Nehemia 4 - Bibl Koad 21: Ar Bibl e Brezhoneg evit ar Vretoned

Pennad 4

¹ Samballad o vezañ klevet ec'h adsavemp ar voger, a voe kounnaret ha droug ennañ-meurbet, ha goap a reas ouzh ar Yuzevien.

² Hag e komzas dirak e vreudeur ha dirak soudarded Samaria o lavarout: Petra a ra ar Yuzevien digalon-se? O lezel a raimp d'ober? Hag ec'h aberzhint? Hag ec'h echuint hiziv? Hag e lakaint da advevañ ar vein eus ar bernioù poultr-se, pa'z int bet devet?

³ Ha Tobija an Ammonad, a oa en e gichen, a lavaras: Petra bennak ma savont, pa bigno ul louarn, e tiskaro o moger vein.

⁴ O hon Doue! Selaou, rak ni a zo disprizet! Gra d'o dismegañs distreiñ war o fenn, ro anezho d'ar breizhadeg en ur vro ma vint dalc'het enni.

⁵ Na c'holo ket o direizhder, ha ra ne vo ket o fec'hed lamet dirazout, rak dismegañset o deus ar vañsonerien.

⁶ Adsevel a rejomp eta ar voger, hag ar voger en he fezh a voe serret betek hanter hec'h uhelder. Ar bobl a laboure a-galon.

⁷ Pa glevas Samballad, Tobija, an Arabed, an Ammoniz hag an Asdodiz, e save mogerioù Jeruzalem, hag e oa an toulloù-freuz war o c'hlozadur, e voe droug enno-meurbet.

⁸ Hag en em zastumjont holl a-gevret evit brezeliñ a-enep Jeruzalem, hag evit ober gaou outi.

⁹ Neuze e pedjomp hon Doue, hag e lakajomp gwarded a-enep dezho deiz ha noz, evit hon diwall diouto.

¹⁰ Ha Juda a lavaras: Nerzh al labourerien a wana, kalz a atredoù ez eus, ne c'hellomp ket sevel ar voger.

¹¹ Hag hon enebourien o doa lavaret: Ne ouezint ket, ne welint netra, betek ma'c'h erruimp en o c'hreiz; hag e lazhimp anezho, hag e raimp paouez al labour.

¹² Met ar Yuzevien a oa o chom en o zouez a zeuas, betek dek gwech, da lavarout deomp: Dre amañ ez aint etrezek ennoc'h.

¹³ Lakaat a ris eta ouzh an traoñ a-dreñv ar voger, hag e lec'hioù dizolo, ar bobl dre diegezhioù, gant klezeier, goafioù ha gwaregoù.

¹⁴ Goude e sellis, e savis hag e lavaris d'ar re vras, d'ar renerien ha da nemorant ar bobl: N'ho pet ket aon razo, ho pet soñj eus an AOTROU, a zo bras ha spontus, ha stourmit evit ho preudeur, ho mibien, ho merc'hed, ho kwragez hag ho tiez.

¹⁵ Pa ouezas hon enebourien e oamp bet kemennet, Doue a freuzas o mennad, hag e tistrojomp holl d'ar voger, pep hini d'e labour.

¹⁶ Adalek an deiz-se, un hanter eus va zud a stage gant al labour, hag an hanter all a zalc'he goafioù, skoedoù, gwaregoù hag hobregonoù, hag ar pennoù a veze a-dreñv da bep tiegezh Juda.

¹⁷ Ar re a save ar voger hag ar re a garge pe a zouge ar bec'hioù, a laboure gant un dorn, hag en dorn all e talc'hent un arm.

¹⁸ Rak pep hini eus ar re a vañsone en deveze ur c'hleze stag ouzh e gostez; evel-se eo e vañsonent. Hag an hini a sone ar shofar a veze em c'hichen.

¹⁹ Lavarout a ris d'ar re vras, d'ar renerien ha da nemorant ar bobl: Al labour a zo bras hag astennet, stlabezet omp war ar voger, pell an eil diouzh egile.

²⁰ E pelec'h bennak ma klevot son ar shofar, eno en em zastumot d'hor c'havout. Hon Doue a stourmo evidomp.

²¹ Evel-se eo e labouremp. An hanter eus an dud a zouge goafioù, adalek gouloù-deiz betek ma en em ziskoueze ar stered.

²² En amzer-se e lavaris d'ar bobl: Ra dremeno pep hini an noz e Jeruzalem gant e servijer, evel-se da noz e raint ged, ha war an deiz e labourimp.

²³ Hag evidon-me, va breudeur, va servijerien, ha tud ar gward a zeu war va lerc'h, ne guitaimp ket hon dilhad, pep hini en devo e gleze ha dour.