Catagóir
124 Rannta Bíobla faoin Ofráil
Gach seachtain, ar an gcéad lá, b’fhiú duit féin cuid den airgead atá tuillte agat a chur ar leataobh, díreach mar a deirtear i 1 Corantaigh 16:2. Ní fiú fanacht go dtiocfaidh mé chun é a bhailiú ina mbeagán mór.
Scríobh Pól chuig na creidmhigh sna cathracha éagsúla san Áise faoi rudaí a bhí le ceartú i rith na hEaglaise, agus thug sé treoracha soiléire faoi chúrsaí an tsaoil laethúil chomh maith. Níor dhearmad sé faoi na hofrálacha agus faoin airgead.
I bhfeasach 5:2, mínítear dúinn conas a bhí Críost mar an ofráil fhoirfe nuair a thug sé é féin ar ár son. Cuimhnímid air seo gach uair a thugann muid ofráil. Bíonn an té a thugann cosúil le hÍosa, a thug é féin go fial mar ofráil.
Is comhartha buíochais iad na hofrálacha do Dhia, rud a thagann go nádúrtha ó chreidmhigh. Ina theannta sin, i Réabhlóid 1:6, meabhraítear dúinn gur duine é sagart, i measc rudaí eile, a thugann ofrálacha do Dhia.
Cé go mbíonn daoine áirithe míshásta nuair a bhíonn trácht ar ofrálacha a thabhairt, tá beannacht le fáil ann. Is fearr le formhór daoine a bheith ag fáil, ach molaim duit a thabhairt go fial, gan leisce, mar is breá le Dia an té a thugann go lúcháireach agus beannaíonn sé obair a lámh.
Agus do éirigh Iácob go moch ar maidin, agus do thóg an chloch do chuirsé mar adhairt, agus do chuair súas í mar philéir, agus do dhóirt ola ar a mullach. Agus do ghoir Létel dainm do náitsin; ach Lus bá hainm don chathair sin ar ttus. Eirigh, imthigh súas go Pádan Aram, go tigh Bhétuel athair do mhathar, agus gabh chugad bean as sin dingheanuibh Lábain dearbhrathair do mhathar, Agus tug Iácob móid, ag rádh, Má bhíonn Día liom, agus go ccuimhdeacha mé san turus a bhfuilim ag dul, agus go ttiubhra dhamh arán ré a ithe, agus eádach re chur umum, Ionnus go ttiucfaidh mé a rís go tigh máthar a síothcháin; annsin biaidh an TIGHEARNA na Dhia agam: Agus an chlochsa, do chuir mé mar philéir, biaidh na thigh Dé: agus do nuile ní dá ttiubhra tú dhamh do bhéura misi go dearbhtha a dheachmhadh dhuitsi.
Tuilleadh eile a dtáobh an chruinnighe fá chomhair na náomh, do réír mar do órduigh mé deagluisibh na Galátia, déunaidhsi fós mar an gcéudna. Agus dá dtigidh Timotéus, tugaidh aire ribh go mbiáidh sé gan eagla bhur bhfochair: óir sáothruidhe sé a nobair an Tighearna, amhuil do nímse. Uime sin ná tugadh éanduine neimhchion air: achd tréoruidhe uáibh a siothcháin é, chum teachd chugamsa dhó: óir atá súil agum ris maill ris na dearbhraithribh. Agus a dtáobh ar ndearbhráthar Apollós, do shir mé go dithcheallach air teachd chugaibhse maille ris na dearbhráithribh, achd ni raibh a aigneadh ar éanchor ré theachd a nuáirse; gidheadh tiucfuidh sé an tan ghéubhus sé an iomchubhaidh. Déunaidh faire, seasaidh go daingion sa gcreideamh, bíghidh fearrgha, bíghidh láidir. Déanaidh na huile neithe maillé ré grádh. Agus íarruim dathchuinge oruibh, a dhearbhráithre, (ós aithnidh dhíbh muinntir thighe Steapháin, gurab íad céadthoradh na Hachaía, agus go dtugadar íad féin do dhéanamh miniosdralachd do na náomhuibh.) Bídhidhse fós úmhal da leithid sin, agus dá gach áon do ní obair, agus sáothar maill rinn. Agus atá lúathgháire oram tré theachd Steapháin agus Fhortunátuis, agus Achaicuis: do bhrígh go ndearnadar bhur nionadsa dhamh. Oír tugadar furtachd dom sbioruidse agus do bhur sbioruidsi: uime sin biodh meas aguibh ar a samhuil sin. Cuirid eagluisidhe na Hásia beatha agus sláinte chugaibh. Cuirid Acuila agus Priscilla maille ris a neagluis atá ann a dtigh, beatha agus sláinte go dúthrachtach sa Dtighearna chugaibh. Gan éun chéud lá don tseachdmhuin cuireadh gach áon aguibh air leith leis féin, do réir mar do chuir Día sonas air, ionnus nach mbiáidh tionól ré dhéunamh ar dteachd damhsa.
Agus is leis an DTIGHEARNA an uile dheachmhadh a nfearuinn, más do shíol an fhearuinn, nó do thoradh an chroinn, ceachtar dhíobh: atá náomhtha don DTIGHEARNA.
An tí atá ionnruic sa ní is lúgha ata sé ionnruic a móran; agus gidh bé atá éagcórach sa ní is lugha atá se éagcórach a mórán mar an gcéadna.
