Сагнуты і прыгнечаны я надзвычайна, цэлы дзень хадзіў засмучаны.
Я скрывіўся, моцна схіліўся, усе дні ў смутку хаджу,
Сапраўды, чалавек ходзіць, як прывід; і марны клопат яго, зьбірае і ня ведае, каму дастанецца гэта.
і сказаў я цару: «Жыві, цару, навекі! Як жа не будзе сумны твар мой, калі горад магіл бацькоў маіх спустошаны, і брамы яго спалены агнём?»
З сілаю дуба трымаецца адзенне маё, і, быццам карсетам, кашуляй аперазалі мяне.
Цела маё пакрыта гніллём і брудам пылу, скура мая лопаецца і цячэ [гноем].
Не хавай аблічча Твайго ад мяне; у які б дзень ні бедаваў я, нахіні да мяне вуха Тваё. У які б дзень ні прызваў Цябе, хутка выслухай мяне.
Поруч усе непрыяцелі мае шэпчуць супраць мяне, яны задумваюць усякае ліха супраць мяне:
І адразу ж ударыў яго анёл Госпадаў, таму што ён не аддаў Богу належнай славы, і ён памёр, сточаны чарвямі.