бо вуха выпрабоўвае словы, як горла страву на смак распазнае.
Бо вуха выспрабоўвае словы, як паднябеньне смакуе страву.
Бо вуха разьбірае словы, як гартань адрозьнівае смак у ежы.
Ці ж не вуха адрознівае словы, і ці не паднябенне каштуе сваю ежу?
бо не дазволіў я грашыць языку майму, каб насылаць праклёны на душу яго;
Вось, я адкрыў вусны свае, і язык мой гаворыць у горле маім.
«Мудрыя, выслухайце словы мае і, адукаваныя, прыхіліце вушы,
Разбяромся для сябе, што справядлівае, і разгледзім паміж сабою, што лепшае.
Хіба ёсць на языку маім няшчырасць? Ці ж пабнябенне маё не распазнае нягоднасці?
Духоўны ж судзіць усё, а яго ніхто не судзіць.
Для дарослых жа цвёрдая страва, для тых, хто праз ужыванне маюць спрактыкаваныя пачуцці, каб разабрацца, што добрае, а што благое.