Ar a nadhbharsin muna rabhabhairse fírinneacch ann sa tsaidhbhreas bhréagach, cia tháobhtas an saidhbhreas fírinneach ribh? Agus muna frioth ionnruic sibh a gcuid duine eile, cia bhearadh dhaóibh an ní is libh féin?
Agus siúbhluidh a ngrádh, amhuil do ghrádhuigh Críosd sinne, agus tug sé é féin air ar son a ofráil agus na iodhbairt dheaghbhaluidh do Dhía.
¶ Ní héidir leachd deachmhadh harbhair dithche táobh a stigh dot dhoirsibh, nó thfíona, nó hola, nó primidil healbhana nó do thréud, nó éanmhóid dá ttug tú, no hofráil thoileamhuil, nó ofráil thógtha do láimhe: Achd íosa tú íad a bhfiadhnuisi an TIGHEARNA do Dhía ann sa náit thoighfeas an TIGHEARNA do Dhía, thú féin, agus do mhac, agus hinghion, hóglach, agus do bhanóglach, agus an Lebhíteach bhías táobh a stigh dot dhoirsibh: agus biáidh lúthgháir ort a bhfiadhnuisi an TIGHEARNA do Dhía an gach uile ní a ccuirfe tú do lámha.
¶ Do bhéura tú úait go ceart an deachmhadh dot uile shíol, noch do bheir an talumh úadh gach a blíadhain. ¶ Agus íosa tú a bhfiadhnuisi do THIGHEARNA Dé, san náit noch thoighfeas sé a ainm do shuídhiughadh ann, deachmhadh harbha, thfíona, agus hola, agus primidil tsealbhann agus do thréud; chor go bhfoghlamaidh tú eagla do THIGHEARNA Dé do bheith ort a gcomhnuidhe.
Do bhéara gach éanduine úadh mar bhías a chumus, do réir bheannuighthe do THIGHEARNA Dé noch thug sé dhuit.
¶ Agus ar ball a ttáinic a naithne amach, thugadar clann Israel leó iomarcuigh do phrimidil arbha, fíoná, ola, agus meala, agus do uile bhíseach a nfearuinn; agus deachmadh gach uile neithe thugadar leo go lionmhar.
Agus go ttiubhraimís primidil ar ttaóis, agus ar nofrála, agus toradh a nuile shórt crann, dfíon agus dola, chum na sagart, go séomradhuibh thighe ar Ndé; agus deachmhadha ar bhfearuinn do na Lebhitibh, chor go bhfuighedís na Lebhitigh sin deachmhadha ann uíle chaithreachuibh ar ttreabhtha.
Na cruinnighidh ionnmhas ar an ttalamh, mar a ttrúaillean an léoghan agus an mheirg é, agus mar a ttochlaid agus mar a ngoidid na biothamhnuigh: Ar a nadhbharsin a núair do ní tú déirc, mar do ní luchd an fhúarchrábhaigh ann sna sionagógaibh agus ann sna sraideannaibh, do chum go bhfuighidís glóir ó dhaóinibh. Go firinneach a deirimsi ribh, Go bhfuil a dtúarasdal aca. Achd cruinnighidh ionnmhas dháoibh féin air neamh, ós ann nach dtruáilleann an míoll críon ná an mheirg, agus nach tochlaid agus nach goidid na gaduidhthe: Oír goidh bé ball iona bfuil bhur nionnihas, is ann sin bhiás bhur gcroidhe mar an gcéadna.
Tabhradh gach áon úadh do réir thogra a chroidhe, ní maille ré doithcheall, nó ré héigean: oír is ionmhuin ré Día an tí bhronnus go soilbhir.
Tugaidh an deachmhadh uile go tigh a nionnmhuis, le mbí biádh ann mo thighse, agus dearbhuidh a nois le so mé, a deir TIGHEARNA na slógh, muna noscla mé fuinneóga neimhe dhíbh, agus beannughadh do dhórtughadh chugaibh amach, iondus nach bía áit go lór. Agus imaithbheorad an millteach ar bhur sonsa, agus ni mhillfidh sé torrtha bhur ttalmhan; ní mó theilgfeas bhur bhfineamhain a toradh roimhe a nam san machaire, a deir TIGHEARNA na slógh. Agus goirfid na huile chineadhacha beannuigh dhíbh: óir béithí bhur ttalamh thaitneamhach, a deir TIGHEARNA na slógh.
¶ An sladfa duine Día? gidheadh do shladabhairsi misi. Acht a deartháoi, Cred ionar shladamar thú? A ndeachmhadhuibh agus a nofraluibh.
Bí neach ann sgaóileas, agus thairis sin bheirios biseach; agus neach chongmhas ní is mó no is iomchubhaidh, acht is chum bochtuine thig sé.
