Быццам сну пасля абуджэння, Ты адцураешся іх, узняўшыся.
Як сном пасьля абуджэньня, Ты, Госпадзе, збудзіўшыся, грэбуеш вобразам іхнім.
Дагледзь запавет Твой, бо цямноты зямлі поўныя жытлішчамі гвалту.
Як сон, што адлятае, ён не знойдзецца, праміне ён, як начное марыва.
Вось жа вызначыў Ты дні мае на некалькі корхаў, і прамежак жыцця майго — нішто прад Табою. Бо кожны чалавек — як суцэльная марнасць.
няхай вораг чыніць пераслед душы маёй, і схопіць, і растопча па зямлі жыццё маё і славу маю перакіне ў попел.
І падняўся Госпад, як быццам ад сну, нібы волат, закамянелы ад віна.
Ты аддаляеш іх, і стануць яны сном: