Перачакаў я словы вашы, наставіў вушы на вашу мудрасць, пакуль вы шукалі [слоў],
Вось, чакаў я на словы вашыя, і настаўляў вуха на разумнасьць вашую, пакуль вы шукалі словаў,
Вось, я чакаў слоў вашых, услухоўваўся ў меркаваньні вашыя, пакуль вы прыдумлялі, што сказаць.
Тыя, хто мяне слухалі, захапляліся і з павагаю маўчалі на параду маю.
Чакалі мяне, як дажджу, і адкрывалі вусны свае, як на дождж позні.
Таму я скажу: “Паслухайце мяне, і нават я выкажу вам сваё разуменне.
і стараўся, каб мне зразумець вас. Але, як бачу, няма такога, хто б мог аспрэчыць Ёва і хто б з вас мог адказаць на яго словы.
Дык Элію перачакаў, калі Ёў гаварыў, бо тыя, што гаварылі, былі старэйшымі за яго.
Вось, як мы даследавалі гэта, так і ёсць; паслухай гэта і сам зразумей для сябе».
Хто першы гаворыць у спрэчцы — лічыцца справядлівым, а прыходзіць сябар яго і выкрые яго.
Разумным здаецца сабе чалавек багаты, але разгневаны бядняк даследуе яго.