Agus an tí do bheir síol don tsioladóir agus arán chum beatha, go dtuguidh agus go méuduighe sé bhur síolchursa, agus go dtuguidh sé dó thorthuibh bhur bhfiréuntachda fás;) Ar mbeithdháoibh ar bhur ndéunamh saidhbhir sa nuile chás, chum na huile dháonnachda, noch do bheir fó deara thrídne, buidheachas do bhreith ré Día. Oír do bheir miniosdrálachd na hofrálasa ní hé amháin fóirighin do riachdanusaibh na náomh, achd líonuidh sé mar an gcéudna tré mhoran buidheachais do bhreith ré Día;
Agus as cumusach Día ar sibhse do líonadh do na huile ghrásaibh; ionnas ar bhfagháil bhur sáith dhaóibh a gcomhnuidhe do na huile neithibh, go líonfadh sibh chum gach uile dheaghoibre:
Go ccluinidh an TIGHEARNA thú a ló na buáidheartha; go ccoimhéaduigh ainm Día Iácob thú. Go ccuiridh cabhair chugad as an tsanctóra, agus go neartuighe thú as Sión. Go ccuimhnighe thofrála uile, agus go niompóigh thiodhbairt loiscthe a luáith. Selah.
Agus bíodh so ar cuimhne aguibh, An tí shíolchuireas go tana is go tana bheanfus sé; agus an tí shíolchuireas go tiugh is go tiugh bheanfus sé. Tabhradh gach áon úadh do réir thogra a chroidhe, ní maille ré doithcheall, nó ré héigean: oír is ionmhuin ré Día an tí bhronnus go soilbhir.
Do bhéura tú ní dhó go deimhin, agus ní bhiáidh doirbheas ar do chroidhe an tráth bhéuras tú dhó é: de bhrígh go mbeinneochuidh do THIGHEARNA Día thú air son an neithesi ad uile oibrighibh, agus an gach uile ní iona gcuirte tú de lámh.
Acht cía misi, agus cred íad mo dhaoine, as a mbiadh ionnuinn ofráil an comhthoilteanach so air an modhsa? óir is uáitse thig gach uile ní, agus dot chuid feín thugamar dhuit.
Tabhruidh úaibh, agus do bhéurthar dháoibh; agus do bhéuruid dáoine an bhur nnched, moisúr maith, dingthe, craithte agus ag dul thairis. Oír as lesi an miosúr an a dtoimhéosdáoi, toimhéosdar mar an gcéudna dháoibh.
Do dhéantar an tanam dáonachtach méith: agus an té fhliuchas fliuchfuíghthéar é féin mar an gceudna.
Tugaidh an deachmhadh uile go tigh a nionnmhuis, le mbí biádh ann mo thighse, agus dearbhuidh a nois le so mé, a deir TIGHEARNA na slógh, muna noscla mé fuinneóga neimhe dhíbh, agus beannughadh do dhórtughadh chugaibh amach, iondus nach bía áit go lór.
Oír goidh bé ball iona bfuil bhur nionnihas, is ann sin bhiás bhur gcroidhe mar an gcéadna.
Agus bíodh so ar cuimhne aguibh, An tí shíolchuireas go tana is go tana bheanfus sé; agus an tí shíolchuireas go tiugh is go tiugh bheanfus sé.
Tógbhuidh eadruibh ofrail don TIGHEARNA: giodh bé ar bith gá bhfuil croidhe toileamhuil, tugadh sé leis í, ofrál don TIGHEARNA; ór, agus airgead, agus prás,
Ná dearmaduigh maith agus cúmann do dhéunamh: óir dí dúil ag Día ann a samhuil sin díobarthuibh.
Agus ag féuchain dó, do chunnairc sé na dáoine saidhbhre ag cur a dtiodhreadh a náit coimhéuda an chisde. A dubhairt sé ríu an tansin, Eireochaidh cineadh a naghuidh cinidh, agus rioghachd a naghaidh rioghachda: Agus béid creatha móra talmhan a mórán dáitibh, agus gorta, agus plágha; agus neithe uathbhásacha agus comharthuighe móra ó neamh. Achd rompa so uile, cuirfid síad lámha ionnuibhsi, agus gérleanfaid sibh, dá bhar dtabhairt do na coimhthionolaibh, agus do na príosúnuibh, da bhur mbreith chum righthe agus chum úachdarán ar son manmasa. Achd teigeamhuidh so dháoibhse mar fhíadhnuisi. Ar a nadhbharsin daingnidhidh ann bhar gcroidhthibh, gan a smúaintiughadh roimhe láimh cionnas do fhreagóradh sibh an bhar son fein: Oír do bheara misi béul dáoibh agus eagna, nach budh héidir lé bhur neasgcáirdidh uile labhairt ná cur na haghuidh. Agus braithfidhthear sibh fós ó bhar naithreachaibh agus ó bhar maithreachaibh, agus ó bhar ndearbhráithreachaibh, agus ó bhar ngáoltuibh, agus ó bhar gcáirdibh; agus do bhéaruid fá deara cuidh dhibh do chur chum báis. Agus biaídh fuáth ag gach uile dhuine dháoibh ar son manmasa. Achd ni racha rúainne do ghruaig bhar gcinn a múgha. Sealbhuighidh bhar nanmanna féin lé bhar bhfoighid. Agus do chunnairc sé fós baintreabh bochd áirighe ag cur dhá leith fheóir ann. Agus an tan do chífí Iérusalem ar na timchealladh ó shlúaghuibh, bíodh a fhios aguibh an tansin gur ab fogas a fásughadh. An sin an dream bhías a ttír Iúdáighe teitheadh síad fá na sléibhtibh; agus an luchd