Matha 5 - Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

Caibidil V Seanmóir Chríost ar an tsliabh. Na h-ocht mBeannachta.

¹ Agus ar fheiceáil na sluagh do Íosa, chuaidh sé suas ar shliabh, agus nuair a shuidh sé síos, tháinic a dheisciobail chuige.

² Agus d’fhoscail sé a bhéal, agus thug sé teagasc dóibh, ag rádh:

³ Is beannuighthe na bochta i spiorad: óir is leo ríoghacht na bhflaitheas.

⁴ Is beannuighthe na daoine ceannsa: óir béidh sealbh an talaimh acu.

⁵ Is beannuighthe lucht an dóláis: óir gheobhaidh siad sólás.

⁶ Is beannuighthe an dream ar a mbíonn ocras agus tart na córa: óir sásóchar iad.

⁷ Is beannuighthe lucht na trócaire: óir gheobhaidh siad trócaire.

⁸ Is beannuighthe lucht an ghlan-chroidhe: óir tchífhidh siad Dia.

⁹ Is beannuighthe lucht déanta na síothchána: óir goirfear clann Dé díobh.

¹⁰ Is beannuighthe an dream a fhulaingeas géirleanamhaint ar son na córa: óir is leo ríoghacht na bhflaitheas.

¹¹ Is beannuighthe sibh-se nuair a bhéarfar achmhusán díbh, agus chuirfear géirleanamhaint oraibh, agus déarfar gach olc i bhur n-aghaidh go bréagach, mar gheall orm-sa;

¹² Bíodh lúthgháir agus áthas oraibh, óir is ró-mhór bhur luach saothair ar neamh: Óir is mar sin a ghéirlean siad na fáidhe a tháinic rómhaibh.

¹³ Is síbh-se salann an talaimh. Acht má chailleann an salann a bhrígh, cá leis a ndéanfar salann de? Ní bhíonn de mhaith ann annsin, acht a chaitheamh amach, agus a bhrúghadh faoi chosa daoine.

¹⁴ Is síbh-se solus an domhain. Ní féidir cathair atá suidhte ar shliabh d’fholach.

¹⁵ Agus ní lasann daoine coinneal, chun í chur faoi bhocsa an phlúir, acht ar an choinnleoir, chun go dtugaidh sí solus dá bhfuil san tigh.

¹⁶ Go mba mar sin a shoillseochas bhur solus-sa ós cómhair daoine, ionnas go bhfeicidh siad bhur ndéagh-oibreacha, agus go dtugaidh siad glóir do bhur n-Athair atá ar neamh.

¹⁷ Ná measaigidh go dtáinic mise chun an dlighe, nó na fáidhe, a chur ar neimhnídh: ní chun a gcur ar neimhnídh a tháinic mé, acht chun a gcóimhlíonta.

¹⁸ Óir amén adeirim libh, go raibh deireadh le neamh agus talamh, ní rachaidh aon litir ná aon mharc as an dlighe, go dtí go dtárluighidh an t-iomlán.

¹⁹ Ar an adhbhar sin, an té a dhéanfas neimhnídh d’aon chionn de na h-aitheanta fhíor-bheaga seo, agus a mhúinfeas amhlaidh do dhaoine, goirfear an té is lugha i ríoghacht na bhflaitheas de: acht an té a chongbhóchas agus a mhúmfeas iad, goirfear duine mór de-sean i ríoghacht na bhflaitheas.

²⁰ Óir deirim libh, muna raibh bhur bhfíréantacht níos treise ná fíréantacht na Scríobhaidhthe agus na bhFairisíneach, nach rachaidh sibh isteach go ríoghacht na bhflaitheas.

²¹ Chuala sibh go ndubhradh leis na sinnsir: ná déan marbhadh; cibé a ghní marbhadh, béidh sé cionntach do’n bhreitheamhnas.

²² Acht deirim-se libh: cibé a mbíonn fearg air le n-a dhearbhráthair, béidh sé cionntach do’n bhreitheamhnas. Agus cibé a déarfas le n-a dhearbhráthair, Raca, béidh sé cionntach do’n chómhairle. Agus cibé a déarfas, a amadáin, béidh sé cionntach do theinidh ifrinn.

²³ Ar an adhbhar sin, má bheir tú do thabhartas chun na h-altóra, agus cuimhniughadh annsin go bhfuil rud éigin ag do dhearbhráthair i d’aghaidh.

²⁴ Fág do thabhartas annsin ós cómhair na h-altóra, agus imthigh agus réidhtigh le do dhearbhráthair ar dtús: annsin tar, agus ofráil do thabhartas.

