Крыху пасьпіш, крыху падрэміш, крыху, склаўшы рукі, паляжыш,
Крыху пасьпіш, крыху падрэмлеш, крыху склаўшы рукі паляжыш:
Крыху паспіш, крыху падрэмлеш, крыху складзеш рукі, каб паспаць,
Лянота кідае ў сон, і нядбайная душа будзе цярпець голад.
Не любі спаць, каб табе не зьбяднець, адкрый вочы свае, і насыцішся хлебам.
бо п’яніца і абжора зьбяднеюць, і заспанасьць апране ў лахманы.
Ідзі да мураша, гультаю, і паглядзі на шляхі ягоныя, і станься мудрым.
Як доўга, гультаю, будзеш спаць? Калі ты ўстанеш ад сну свайго?
Дурань складвае рукі свае і зьядае цела сваё.