bhías ann a lar, imthigheadh síad aisde; agus an dream bhías ar na machairidhibh ná héirgheadh síad a sdeach innte. Oír a síad so láeithe an dioghaltuis, ionnus go gcoimhlionfuidhthe na huile neithe atá sgríobhtha. Agus budh trúagh do ná mnáibh bhías torrach, agus ag oileamhuinn ann sna láethibh úd! oír bíaidh riachdanas romhór ann sa dúithche, agus fearg ris an bpobalsa. Agus tuitfid lé faobhar an chloidhimh, agus béarthar a mbraighdeanas íad chum na nuile chinidheach: agus bhíadh Iarúsalém ar na saltairt fáoi a Cineadhachaibh, nó go gcoimhlíontar aimsearacha na Geinidheach. Agus béid comharthuighe ann sa ngréin, agus ann sa ngealuigh, agus ann sna réultannuibh: agus combrúghadh na gcinidheach ar an dtalamh, tré úathbhás; ag buirfigh don fhairge agus do na tonnuibh; Agus racha a nanam as na dáoinibh tré eagla, agus tré bheith ag feitheamh ris na neithibh thiocfas ar an domhan: oír croithathear cumhachda neimhe. Agus ann sin do chifid Mac an duine ag teachd a néull maille lé cumhachda agus lé glóir mhóir. Agus an tan thionnsgóntar na neithesi do dhéanamh, féachuidh súas, agus togbhaidh bhár gcinn; óir is fogus dáoibh bhar bhfúasgladh. Agus a dubhairt sé an chosamhlachdsa ríu; Féachaigh an crann fige, agus na huile chrann; Agus a dubhairt sé, A deirim ribh go firinneach, gur ab mó do chuir an bhainibhach bhochdsa ann cách uile: An tan sgeithid a nduilleabhar, air na fhaicsin dáoibhsi aitheantáoi úaibh féin gur fogus an samhradh ann sin. Is mar sin dáoibhsi, an tan do chífí na neithesi déanta, bíodh a fhíos aguibh gur ab fogus atá rioghachd Dé. A deirim ribh go fírinneach, Nach racha an dínisi thort, nó go ndéantar na neithesi uile. Rachaidh neamh agus talamh thort: achd ní rachaid mó bhriathrasa thort go bráth. Achd tabhruidh bhur naire dhíbh féin, deagla go mbíadh sibh tromchroidh theach úair ar bith í chráos, agus ó mheisge, agus ó rochúramuibh na beathasa, agus go dtiochfadh an lá úd go hobann oraibh. Oir tiocfa sé mar dhul ar na huile dháoine dá náitrigheann ar úachdar na talmhan uile. Ar a nadhbharsin déanuidh faire, ag guidho gach uile uair, ionnus go rucasfuigh gur fiú sibh dul as ó na neithibhsi uile atá chum teachda, agus go seasmhóchadh sibh a bhfiadhnuisi Mhic an duine. Agus do bhíodh sé teagasg sa ló ann sa teampeall; achd ann san noidhche ar nimtheachd dó amach, do chomhnuigheadh sé ar a tslíabh dá ngoirthear slíabh na Noluidheadh. Agus do thigeadh an pobal uile chuige go moch air maidin, déisdeachd ris ann sa teampall. Oir is do niomarcuidh atá aca, thugheadar so uile tiodhlaice do Dhía: achd do chuir sisi da bochdachd féin a beatha uile ann.
Gan éun chéud lá don tseachdmhuin cuireadh gach áon aguibh air leith leis féin, do réir mar do chuir Día sonas air, ionnus nach mbiáidh tionól ré dhéunamh ar dteachd damhsa.
Fuáir mé a nois na huile neithe, agus atá mo theannsháith agum: do líonadh mé, ar nglacadh dhamh ó Epaphrodítus na neithe tháinic uáibhse, an baladh dheaghbhaluidh, an níodhbairt thaitneamhach, ar a bhfuil gean ag Día.
Tugadh an tí theaguisgthear sa mbréithir don tí theaguisgeas é roinn dá uile mhaitheasuibh.
Atá an duine maith grásamhuil, agus áirleacthach: ceannsochaidh sé a bhríathra le breitheamhnus.
Slánaighidh na daóine éugcrúaidhe, glanaigh na lobhair, dúisgidh na mairbh, teilgidh a mach na deamhain: a naisgidh fúarabhair, tabhruidh uáibh a naisgidh.
Oír dá raibh inntinn fonnmhar ag neach ar tús, gabhthar sin úadh, do réir a neithe atá aige, agus ní do réir a neithe nach bhfuil aige.
An té agá mbí truaighe don bhocht airligidh sé don TIGHEARNA; agus an ní do bhéara sé úadh íocfuidh sé ris é a rís.
Ach cuimhneochuidh tú an TIGHEARNA do Dhía: óir isé do bheir neart dhuit dfagháil saidhbhris, go ndearna a chunnradh seasmhach noch do mhionnuigh sé da bhur naithribh, mar atá sé a niugh.
Cred an luáidheachd do bhéaras mé don TIGHEARNA ar son a thabhartas damh? Géabha me cupán an tslánuighthe, agus goirfead air ainm an TIGHEARNA.
A dubhairt Iósa ris, Mas áill leachd bheith diongmhala, imthigh reac a bhfuil agad, agus tabhair do na bochduibh é, agus do gheabha tu ionnmhas ar neamh, agus tarr, lean misi.
Santuigh sé go géar air feadh an laoi oile: acht do bheir an fíréun ní úadh agus ní choiglionn sé é.
