Biblia Todo Logo
Bíobla ar líne
- Fógraí -




Matha 5:11 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

11 Is aoibhinn daoibh‐se nuair do‐bhéarfar tarcuisne dhaoibh, agus nuair ciapfar sibh, agus nuair adéarfar gach aon fhocal bréagach ’n‐bhúr n‐aghaidh, ar mo shon‐sa.

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua 1970 (Ó Cuinn)

11 “Is beannaithe sibh féin nuair a bhíos na daoine ag fonóid fúibh agus ag cur géarleanúna oraibh agus gach uile dhrochfhocal á rá acu fúibh go bréagach mar mhaithe liomsa.

Féach an chaibidil Cóip

Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

11 Is beannuighthe sibh-se nuair a bhéarfar achmhusán díbh, agus chuirfear géirleanamhaint oraibh, agus déarfar gach olc i bhur n-aghaidh go bréagach, mar gheall orm-sa;

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

11 Is beannuighthe bheithí, an tan imdheargfuid dáoine sibh, agus dhibeoruid sibh, agus a déuruid gach uile dhrochfhocal ribh go bréugach, ar mo shonsa.

Féach an chaibidil Cóip

Na Cheithre Soisgéil agus Gníoṁartha na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

11 Is aoibhinn daoibh-se nuair a déanfar spídiú oraibh agus ciapadh, agus an uile shaghas tromaidheachta éithigh, mar gheall orm-sa;

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua agus Leabhar na Salm 2012

11 “Is méanar daoibh féin nuair a thabharfar aithis daoibh agus a ghéarleanfar sibh, agus nuair a chuirfear gach sórt droch-rud in bhur leith go bréagach mar gheall orm-sa.

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naofa 1981

11 “Is méanar daoibh féin nuair a thabharfar aithis daoibh agus a ghéarleanfar sibh, agus nuair a chuirfear gach sórt drochrud in bhur leith go bréagach mar gheall ormsa.

Féach an chaibidil Cóip




Matha 5:11
32 Tagairtí Cros  

agus béarfaidh siad sibh i láthair uachtarán agus ríogh ar mo shon‐sa, mar fhiadhnaise dhóibh‐sean agus do na Págánachaibh.


Agus béidh fuath ag gach uile dhuine dhaoibh mar gheall ar m’ainm‐se: acht an té bhéas buantseasmhach go deireadh, is é slánóchar.


Is leor do’n deisceabal bheith mar a mhúinteoir, agus do’n tsearbhónta bheith mar a thighearna. Má thugadar Belsibub ar fhear an tighe, nach mó ’ná sin go mór do‐bhéarfaid ar mhuinntir a theaghlaigh é!


Cibé duine gheobhas a anam caillfidh sé é; agus cibé chaillfeas a anam ar mo shon‐sa, do‐gheobhaidh sé é.


Agus gach duine do thréig tighthe, nó dearbhráithre, nó deirbhsheathracha, nó clann, nó taltaí, ar son m’anma‐sa, gheobhaidh sé a gcéad oiread, agus béidh an bheatha shíorraidhe mar oighreacht aige.


Annsin do‐bhéarfaidh siad chum géir‐leanamhna sibh, agus marbhóchaidh siad sibh: agus béidh fuath ag na cinidheachaibh go léir daoibh mar gheall ar m’ainm‐se.


Agus na daoine do ghabhadh thairis thugadar masla dhó, ag crothadh a gceann,


Agus béidh fuath ag gach uile dhuine dhaoibh ar son m’anma: acht as té bhéas buan‐tseasmhach go deireadh, is é slánóchar.


Acht tabhraidh‐se aire dhaoibh féin: óir do‐bhéarthar sibh i bhfiadhnaise na gcómhairle; agus sciúrsálfar sibh i sionagógaibh; agus seasfaidh sibh i láthair uachtarán agus ríogh ar mo shon‐sa, mar fhiadhnaise dhóibh.


agus ní fhuil fréamh aca ionnta féin, acht seasann siad ar feadh tamaill; annsin, nuair éirigheas trioblóid nó géir‐leanamhain mar gheall ar an mbriathar, glacann siad scannal ar an láthair.


Óir cibé duine gur mian leis a anam do shaoradh, caillfidh sé é; agus cibé duine chaillfeas a anam ar mo shon‐sa agus ar son an tsoiscéil, saorfaidh sé é.


Acht roimh theacht do na neithibh sin uile, do‐gheobaid greim láimhe oraibh, agus crádhfaid sibh, ’g‐bhúr mbreith i láthair na sionagóg, agus chum na bpríosún, ’g‐bhúr dtarraing i láthair ríogh agus i láthair uachtarán ar son m’anma‐sa.


Agus béidh fuath ag gach uile dhuine dhaoibh ar son m’anma.


Is aoibhinn daoibh‐se nuair thiubhras na daoine fuath dhaoibh, agus nuair shéanfas siad sibh, agus thiubhras siad tarcuisne dhaoibh, agus mhaslóchas siad bhúr n‐ainm mar dhroch‐rud, ar son Mhic an Duine.


Óir cibé duine gur maith leis a anam do shaoradh, caillfidh sé é; acht cibé duine chaillfeas a anam ar mo shon‐sa, is é sin shaorfas é.


Acht do‐ghéanaid na neithe seo go léir dhaoibh mar gheall ar m’ainm‐se, de bhrigh nach bhfuil aithne aca ar an té do chuir uaidh mé.


Agus do tharcuisnigheadar é, agus adubhradar, Is deisceabal dó thusa, acht is do Mhaois is deisceabail sinne.


óir taisbeánfad‐sa dhó an mhéid mhór atá le fulang aige ar son m’ainme.


Mar tá scríobhtha, Ar do shon‐sa is eadh marbhthar sinn ar feadh an lae, Meastar sinn mar bhéadh caoirigh fá chómhair an bhróithighe.


Atáimíd ’n‐ár n‐amadánaibh ar son Chríost, acht atá sibh‐se céillidhe i gCríost, atáimíd‐ne lag, acht atá sibh‐se tréan; atá árd‐mheas oraibh‐se acht atá droch‐mheas orainne.


Óir sinne atá beo bímíd de shíor d’ár gcur chum báis ar son Íosa, chum go raibh beatha Íosa go soiléir le feicsin ’n‐ár gcolainn so‐mharbhtha, leis.


toisc go bhfuil bronnta oraibh‐se, ar son Chríost, ni h‐é amháin creideamhain ann, acht fulang ar a shon, leis:


Nuair do cáineadh é, ní dhearna sé athcháineadh; nuair d’fhulaing sé, ní dhearna sé bagairt; acht do chuir sé é féin fá chumhdach an té do‐bheir breitheamhnas ceart:


Má masluightear sibh ar son ainme Críost is aoibhinn daoibh, óir luigheann Spiorad na glóire, Spiorad Dé, oraibh.


agus go bhfuil foighid agat agus gur fhulaingis ar son m’ainme, agus nár éirighis tuirseach.


Lean orainn:

Fógraí


Fógraí