Ды я і не ўмею ліслівіць, бо зараз жа ўзяў бы мяне Творца мой.
бо ня ўмею лісьлівіць, іначай няхай адразу возьме мяне Творца мой.
бо я ня ўмею лісьлівіць: цяпер забі мяне, Творца мой.
Абяцае блізкіх як здабычу, але вочы сыноў яго змарнеюць.
Не буду звяртаць увагі на асобу, і ні перад адным чалавекам ліслівіць не буду.
Дык пачуй, Ёве, прамову маю і выслухай усе словы мае.
Ад шчырага сэрца мае словы, і чыстую праўду кажуць вусны мае.
“Ці можа чалавек быць справядлівейшым за Бога, або ці будзе муж чысцейшым за свайго Творцу?
Хто дакарае чалавека, потым знойдзе ласку, больш чым той, хто ліслівіць языком.
Хто ліслівіць падманна блізкаму, ставіць сіло на ногі яго.
Людзям я цяпер дагаджаю ці Богу? Ці я імкнуся людзям падабацца? Калі б я людзям падабаўся, не быў бы паслугачом Хрыстовым!
Бо ніколі, як ведаеце, не былі мы ў слове ліслівымі, ані пры ніякай нагодзе хцівымі, Бог сведка,