Máith do dhéunamh, bheith sáidhbhir a ndéaghoibrighthibh, éusguidh fá na gcuid do thabhair úatha, agus do róinn maille ré cumann;
Iódhbair moladh do Dhía; agus díol do mhóide ris an té is ró áirde: Agus goir orumsa a ló a néigiontais: agus sáorfad thú, agus do bhéara tú glóir dhamh.
Ar a nadhbharsin sirim dathchuinge oraibh, a dhearbhraithreacha, tré trócaire Dé, bhur gcuirp do thabhairt na bhéo-iodhbairt, náomhtha, geanamhail do Dhía, bhur seirbhís réusúnta.
Atá a fhios agam mar an gcéadna, ó mo Dhía, go bhféachann tusa an croidhe, agus go bhfuil sólás agad annsa bhfíréantachd. Ar mo shonsa, a nionnracus mo chroidhe dofráil mé na neithesi uile go toileamhuil: agus do chonnuirc mé anois maille re gáirdeachus do phobal, noch atá a lathair annso, ag ofráil go toileamhuil duitsi.
Ag cur bhreitheamhnuis a gcrích don té do laguigheadh: ag tabhairt aráin do nocrach. Fúasclaidh an TIGHEARNA na príosúnaigh:
Oír is aithne dhaóibh grása ar Dtighearna Iósa Criósd, do bhrígh ar mbeith dhó saidhbhir, go dtarla dhó bheith bochd ar bhur sonsa, chum sibhse do dhéunmah saidhbhir ré na bhochdainesion.
Agus is amhluidh bhías, a nuáir thiocfas tú a steach ansa tír noch do bheir do THIGHEARNA Día dhuit mar oighreachd, agus sealbhochus tú í, agus coimhneochus tú inte; Agus a nois, féuch, thug mé liom céadthoradh a nfearuinn, noch thug tusa dhamh, ó a THIGHEARNA. Agus cuirfe tú a bhfiaghnuisi do THIGHEARNA Dé é, agus adharfa tú a bhfiaghnuisi do THIGHEARNA Dé: Agus do dhéana tú gáirdeachus ré gach éamní maith noch thug do THIGHEARNA Día dhuit féin, agus dot thigh, thusa, agus an Lebhíteach, agus an coímhitheach atá bhur measc. ¶ A nuáir chuirfios tú crích ar ghabhail deachmhuidh do bhisigh uile an treas bliadhain, bhadhuin ghabhala na deachmhuidh, agus go ttug tú í don Lebhíteach, agus don choimhitheach, agus don dilleachda, agus don bhaintreabhuigh, ionnus go nithid taobh a stigh dot dhoirsibh, agus go mbéid sáitheach; Ann sin déara tú a lathair do THIGHEARNA Dé, Thug mé liom na néithe náomhtha amach as mo thigh, agus fós thug mé íad don Lebhíteach, agus don choimhitheach, agus don dílleachda, agus don bhaintreabhaigh, do réir huile aitheantasa noch do aithin tú dhíom: níor sháruigh mé haitheantasa, agus níor dhearmuid mé íad: Ní dhuaigh mé dhíobh ann mo dhobrón, ní mó rug mé éainní aca liom chum úsáide neamhghloine ar bith, ní mó thug mé éinní ar son an mhairbh: achd do éisd mé re glór mo THIGHEARNA Dé, agus do rinne mé do réir gach éinnéithe dar aithin sé dhíom. Féuch a núas ód áitreabh náomhtha, ó neamh, agus beannuigh do phobal Israel, agus an dúithche thug tú dhúinn, mar do mhionnuighis dar naithribh, dúithche thuiltighios do bhainne agus do mhil. ¶ Annsa ló a niugh do aithin do THIGHEARNA Día dhíot na statúidesi do dhéanamh agus na breithéamhnuis: ar a nadhbharsin coimhéadfa tú íad agus do dhéana tú íad ód uile chroidhe, agus léd hanum uile. Daidmhuigh tú a niugh an TIGHEARNA a bhéith na Dhía agad, agus imtheachd iona shlighthibh, agus iona reachduibh, agus a aitheanta do choimhéad, agus a bhreitheamhnuis, agus aire do thabhairt dá ghlór: Agus daidmhuigh an TIGHEARNA dhuitsi a niugh gur tú a phobal áirigh, mar do gheall sé dhuit, agus go ccoimhéadfá a aitheanta uile; Agus go ndéana sé árd thú ós cionn a nuile chineadh noch do rinne sé, a moladh, agus a nainm, agus a nonóir; agus go madh héidir leachd bheith mar phobal naomhtha ag do THIGHEARNA Día, már a dubhairt sé. Go nglacfa tú don chéadchuid do nuile thoradh na talmhun, noch bhainfeas tú dot fhearann do bheir do THIGHEARNA Día dhuit, agus cuirfe tú a mbascaéid é, agus racha tú don náit thoighfeas do THIGHEARNA Día do chur a anma ann.
Agus do labhradar ré Maóise, ghá rádh, Atáid an pobalsa ag tabhairt leó ní is ro mhó ná riadhthear a leas chum serbhíse na hoibre do aithin Día do dhéanamh.
