Matha 25 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Annsin béidh ríoghacht na bhflaitheas cosmhail le deichneabhar maighdean, do ghlac a lóchrainn, agus do chuaidh amach fá dhéin an fhir nua‐phósta.

² Agus do bhí cúigear díobh dí‐chéillidhe, agus do bhí cúigear eile céillidhe.

³ Óir, iad‐san do bhí dí‐chéillidhe, nuair do ghlacadar a lóchrainn, ní thugadar íle leo:

⁴ acht thug siad‐san a bhí cé illidhe íle ’n‐a soithighibh chómh maith leis na lóchrannaibh.

⁵ Agus ó bhí moill ar an bhfear nua‐phósta, tháinig táimh‐néall ortha agus do‐chuadar a chodladh.

⁶ Acht ar uair an mheadhon‐oidhche d’éirigh an gháir, Féach, an fear nua‐phósta!

⁷ Téighidh amach ’n‐a airchis. Agus d’éirigh na maighdeana sin, agus do chuireadar a lóchrainn i bhfearas.

⁸ Agus adubhairt an chuid aca a bhí dí‐chéillidhe leo‐san do bhí ciallmhar, Tabhraidh dhúinn beagán de bhúr gcuid íle; óir atá ár lóchrainn ag dul i n‐éag.

⁹ Acht d’fhreagair an dream ciallmhar, agus adubhradar, Do b’fhéidir nach mbéadh ár ndóthain ann dúinne agus daoibh‐se: do b’fhearr daoibh dul chum na gceannaidhe, agus cuid do cheannach dhaoibh féin.

¹⁰ Agus fad agus bhíodar ag imtheacht g‐á cheannach, tháinig an fear nua‐phósta; agus na daoine do bhí ullamh do chuadar isteach leisean chum na bainse: agus do dúnadh an doras.

¹¹ I n‐a dhiaidh sin tháinig na maighdeana eile, agus adubhradar, A Thighearna, a Thighearna, foscail dúinn‐ne.

¹² Acht d’fhreagair seisean agus adubhairt, Go deimhin adeirim libh, Ní fhuil aithne agam oraibh.

¹³ Déanaidh‐se faire, d’á bhrigh sin, óir ní h‐eol daoibh an lá ná an uair.

¹⁴ Óir is amhlaidh atá, mar do bhéadh duine, do ghlaodh chuige a searbhóntaí, ag imtheacht ar aistear dó, agus thug a mhaoin dóibh.

¹⁵ Agus thug sé cúig tallanna do dhuine aca, agus dhá thalainn do dhuine eile, talann amháin do dhuine eile; do gach duine de réir a ghustail; agus d’imthigh sé ar a aistear.

¹⁶ Agus an té fuair na cúig tallanna, d’imthigh sé ar ball agus do‐rinne sé ceannaidheacht leo, agus do ghnóthuigh sé cúig tallanna eile.

¹⁷ Ar an gcuma chéadna, an duine fuair an dá thallainn, do ghnóthuigh seisean dhá thallainn eile.

¹⁸ Acht an té fuair an aon talann amháin, d’imthigh sé agus do thochail sé poll sa talamh, agus do chuir sé airgead a thighearna i bhfolach ann.

¹⁹ Agus tar éis tamaill fhada tháinig tighearna na searbhónta úd, agus do‐rinne sé cunntas leo.

²⁰ Agus an té fuair na cúig tallanna, tháinig sé agus thug sé cúig tallanna sa mbreis leis, agus adubhairt, A thighearna, thugais cúig tallanna dhom: féach, atá cúig tallanna eile gnóthuighthe agam.

²¹ Adubhairt a thighearna leis, Go maith, a shearbhónta chóir, dhílis: do bhís dílis agus tú i mbun beagáin, cuirfead i mbun móráin thú: téir isteach i n‐aoibhneas do thighearna.

²² Agus an té fuair an dá thallainn, tháinig sé agus adubhairt A thighearna, thugais dhá thallainn dom: féach atá dhá thallainn eile gnóthuighthe agam.

²³ Adubhairt a thighearna leis Go maith, a shearbhónta chóir, dhílis; do bhís dílis agus tú i mbun beagáin, cuirfead i mbun móráin thú: téir isteach i n‐aoibhneas do thighearna.

²⁴ Agus an té fuair talann amháin, tháinig sé agus adubhairt, A thighearna, do bhí a fhios agam gur duine cruaidh thú, ag baint i n‐áit nár chuiris riol,

²⁵ agus ag cnuasach i n‐áit nár cháithis: agus do bhí eagla orm, agus d’imthigheas agus do chuireas do thallann i bhfolach sa talamh; féach, sin é do chuid féin agat.

