Біблія онлайн

Аб'явы


Усю біблію Стары Запавет Новы Запавет




ГАБРЭЯЎ 11:25 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

і выбраў лепш пакутаваць з народам Божым, чым мець часовую прыемнасьць грэху,

Глядзіце раздзел

Біблія (пераклад В. Сёмухі)

і лепей захацеў пакутаваць з народам Божым, чым мець часовую, грахоўную асалоду,

Глядзіце раздзел

Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

лепш выбіраючы быць пераследаваным разам з народам Божым, чым мець часовую прыемнасць граху.

Глядзіце раздзел



ГАБРЭЯЎ 11:25
34 Крыжаваныя спасылкі  

радасьць злачынцаў кароткая, і пацеха бязбожных на момант толькі.


Сьцеражыся, каб не зьвярнуўся да злачынства, бо праз яго ты спазнаеш гора.


Валадарыць Бог над усімі народамі; Бог сядзіць на пасадзе сьвятасьці Сваёй.


Божа, шчыце наш! Зірні і паглядзі на аблічча памазанца Твайго!


Трымціць сэрца маё, трывога ахапіла мяне, прыцемкі, жаданыя мною, сталіся жудасьцю для мяне.


А [нават] калі не [вызваліць], няхай будзе вядома табе, валадару, што багам тваім мы ня будзем служыць і балвану залатому, якога ты паставіў, ня будзем пакланяцца».


але ня мае ў сабе кораня і нетрывалы: калі надыходзіць прыгнёт ці перасьлед дзеля слова, адразу горшыцца.


Але Абрагам сказаў: “Сыне! Узгадай, што ў жыцьці тваім меў ты добрае, а Лазар — ліхоту; цяпер жа ён тут суцяшаецца, а ты мучышся.


Гледзячы, Я ўбачыў гора народу Майго ў Эгіпце, і пачуў стагнаньне іхнае, і зыйшоў выбавіць іх. І цяпер ідзі, Я пашлю цябе ў Эгіпет”.


І ня толькі [гэтым], але хвалімся і ў прыгнётах, ведаючы, што прыгнёт робіць цярплівасьць,


Так што хто ў Хрысьце, той новае стварэньне; старое мінула, вось, сталася ўсё новае.


Цяпер я радуюся ў пакутах маіх за вас і дапаўняю нястачу ў целе маім прыгнётаў Хрыстовых за Цела Ягонае, якое ёсьць Царква,


Дык не саромся сьведчаньня Госпада нашага, ані мяне, вязьня Ягонага, але перанось цяжкасьці разам з Эвангельлем паводле сілы Бога,


Узгадайце ж ранейшыя дні вашыя, калі вы, прасьветленыя, вытрывалі вялікае змаганьне пакутаў,


былі каменаваныя, пілаваныя, спакушаныя, былі забіваныя мячом, бадзяліся ў авечых і казіных скурах, маючы нястачу, прыгнёт, нягоды;


Таму застаецца для народу Божага захаваньне суботы.


бо гнеў чалавека ня чыніць праведнасьці Божае.


Вы мелі раскошу на зямлі і жылі ў распусьце; вы насыцілі сэрцы вашыя, быццам на дзень, калі будзеце на зарэз.


некалі не народ, а цяпер — народ Божы; [некалі] не мілаваныя, а цяпер — памілаваныя.


Колькі ўслаўляла яна сябе і раскашавалася, гэтулькі дайце ёй мучэньняў і плачу, бо яна казала ў сэрцы сваім: “Сяджу валадаркаю, і не ўдава я, і плачу ня буду бачыць».