Паслаў Сваё слова і аздаравіў іх і вырваў іх з пагібелі іх.
Ён паслаў слова Сваё, і аздаравіў іх, і выбавіў іх ад магілы.
Пускае прырачэнне Сваё на зямлю, хутка ляціць Яго слова.
Ён лечыць зламаных духам і перавязвае іх раны;
Госпадзе, Ты вывеў з пекла душу маю, ажывіў мяне, каб не сышоў я ў магілу.
Як авечкі, і яны ў пекле кладуцца, смерць пасе іх; а справядлівыя гаспадараць над імі, хутка знікне іх воблік: апраметная — іх жытло.
На мне, Божа, абяцанні Твае; аддам я ўхваленні Табе,
І, адказваючы, сотнік гаворыць: «Госпадзе, я не варты, каб Ты ўвайшоў пад дах мой, але скажы толькі слова, і паздаравее паслугач мой.
Калі ўбачыў яе Ісус, паклікаў ды гаворыць ёй: «Жанчына, вызвалена ты ад сваёй немачы»,