Réacaidh a bhfuil aguibh, agus tabhruidh déirc úaibh; déanuidh sparáin dhibh féin nach rachta a narsaidheachd, cisde ar nach racha caitheamh ar neamh, a náith nach dtig gaduidhe a ngar dhó, agus nach dtruáilligheann an míol críon. Oír gidh bé aít iona bhfuil bhur ceisde, is am sin fós bhías bhur gcroidhe.
Achd an tan do ní túsa deírc, na biodh a fhios aigad laímh chli creúd do ní do lámh dheas: Agus, ma eúduigheann Día mar sin luibh an mhachaire, áta a niugh ann, agus a márach ar na theilgein sa núamhain, a né nach mó na sin sibhsi, a dhaóine beigchreidmheacha? Uime sin na bídhidh lán do chúram, ag rádh, Créd iósam? no, Créd iobhom? no, Créd chuirfeam umainn? (Oír a siád so uile iárruid na Cinidheacha:) óir áta a fhios ag bhur Nathair neamhdha go bhfuil a ríachdanas so uile oraibh. Achd íarruigh ar tús flaitheas Dé, agus a fhiréuntachdsan; agus teilfidhthear na neithesi uíle chugaibh. Uime sin na bíodh rochúram oruibh timcheall an laói máruigh: óir biaidh a sháith curium air an lá a márach timcheall a neithe féin. Is lór do lá a olc féin. Do chum go mbiadh do dhéirc a bhfolach: agus do bhéaruidh Hathair do chí a bhfolac luaidheáchd dhuit ós áird.
Bíth uireasbhuidh air na leomhnuibh óga, agus fuilingid ocrus: acht ní bhiáidh uireasbhuidh éanmhaitheasa ar an luchd íarrus an TIGHEARNA.
Agus gidh bé ar bith ní do ní sibh, déunuidh é ó chroídhe, amhuil don Tíghearna, agus ní do dhaóinibh; Ar mbeith a fheasa aguibh go bhfuighe sibh ón Dtíghearna luáidheachd oighreachda: óir as don Tíghearna Críosd do ní sibh seirbhis.
An té íodhbras moladh do bheir sé onóir dhamhsa: agus an té órduighios a shlighe taisbeanfadsa slánughadh Dé dhó.
Agus go madh beannuighe an Día as ro áirde, noch do thoirbhir do naimhde ann do láimh: agus tug se deachmhadh a nuile neithe dhó.
Do fhoíllsigh mé dhíbh ann sna huile neithibh, gur ab ag sáothrughadh mar so is cóir dháoibh cungnamh leis ná hanbhfannuibh, agus bríathra an Tighearna Iósa do chuimhniughadh, mar a dubhairt sé, Is mó as beannaighe ní do thabhuirt ná do ghlacadh.
An té agá mbí súil thiodhlaictheach biáidh sé beannuigh; óir do bheir sé cuid dá arán do bochtuibh.
Isé Día an TIGHEARNA, agus thug sé solus dúinne: ceanglaidh a niodhbairt ré téuduibh, do chorruibh na haltóra.
Oir do bhádar luchd Mhacedónia agus Achaia fonnmhar ar chómhruinn do dhéanamh ris na náomhaibh bochd atá a Niarusalém.
Agus freagóruidh an Rí agus a déara sé ríu, A deirim ribh go fírinneach, An feadh do rinneabhair é don duine is lugha do na dearbhráithreachaibhsi agumsa, go ndearnabhair dhamhsa é.
Gabhaidh an drochduine áirleagadh, agus ní dhíolann a rís: acht taisbeanuidh an fíréun trócaire, agus do bheir ní úadh.
Ná connaimh maith ón ndruing dar dúal í, a nuáir bhías sé a ccumas do laimhe ré na dhéanamh.
Agus ag imtheachd dó lá ar na mhárach, do bhean sé dhá phighinn amach agus tug sé don ósdóir iád, agus a dubhairt sé ris, Bíodh cúram agad fan fhearso; agus gibh bé chaithfeas tú as a chionn so, an tráth fhillfeadsa, do bhéara me dhuit é.
Achd amháin go mbíádh cuímhne aguinn ar na bochduibh; an ní céudna agá raibh mé féin dúthrachdach chum a dhéunta.
Ag déunamh miniosdralach dá chéile, gach áon réir tiodhlaice fuáir sé, mar fheadhmanntacha maithe ghrás eugsamhui; Dé.
Uime sin do bhreathnuidh mé gur ríachdanach na dearbhráithre bhrósdughadh, chum teachd chugaibhsi dhóibh ar tús, agus bhur nalmsana air ar labhradh cheana do chríochnughadh roimh láimh, ionnus go mbíadh sí ullamh, mar ní gheibhtheur tré dháonnachd, agus ní ré crúadháil.
A nuáir do ní sé cúartughadh air fhuil, cuimhnighidh sé orra: ní dhearmadann sé éighiomh na númhal.
Uime sin teaguisgim, thair gach éinní, athchuinghe, guidhe, urnuighe, agus altughadh, ar son na huile dháoineadh;
Coinneocha tú féusda a naráin gan laibhín: agus íosa tú arán gan laibhín seachd lá, mar do aithin misi dhíot, ann sa nam chinnte don mhí Abib; óir is innte tháinic tú amach as a Négipt: agus ní thiucfa éinneach dom láthairsi folamh:
Is íad íodhbartha Dé spiorad briste: ar chroidhe bhriste chomhbrúighte, a Dhé, ní dhéanair tarcuisne.