²⁵ Réidhtigh le d’eascaraid go luath, nuair a bhíos tú i n-aoinfheacht leis san tslighe: ar eagla go dtabharadh an eascara ar láimh do’n bhreitheamh thú, agus go dtabharadh an breitheamh ar láimh dá ghiolla thú, agus go gcaithtí isteach i bpríosún thú.

²⁶ Amén adeirim leat, nach rachaidh tú amach as sin go dtí go ndíolaidh tú an fheoirling dheireannach.

²⁷ Chuala sibh go ndubhradh leis na sinnsir: Ná déan adhaltranas.

²⁸ Acht deirim-se libh: cibé a dhearcas ar mhnaoi le n-a sanntughadh, go mbíonn adhaltranas déanta aige léi cheana féin ina chroidhe.

²⁹ Agus má bhíonn do shúil dheas ina cúis pheacáidh agat, stróc amach í, agus teilg uait í: óir is feárr duit aon bhall de do chuid a dhul amugha, ná dá dteilgthí do chorp uilig isteach go h-ifreann.

³⁰ Agus má bhíonn do lámh dheas ina cúis pheacaidh agat, gearr díot í, agus teilg uait í: óir is feárr duit aon bhall de do chuid a dhul amugha, ná dá dtéigheadh do chorp uilig go h-ifreann.

³¹ Agus dubhradh: Cibé a chuirfheas uaidh a bhainchéile, tabharadh sé litir a scaoilte dí.

³² Acht deirim-se libh: Cibé a chuirfeas uaidh a bhainchéile, acht amháin i gcás drúise, go dtabhrann sé uirthí adhaltranas a dhéanamh: agus cibé a phósfas í sin a cuireadh ar shiubhal, ghní sé adhaltranas.

³³ Mar an gcéadna, chuala sibh go ndubhradh leis na sinnsir: Ná tabhair mionna bréige: acht cóimhlíon do mhóide do’n Tighearna.

³⁴ Acht deirim-se libh gan mionna a thabhairt ar chor ar bith: ná mionnuigh dar neamh, óir is í cathaoir Dé í;

³⁵ Ná dar an talamh, óir is é stól a choise é; ná dar Ierusalem, óir is í cathair an Ríogh Mhóir í.

³⁶ Agus ná mionnuigh dar do cheann, mar nach dtig leat aon ruibe a dhéanamh geal ná dubh.

³⁷ Acht bíodh seadh, seadh: ní h-eadh, ní h-eadh, mar chainnt agaibh: óir cibé nídh a bhíos níos déine ná iad sin, is ó’n olc é.

³⁸ Chuala sibh go ndubhradh: Súil ar son súile, fiacal ar son fiacaile.

³⁹ Acht deirim-se libh, gan cur i n-aghaidh an uile: acht má bhuaileann duine san leicinn dheis thú, tionntuigh an ceann eile chuige fhosta.

⁴⁰ Agus má’s mian le duine an dlighe a chur ort, agus do chasóg a bhreith leis, leig leis do chlóca fhosta.

⁴¹ Agus cibé a chuirfeas d’fhiachaibh ort míle a shiubhal, gabh leis dhá mhíle eile.

⁴² Tabhair do’n té a iarras ort, agus ná tionntuigh ar shiubhal ó’n té arbh áil leis iasacht uait.

⁴³ Chuala sibh go ndubhradh: Bíodh grádh agat ar do chómharsain, agus bíodh fuath agat ar do námhaid.

⁴⁴ Acht deirim-se libh: Grádhuighigidh bhur náimhde: déanaigidh maith dóbhtha sin a bheir fhuath díbh: agus guidhigidh ortha sin a ghní géirleanamhaint agus tromaidheacht oraibh:

⁴⁵ Ionnas go raibh sibh i bhur gcloinn ag bhur n-Athair atá ar neamh: an té a bheir ar a ghréin éirghe ar dheagh dhaoine agus ar dhroch-dhaoine, agus a chuireas fearthainn chuig daoine córa agus chuig éagcóraigh.

⁴⁶ Óir má ghrádhuigheann sibh iad sin a bheir grádh díbh, cad é an luach saothair a bhéas agaibh? Nach ndéan na puibliocánaigh féin an méid sin?

⁴⁷ Agus muna mbeannuighidh sibh acht amháin do bhur mbráithre, cad é bhíos dá dhéanamh thar an choitcheann agaibh? Nach ndéan na págánaigh féin sin?

⁴⁸ Dá bhrígh sin, bígidh sár-mhaith, díreach mar atá bhur n-Athair neamhdha sár-mhaith.