ЯКАВА 1 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года) Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)
ЯКАВА 1

¹ Якуб, слуга Бога і Госпада Ісуса Хрыста, вітае дванаццаць пакаленняў, што ў расцярушанні.

² Браты мае! Уважайце сабе за вялікую радасць, калі трапляеце ў розныя спакусы.

³ Ведайце, што выпрабаванне веры вашай выклікае цярплівасць.

⁴ Цярплівасць жа будзе мець дасканалае дзеянне, каб вы былі дасканалымі ды беззаганнымі, без ніякіх недахопаў.

⁵ Калі ж каму з вас не хапае мудрасці, хай просіць яе ў Бога, Які дае ўсім шчодра і без дакораў, і будзе дадзена яму.

⁶ Хай жа ён просіць з вераю, ані крыху не сумняваючыся, бо хто сумняваецца, той падобны да марской хвалі, якую вецер падымае і ганяе.

⁷ Хай гэткі чалавек не спадзяецца атрымаць што-колечы ад Госпада,

⁸ чалавек дваісты ў душы, нетрывалы на ўсіх сваіх шляхах.

⁹ Хай пакорны брат ганарыцца сваім узвышэннем,

¹⁰ а багаты – сваім прыніжэннем, бо праміне ён, як краска палявая.

¹¹ Бо ўзышло ўпальнае сонца і высушыла траву, ды апала краска яе, і знік прыгожы выгляд яе. Так і багаты змарнее на шляхах сваіх.

¹² Шчасны чалавек, які выстаіць у спакусе, бо па выпрабаванні атрымае вянок жыцця, які абяцае Бог тым, што любяць Яго.

¹³ Хай ніхто спакушаны не кажа: «Бог мяне спакушае», бо Бог не спакушаецца ліхам ды Сам нікога не спакушае.

¹⁴ Спакушаецца кожны сваёй пажадлівасцю, захоплены яе прывабнасцю.

¹⁵ А пажадлівасць, пачаўшы, спараджае грэх, а грэх, калі бывае ўчынены, спараджае смерць.

¹⁶ Не дапускайце аблуд, браты мае найдаражэйшыя!

¹⁷ Усякае дабро, што нам даецца, ды ўсякі дар дасканалы з вышыні ад Айца святла сыходзіць, у Якога няма перамены, ані ценю зменнасці.

¹⁸ Нарадзіў Ён нас словам праўды з уласнай волі, каб былі мы першакамі Яго стварэнняў.

¹⁹ Ведайце, браты мае дарагія: хай кожны чалавек будзе хуткі да слухання, павольны да гутаркі ды няскоры да злосці.

²⁰ Бо злосць чалавека не спрычыняецца да справядлівасці Божай.

²¹ Таму адкіньце ўсякі бруд і лішнюю злосць і з пакораю прымайце засеянае слова, каторае можа збавіць душы вашы.

²² Будзьце выканаўцамі слова, а не толькі слухачамі, якія саміх сябе ашукваюць.

²³ Бо калі хто толькі слухае слова, а не выконвае яго, ён падобны да чалавека, які аглядае прыроджанае аблічча сваё ў люстэрку;

²⁴ бо ён паглядзеў на сябе, і адышоўся, і зараз забыўся, якім ён быў.

²⁵ Хто ж пранікне ў дасканалы закон свабоды і вытрывае ў ім, той станецца не слухачом, які забываецца, але выканаўцам справы, і шчасны будзе ў сваёй дзейнасці.

²⁶ Калі сярод вас хто думае, што ён пабожны, а не трымае языка свайго, ашукваючы сэрца сваё, таго пабожнасць пустая.

²⁷ Пабожнасць праўдзівая і беззаганная перад Богам і Айцом вось якая: апекавацца над сіротамі і ўдовамі, дапамагаючы ў іх бедах, ды ўсцерагчыся беззаганным ад гэтага свету.