаў таму, хто добры перад абліччам Божым. І гэта таксама марнасьць і пагоня за ветрам.

ЭКЛЕЗІЯСТА 2:8

Я назьбіраў сабе таксама срэбра і золата, і каштоўнасьці валадароў і акругаў; завёў сьпевакоў і сьпявачак, і асалоду сыноў чалавечых, мноства наложніцаў.

ЭКЛЕЗІЯСТА 5:14

Бо як выйшаў ён з улоньня маці сваёй голы, так і вернецца назад, як прыйшоў, і нічога не забярэ рукою сваёю з таго, што прыйшло праз цяжкую працу ягоную.

ІСАІ 55:2

Навошта вы адважваеце срэбра за тое, што ня хлеб, і працу сваю за тое, што не насыціць? Слухаючы, паслухайце Мяне і будзеце есьці [тое, што] добрае, і будзе насалоджвацца тлустым душа вашая.

ЛУКАША 12:26

Дык вось, калі і найменшага ня можаце, навошта клапоціцеся пра іншае?

ЛУКАША 12:29

І вы не шукайце, што вам есьці, ці што піць, і не турбуйцеся.

1 КАРЫНФЯНАЎ 7:31

і тыя, што карыстаюцца гэтым сьветам, як не карыстаюцца; бо праходзіць выгляд гэтага сьвету.

ЯКАВА 4:14

вы, якія ня ведаеце, што [будзе] заўтра. Бо што такое жыцьцё вашае? Бо яно — пара, якая зьяўляецца на малы [час], а потым чэзьне.

ЯКАВА 5:3

Золата вашае і срэбра паржавела, і іржа іхняя сьведчыць супраць вас і зьесьць цела вашае, як агонь. Вы сабралі сабе скарб на апошнія дні.

1 ПЯТРА 1:24

Бо ўсякае цела — як трава, і ўсякая слава чалавечая — як кветка на траве; засохла трава, і кветка яе ўпала,

1 ПЯТРА 5:7

Усе турботы свае ўскладайце на Яго, бо Ён клапоціцца пра вас.