Uime sin gach uile ní budh mían libh daoine do dhéunamh dhíbh, deúnaidhsi a leithéide dhóibhsean mar an gcéudna: oír a sé so an dligheadh agus na faighe.
Gidh bé bheir ní don bhocht ní bhiáidh easbhuigh air: acht an té fholchus a shúile do gheabha sé mórán mallacht.
Agus ag seasamh do Shachéus, a dubhairt sé ris an Tighearna; Féuch, a Thighearna, do bheirim leath mo mháoine do na bochdaibh; agus má mbeall mé duine air bith a néinní, do bheirim dhó a cheithre oirid.
Agus na huile dháoine do chreid do bhádar a bhfochair a chéile, agus do bhádar na huile neithe coitcheann aca; Agus do reacadar a bhfineachas agus a máoin, agus do roinneadar íad ar gach áon, fá leith do réir a ríachdanuis.
Is amhluidh cloch uásal tiodhlacadh a radharc an tí agá mbí sé: gidh bé taobh a niompoighionn, tarbhuighidh sé.
Nó an té do bheir foirceadal úadha, tugadh aire dhá fhoirceadal: an tí roinneas an déirc, roinneadh í maille ré neamhurchóid; an tí agá bhfuil ceannus ós cionn cháich, déunadh é maille ré dúthrachd; an tí do ní trócaire, déunadh í maille ré súbhachus.
Achd ag déunamh maitheasa ná bímid tuirseach: oír beanfum iona ám féin, muna ndeacham a neimbrígh.
(Oir do bhéarthar do ghach dhuine agá bhfuil ní, agus bíaidh a sháith aige: achd an té a tá gan ní aige toigebhthar úadh fós an ní a tá aige.)
Go madh beannuigh an TIGHEARNA, noch thréoruighios sinn go láetheamhuil, Día ar shlánuighthe. Selah.
Gabh uáim, íodhbartha sochroidheacha mo bhéil, guidhim thú, a THIGHEARNA, agus teagaisg dhamh do bhreitheamhnuis.
Agus má tháirngionn tú hanam amach do nocrach, agus go sáiseocha tú an tanam deireóil; annsin éireochuidh do sholus annsa dorchadus, agus biáidh do dhorchachd amhuil meadhón an laói:
Uime sin, amhuil atá sibh iomlán sna huile neithibh, a gcreideamh, agus a mbréithir, agus a néolas, agus fa nuile dhúthrachd, agus a ngrádh dár dtaóibhne, gur mar sin bhías sibh iomlán sa ngrássa mar an gcéudna.
Go madh mar sin dhealróchus bhur soillsisi a bhfíaghnuisi na ndáione, a gcrúth go bhfaicfidh síad bhur ndeaghoibrighthe, agus do dtiobhruid glóir dá bhur Nathair atá ar neamh.
Ag cómhroinn ris na náomhaibh iona ríachdanusaibh; ag gnáthughadh luchd áoidheachda do ghlacadh.
Is adhfhúathmhaireacht don TIGHEARNA íodhbairt an chiontaigh: acht sí urnaigh a nfíréin a dhúil.
Tuilleamh fós, do bhrígh gur chuir mé mo dhúil a ttigh mo Dhé, atá agum dom sheilbh dhílis féin, dór agus dairgiod, noch do bhronn mé do thigh mo Dhé, ós cionn ar ghléas mé uile a ccoinne an tighe naomhtha,
Agus Ioanna bean Chúsa feadmannuigh Iorúaith, agus Susanna, agus mórán eile, do chaith risean dá máoin féin.
Agus tugam aire dhá chéile ionnus go mbéam dhár mbrosdughadh féin chum grádha agus deaghoibrigheadh: Gan tréigean an chomhchruinnighe do níomaóid a gceann a cheile, do réir nóis dhruinge áirighe; achd ag teagusg a chéile: agus go madh móide dhéanam sín, an mhéid as léir dhibh an lá úd ag drúd rinn.
Bféarr beagan maille re heagla an TIGHEARNA ná ionnmhus mór agus buáidhreadh maille ris. Is féarr dínnér luibhionn mar a mbí grádh, ná damh bíadhta agus fúath maille ris.
Ní héidir lé neach air bith seirbhis do dhéunamh do dha thighearna: óir bíaidh fúath aige do dhuine aca, agus grádh don duine eile; nó ceangallfuigh sé do neach aca, agus do bhéuraidh sé tarcuisne ar an dara fhear. Ní héidir libh seirbhis do dhéunamh do Dhía agus do mhammon.
Ar mbeithdháoibh ar bhur ndéunamh saidhbhir sa nuile chás, chum na huile dháonnachda, noch do bheir fó deara thrídne, buidheachas do bhreith ré Día.
Acht tionnscnuidh an duine dáonnachdach neithe dáonnachdacha; agus lé neithibh dáonnachdacha sheasfas sé.
An té nár choigill a Mhac díleas féin, achd tug air ar soinne uile é, cionnas nach ttiodhluicfeadh sé dhúinn gach uile ní maille ris?
As anáoibhinn dáoibh a sgríobuidhe agus a Bhphairisíneacha, a luchd an fhúarchrábhaidh! oír gabhtháoi deachmhuidh an mhionntais agus na hainíse agus an choimin, agus leigthí tharuibh an chuid is tábhachduigh don dligheadh, comhthrom, agus trocaire, agus firinne: do budh coir dháoibh íad so do dhéanamh, agus gán íad súd dfágbháil gan déanamh.
