Isaia 33 - Baiboly Katolika Baiboly Katolika
Isaia 33

¹ «Loza ho anao, ry mpandrava, mbola tsy noravana, ry mpandroba, tsy mbola norobaina! Rehefa nitsahatra ny nandrava ianao, dia horavana; rehefa tapi-nandroba ianao, dia horobaina.»

² Iaveh ô, mamindrà fo aminay! Ianao no antenainay. Aoka Ianao ho sandrinay isa-maraina, sy ho famonjena anay amin’ny andro fahoriana.

³ Mandositra ny vahoaka mandre ny feon’ny kotro-baratrao miparitaka ny firenena nony mitsangana Ianao.

⁴ Hangonina hoatra ny fanangon’ny valala ny babonareo; mihazakazaka mankao ny olona, hoatra ny andiam-balala.

⁵ Manerinerina i Iaveh fa mitoetra any ambony Izy; fenoiny rariny amam-pahamarinana i Siôna.

⁶ Azo antoka ny andronao; hanananao be ny famonjena, sy ny fahendrena amam-pahalalana; ny fahatahorana an’i Iaveh no rakitrao.

⁷ Indreo ny lehilahy maheriny, mibabababa eny an-dalambe; ary ny iraka mitady fihavanana, mitomany amin’alahelo mafy.

⁸ Ny arabe maty, ny lalana tsy misy mpandeha. Ny fanekena nivadihany; ny tanàna nafokainy; ny olona tsy hajainy.

⁹ Misaona sy milofika ny tany; menatra sy malazo i Libàna, zary sahala amin’i Arabah i Sarôna, manintsan-dravina i Basàna sy i Karmely.

¹⁰ «Ankehitriny hitsangana aho, hoy i Iaveh, ankehitriny hijoro Aho; ankehitriny hisandratra Aho.

¹¹ Torontoronina mololo ianareo, ka niteraka vodivary; ny fofonainareo ihany no ho afo mandevona anareo.

¹² Ary ny vahoaka dia ho memy fandoroan-tsokay, ho tsilo voatomboka mirehitra anaty afo.

¹³ Ianareo lavitra, mihainoa ny nataoko; ianareo akaiky, mahafantatra ny heriko.»

¹⁴ Nangovitra ny mpanota ao Siôna, ary raiki-tahotra ny mankahala fihavanana, nanao hoe; «Iza amintsika no hahatoetra ao anaty afo mandevona? iza amintsika no hahatoetra ao anaty lelafo mandrakizay?»

¹⁵ Izay mandeha amin’ny rariny, sy miteny amin’ny hitsiny; izay tsy mety mandray harena azo an-keriny, izay manifikifi-tanana tsy handray kolikoly; izay manentsin-tadìny amin’ny resaka handatsa-dra, mitampi-maso tsy hahita ny ratsy;

¹⁶ izany no honina any amin’ny fitoerana avo; ny trano mimanda miorina amin’ny vatolampy no fialofany, ny haniny dia homena azy; ary ny ranony tsy hanam-paharitana.

¹⁷ Ny masonao hibanjina ny mpanjaka amin’ny tarehiny, hahatsinjo tany midadasika lasa lavitra.

¹⁸ Ny fonao hahatsiaro ny natahorany: Nankaiza ny mpanoratra? Nankaiza ny mpampiasa nitana ny fandanjàna? Nankaiza ny lehibe mpanisa ny tilikambo?

¹⁹ Tsy ho hitanao intsony ny vahoaka mirehareha, ny vahoaka manao teny maizina sy tsy fantatra, fa fiteny tsy fantatra no akanakaniny.

²⁰ Jereo ity Siôna tanàna fanaovantsika fety; aoka ny masonao anie hahita an’i Jerosalema, fonenana mahasambatra, lay tsy hafindrafindra, izay tsy hongotana mandrakizay ny tsîmany sy tsy hanesorana iray akory ny tadiny.

²¹ Ao marina no honenan’i Iaveh ho antsika amin’ny voninahiny; ao no misy ony aman-dakan-drano lehibe; izay tsy ho sahin’ny lakana voizina hidirana na iray aza, sy tsy hidiran-tsambo lehibe na iray aza.

²² Satria i Iaveh no mpitsara antsika, i Iaveh no mpanao lalàna ho antsika, i Iaveh no mpanjakantsika; Izy no hamonjy antsika.

²³ Mivaha ny mahazakan-tsambonao, tsy mahatana ny andrin-tsambo ho eo amin’ny fiorenany izy; ary tsy mahazona ny sainan-tsambo mivelatra intsony. Amin’izany mizara babo betsaka ny olona, ny mandringa avy no hanana anjara babo.

²⁴ Tsy misy mponina manao hoe: «Marary aho!» Nahazo ny famelana ny helony, ny vahoaka monina ao Siôna.