Դավիթը գնաց և Սավուղի ու նրա որդի Հովնաթանի ոսկորները վերցրեց Գաղաադի Հաբիս բնակավայրի բնակիչներից, որոնք թաքուն դրանք հավաքել էին Բեթսանի հրապարակից։ Այլազգիները Գեղբուեում նրանց կախել էին այն օրը, երբ հաղթել էին նրանց։
ՀԵՍՈՒ 17:11 - Նոր Էջմիածին Աստվածաշունչ Իսաքարի և Ասերի ժառանգությունների մեջ Մանասեն ստացավ Բեթսանն ու նրա ավանները, Ամբղանն ու նրա ավանները, Ենդովրի բնակիչներն ու նրա ավանները, Մակեդդովի բնակիչներն ու նրա ավանները, Տանաքի բնակիչներն ու նրա ավանները, Նափեթի երրորդ մասն ու նրա ավանները։ Նոր վերանայված Արարատ Աստվածաշունչ Իսաքարի և Ասերի միջև Մանասեինն էին Բեթսանն ու նրա գյուղաքաղաքները, Հեբղաամն ու նրա գյուղաքաղաքները, Դորի բնակիչներն ու նրա գյուղաքաղաքները, Ենդորի բնակիչներն ու նրա գյուղաքաղաքները, Թանաքի բնակիչներն ու նրա գյուղաքաղաքները և Մակեդդովի բնակիչներն ու նրա գյուղաքաղաքները, այս երեք գավառները։ |
Դավիթը գնաց և Սավուղի ու նրա որդի Հովնաթանի ոսկորները վերցրեց Գաղաադի Հաբիս բնակավայրի բնակիչներից, որոնք թաքուն դրանք հավաքել էին Բեթսանի հրապարակից։ Այլազգիները Գեղբուեում նրանց կախել էին այն օրը, երբ հաղթել էին նրանց։
Սողոմոն արքայի սահմանած մարդահարկի նպատակն այն էր, որ կառուցի Տիրոջ տունը և արքայի տունը, Մելոնը և բարձրավանդակները, լցնի Դավթի քաղաքի խրամատները, կառուցի Ասուրը, Մայդանը և Երուսաղեմի պարիսպը, Եսերը, Մակեդդովն ու Գազերը,
Հուդայի արքա Օքոզիան, տեսնելով այդ, փախավ Բեթանգան տանող ճանապարհով, բայց Հեուն հետապնդեց նրան և ասաց. «Ապա, դրա՛ն էլ սպանիր»։ Եվ նա խոցեց նրան մարտակառքում, երբ սա բարձրանում էր Բերայի, այսինքն՝ Հեբլաամի զառիվերը։ Նա փախավ Մակեդդով և այնտեղ մեռավ։
Մանասեի կես ցեղից Եները՝ իր արվարձաններով և Իբղաաման՝ իր արվարձաններով տրվեցին Կահաթի մնացած որդիներին՝ ըստ տոհմերի։
մինչև Մանասեի որդիների սահմանները, Բեթսանն ու իր գյուղերը, Թանաքն ու իր գյուղերը, Գաղաադն ու իր գյուղերը, Մակեդդոն ու իր գյուղերը և Դովրն ու իր գյուղերը։ Այնտեղ բնակվեցին Իսրայելի որդի Հովսեփի որդիները։
Սակայն Հովսիան իր երեսը նրանից չշրջեց, այլ հաստատակամ նրա դեմ պատերազմի ելավ։ Նա չանսաց Նեքավովի խոսքերին, որ Տիրոջ բերանից էին, և եկավ պատերազմելու Մակեդդովի դաշտում։
Դրա համար էլ,- ասում է Տերը,- օրեր են գալու, երբ Ռաբբաթում ամովնացիներին գույժ պիտի տամ քաղաքների մասին, որոնք անապատի պիտի վերածվեն ու անհետանան, նրանց բագինները հրով պիտի այրվեն, և Իսրայելը պիտի ստանա իր իշխանությունը,- ասում է Տերը։
և այն թագավորների մոտ, որոնք մեծ Սիդովնի լեռներում և Քեներեթի դիմաց գտնվող Ռաբաթում, դաշտերում և Նաբեթովրում էին,
Եփրեմի որդիներին քաղաքներ տրվեցին նաև Մանասեի որդիների ժառանգության մեջ, առանձնացված, բոլոր քաղաքներն իրենց ավաններով։
Հարավային կողմը Եփրեմինն է, իսկ հյուսիսային կողմը՝ Մանասեինը, և նրանց սահմանը ծովն է։ Հյուսիսային կողմից նրանք հարում են Ասերին, իսկ արևելյան կողմից՝ Իսաքարին։
Հովսեփի որդիներն ասացին. «Եփրեմի լեռը մեզ բավական չէ. այնտեղ՝ մեր երկրում՝ Բեթսանում, նրա ավաններում և Հեզրայելի ձորում մեզ հետ բնակվող բոլոր քանանացիներն ընտիր երիվարներ ու զենքեր ունեն»։
Մանասեն չժառանգեց Բեթսանը, այսինքն՝ Սկյութուպոլիսը, ո՛չ նրա ավանները, և ո՛չ էլ նրա անդաստանները, ո՛չ էլ Թանաքը և նրա ավանները, ո՛չ Դովրի բնակիչներին և նրա շուրջը բնակվողներին, ո՛չ էլ նրա ավանները, ո՛չ Բաղակի բնակիչներին և նրա շուրջը բնակվողներին, ո՛չ էլ նրա ավանները, ո՛չ Հեբղամի բնակիչներին և նրա շուրջը բնակվողներին, ո՛չ էլ նրա ավանները։ Եվ քանանացիները շարունակեցին բնակվել այդ երկրում։
Թագավորներ եկան և պատերազմեցին, Այն ժամանակ տագնապեցին քանանացիների թագավորները Թանաքի մեջ, Մակեդդովի ջրերի վրա. Ագահությամբ արծաթ չառա։
Սավուղն իր ծառաներին ասաց. «Մի ոգեհարց կի՛ն գտեք, որ գնամ նրա մոտ ու հարց տամ նրան»։ Ծառաները նրան ասացին. «Ահա մի ոգեհարց կին կա Այենդորում»։
բոլոր զորեղ մարդիկ վեր կացան, ամբողջ գիշեր գնացին, Բեթսանի պարսպից վերցրին Սավուղի ու նրա որդի Հովնաթանի մարմինները, դրանք բերեցին Հաբիս և այնտեղ այրեցին։