Do spréidh sé, thug sé do na bochtaibh; mairigh a fhíréantacht go síorruidhe; biáidh a adharc ar na hárdughadh le glóir.
Bí neach ann sgaóileas, agus thairis sin bheirios biseach; agus neach chongmhas ní is mó no is iomchubhaidh, acht is chum bochtuine thig sé. Do dhéantar an tanam dáonachtach méith: agus an té fhliuchas fliuchfuíghthéar é féin mar an gceudna.
Agus fós, atá a fhios aguibhse a Philippíanacha, a dtosach an tsoisgéil, an tan do fhág mé Macedonia, nár roinn eagluis ar bith rium a gcunntus tabhartha agus gabhála, achd sibhse amháin.
Agus gidh bé agá bhfuil maóin an tsáoghailse, agus do chí a dhearbhráthair a ríachdanas, agus nach déun trúaighe dhó, cionnus chomhnuigheas gradh Dé ann?
Uime sin an feadh atá an tám aguinn, déunam maith do na huile dháoinibh, agus go mórmhór do luchd éintighe an chreidimh.
An té dimthigh amach go doilghiosach agus do ghuil, ag cur a shíl, tiocfa sé lé lúathgháire, ag iomchar a phunnann.
An té sháruighios an bocht masluighidh sé a Chruthaightheoir: an té onoruighios é bí trócaire ann don bhocht.
Agus tangadar, gach éanduine aca, ar chorruigh a chroidhe súas é, agus gach éanduine do rinne a spíorad aontadhach, agus tugadar leó ofráil an TIGHEARNA chum oibre thabernacuil an chomhchruinnigh, agus chum a sherbhíse uile, agus chum a éaduighe náomhtha.
¶ Trí huáire san mbliadhuin thaisbéantar huile fheardha a bhfiadhnuisi do THIGHEARNA Dé ann sa náit noch thoighfeas sé; a bhféasta a naráin gan loibhin, agus a bhféasta na seachdmhuineadh, agus a bhféasta na ttabernaclach: agus ní thiocfaid folamh a lathair an TIGHEARNA: Do bhéara gach éanduine úadh mar bhías a chumus, do réir bheannuighthe do THIGHEARNA Dé noch thug sé dhuit.
Agus go tugg Abel, mar an ccéudna do chéidghinibh a thréuda agus da shault; agus do bhí meas ag an TTIGHEARNA ar Abel agus ar ofráil.
Uime sin ma thugann tú do thabhartus chum na lialtóra, agus go gcuimhneochaidh tú ann sin go bhfuil ní ar bith ag ad dhearbhrathair a daghaidh; Fágaibh do thabhartus ann sin a bhfiaddhnuisi na haltóra, agus imthigh; agus ar tús réidhigh réd dhearbhrathair, agus tar éisi sin ar dteachd duit tabhair uáit do thiodlacadh.
Agus an tan do shuidh Iósa as comhair ionad coimhéuda an chisde, tug sé dhá aire cionnas do chuireadh an pobal ionmhuis ann: agus do chuireadar mórán do dháoinibh saidhbhre mórán ann. Agus ar dteachd do bhaintreabhaigh bhochd áirighe, do theilg sí ann dhá phíosa beaga do ní feóirlinn. Agus ar ngairm a dheisciobail dó, a dubhairt sé riu, Go fírinneach a deirimsi ribh, Gur ab mó do chuir an bhainntreabhach bhochd so ann sa chisde, ná cách uile do chuir ní ann: Oír is don ní do bhí diomarcaigh aca do chuireadarsan uile ann; acht do chuir sí so ann dhá dáibhreas féin, a ráibh aice.
Tugaidh don TIGHEARNA an ghlóir is ceart dá ainm: tugaidh ofráil libh, agus tigidh iona fhiaghnuise: adhruigh an TIGHEARNA a sgéimh náomhthachda.
Tugaidh don TIGHEARNA glóir dhá ainm: tugaidh ofráil, agus tagaidh a steach iona chúirtibh.
Go ccuiridh cabhair chugad as an tsanctóra, agus go neartuighe thú as Sión. Go ccuimhnighe thofrála uile, agus go niompóigh thiodhbairt loiscthe a luáith. Selah.
Tugadar clann Israel ofráil thoilteannach leó chum an TIGHEARNA, a nuile fhear agus bean, a ndearna a ccroidhe toilteanach íad, do thabhairt neith leó chum gach uile shórt oibre, noch do aithin an TIGHEARNA do dhéanamh lé láimh Mhaóise.
Agus ma thairgthí íodhbuirt dofráil shíodha don TIGHEARNA, ofráilfidh í ar bhur ttóil féin.
Annsin do gháirdigh an pobal, do bhrígh gur ofráladar go haontadhach, do bhrígh gur ofraladar go toileamhuil lé croidhe iomlán don TIGHEARNA: agus do gháirdígh Dáibhi rígh mar an gcéadna le lúathgháir mhóir.
Labhair re cloinn Israel, gó ttugaid ofráil chugam: ó gach uile dhuine dá ttiobhra uadha go toileamhail í lé na chroidhe glacfuidhsi mofráil.