²⁶ Acht d’fhreagair a thighearna agus adubhairt sé leis, A dhroch‐shearbhónta dhíomhaoin, do bhí a fhios agat go mbainim i n‐áit nár chuireas síol, agus go gcnuasaim i n‐áit nár cháitheas;

²⁷ ba cheart duit, d’á bhrigh sin, mo chuid airgid thabhairt do na banncairibh, go bhfaighinn mo chuid féin le brabach ag teacht dom.

²⁸ Bainidh dhe, d’á bhrigh sin, an tallann, agus tabhraidh í do’n té sin ag a bhfuil na cúig tallanna.

²⁹ Óir an té ag a bhfuil nidh dobhéarfar dó, agus béidh flúirse aige: acht an té nach bhfuil nidh aige, tógfar uaidh fiú amháin a bhfuil aige.

³⁰ Agus caithidh amach an searbhónta neam‐hthairbheach sa dorchacht atá amuigh: annsin béidh gol agus gíoscán fiacal.

³¹ Acht nuair thiocfas Mac an Duine ’n‐a ghlóir, agus na h‐aingil go léir i n‐éinfheacht leis, suidhfidh sé annsin i gcathaoir a ghlóire:

³² agus cruinneochar na cineadhacha uile os a chómhair: agus deaghlóchaidh sé ó chéile iad, mar dheaghluigheas an t‐aodhaire na caoirigh ó na gabharaibh:

³³ agus cuirfidh sé na caoirigh ar a láimh dheis, agus na gabhair ar a láimh chlé.

³⁴ Annsin adéarfaidh an Rí leo‐san bhéas ar a láimh dheis, Tigidh, a dhaoine beannuighthe lem’ Athair, sealbhuighidh an ríoghacht atá ullmhuighthe ’n‐bhúr gcómhair ó bhunú an domhain:

³⁵ óir do bhí ocras orm, agus thugabhar rud le n’ithe dhom: bhí tart orm, agus thugabhar le n’ól dom: bhíos im’ choimhthigheach, agus d’fháiltigheabhar rómham:

³⁶ do bhíos lomnocht, agus do chuireabhar éadaighe orm: do bhíos breoite, agus thángabhar dom’ fhéachaint: bhíos i bpríosún, agus thángabhar chugam.

³⁷ Annsin freagróchaidh na fíréin é, g‐á rádh, A Thighearna, cá h‐uair chonnacamar‐ne thú fá ocras agus go dtugamar biadh dhuit? nó fá thart, agus go dtugamar deoch duit?

³⁸ Agus cá h‐uair chonnacamar thú id’choimhthigheach agus gur fháiltigheamar rómhat? nó lomnocht, agus gur chuireamar éadaighe ort?

³⁹ No, cá h‐uair chonnacamar thú breoite, nó i bpríosún, agus go dtángamar chugat?

⁴⁰ Agus freagróchaidh an Rí agus adéarfaidh sé leo, Go fírinneach adeirim libh, Cibé nidh do‐rinneabhar do’n duine is suaraighe dem’ bhráithribh annso, gur damh‐sa do‐rinneabhar é.

⁴¹ Annsin adéarfaidh sé leo‐san bhéas ar a láimh chlé, Imthighidh uaim, a dhaoine malluighthe, isteach sa teinidh shíorraidhe do h‐ullmhuigheadh do’n diabhal agus d’á ainglibh:

⁴² óir bhí ocras orm, agus ní thugabhar biadh dhom: bhí tart orm, agus ní thugabhar deoch dom:

⁴³ bhíos im’ choimhightheach, agus níor fháiltigheabhar rómham; bhíos lomnocht, agus níor chlúduigheabhar mé; breoite, agus i bpríosún, agus ní thángabhar chugam.

⁴⁴ Annsin freagróchaid siad‐san, leis, agus adéarfaidh siad, A Thighearna, cá h‐uair chonnacamar‐ne thú fá ocras, nó fá thart, nó id’ chomhightheach, nó lomnocht, nó breoite, nó i bpríosún, agus nach ndearnamar fortacht ort?

⁴⁵ Annsin freagróchaidh seisean, g‐á rádh, Adeirim libh go fírinneach, Ó’s rud é nach ndearnabhar é d’aoinneach de na daoinibh seo is suaraighe, nach ndearnabhar damh‐sa é.

⁴⁶ Agus imtheochaidh siad‐so isteach i bpeannaid shíorraidhe: acht imtheochaidh na fíréin isteach sa mbeathaidh shíorraidhe.